Zwangerschapsaankondiging; sobere reactie vader

Dag papa's-to-be, Mijn partner en ik proberen nu al ruim 3 jaar om een kindje te krijgen waarvan 2,5 jaar in een traject. Na ruim 3 jaar heb ik vandaag dan eindelijk een positieve test in handen. Dit heb ik aangekondigd met een lief berichtje tijdens een rustig moment. Helaas tijdens het lezen van het berichtje kreeg ik niet de reactie waar in op hoopte. Enige wat eruit kwam was, "oh, kon je zo vroeg al testen? Ok..". Vervolgens zei hij dat ik moest rusten en liep vervolgens weer naar beneden om TV te kijken. Drie jaar lang proberen en ellende, eindelijk resultaat.........en dit is de reactie? Hij hoefde het niet van de daken te schreeuwen, maar een beetje meer enthousiasme was misschien wel leuk geweest? Nu lijkt het alsof die 3 jaar niks waren geweest, alsof ik de enige was die dit al die tijd had gewenst. Toen we naar bed gingen heb ik geprobeerd met hem te praten. Hij vertelde mij dat er nog steeds kans was dat het fout loopt. Maar kun je dan niet voorzichtig blij zijn? Hij zei dat zodra er stabiliteit zou zijn, hij meer blij zou voelen. Maar in de hele zwangerschap is er niet zoiets als stabiliteit! Zelfs als je de eerste termijn passeert zal er nog altijd 2% kans zijn dat dit fout gaat! En zeker gezien mijn leeftijd, gecombineerd met PCOS! Denkt hij werkelijk een vreugdesprong te maken op de dag dat we de tweede trimester bereiken?? Hij kan het onze eerste zwangerschap verwijten die eindige in een miskraam. Maar zelfs tijdens die allereerste aankondiging reageerde hij exact zo! Ook toen heb ik een flinke teleurstelling gevoeld. Wilt hij dit niet of hoe zit het?! Ik snap hem niet! Ik ga niet zeggen dat dit een mannending is, want ik heb genoeg reacties gezien van mannen die sprongen en huilden van blijdschap bij de aankondiging. Maar kan iemand mij vertellen wat hier gaande is? Ik snap mijn partner niet! Ik voel me zo verdrietig, ook naar ons toekomstige kindje toe... "Papa was niet blij toen hij het hoorde." 😞