Zoontje erg sterke voorkeur voor mama. Help!

Dag papa van J, Hoewel ikzelf (nog) niet in zo'n situatie zit, herken ik sommige dingen uit je verhaal in het gezin van mijn zus en zwager. Ze hebben twee kinderen, en je merkt dat er wel voorkeuren zijn. De kleinste wilt alleen mama hebben met alles wat ze doet; spelen, knuffelen, huilen, slapen, enz. Hoe ik dit waarneem is dat mijn zus die kleine meid nogal verwend door met alles te troosten en haar haar gang laat gaan, waar de vader juist rationeel en strenger is zoals de voorbeelden die jij noemt. De vader regelt de 'zakelijke' dingen van de kinderen zoals kinderen brengen en ophalen, douchen, lunch klaarmaken, enz. Dat resulteert soms in dat m'n zus nogal (netjes gezegd) de delegeren de type wordt en steeds vertelt wat haar man moet doen (tot de ML precies water vullen in het kopje) ipv hem te vertrouwen in dat hij ook kan 'vaderen'. Het zoontje is daarin een mix. Mijn zus is erg streng naar hem en de vader tolereert juist meer waardoor de zoon geen interesse heeft in beide ouders; hij wilt geen knuffels of kusjes van mama, en gaat alleen naar papa toe als hij iets wilt hebben omdat papa vaker 'ja' zegt. Het is dat mijn zwager een stalen geduld heeft, maar je merkt soms wel eens de spanningen uit het gezin komen. Persoonlijk maak ik me soms wel eens zorgen om dat gezin. Ik ben geen gezinstherapeut, maar hoe ik het analyseer is dat het gezin erg uit balans is. Als er iets is waar ouders rekening mee moeten houden, dan is het dat ze beiden achter hetzelfde staan in de opvoeding, en als ze dat niet zijn, ze die verschillen niet merkbaar groot maken. Lomp gezegd krijg je dan een geval van 'bad cop, good cop', wat dus resulteert in dat het kind neigt naar een van de ouders. Of dat nu is omdat het kind zich veiliger voelt bij de een, of omdat'ie altijd z'n zin krijgt bij de ander. Een kind pamperen zou niet een groot probleem moeten zijn zolang dit met mate gaat. Maar als ik je bericht begrijp gebeurt dit constant. Zelf sta ik wel een beetje achter een beetje strengere opvoeding. Echter is dit een gevoelige combinatie met het vorige waardoor jullie beiden erg uit balans raken. Probeer dit te blijven communiceren met je partner, want dit moet niet de reden zijn wat jullie als gezin uit elkaar drijft. Dat zou heel jammer zijn terwijl dit opgelost had kunnen worden als jullie open stonden om naar elkaar te luisteren en een middenweg erin zien te vinden. Ik hoop dat je dit kunt bespreken en alsnog het plezier uit je gezin kunt halen!

Hallotje, Wat een situatie waar je in zit, wij hebben een dochter van 10 weken oud en hier is het zo dat mijn vrouw meer geduld heeft met de kleine als ik, dat zal misschien komen omdat ik minder kan hebben dan haar, maar dat kan ook aan mij liggen. Ik heb daar juist van geleerd erover te praten, juist met praten kom je verder, zelfs in jouw situatie. En vergeet alsjeblieft nooit dat je ook tijd met je partner moet hebben om samen op te laden. Maar alsjeblieft praat met elkaar, er is niks verkeerds aan om elkaar te vertellen hoe je je voelt, voel je je in de steek gelaten, praat, voel je je niet gehoord, praat! Een partner zou juist blij moeten zijn als je dingen aan geeft. Dat is eigenlijk het enige echte advies wat ik je kan meegeven, ik hoop dat jullie alsnog wel een leuke tijd zullen hebben.