Emotioneel er helemaal doorheen

Lieve mama, wat vervelend om te lezen dat het je allemaal zo veel wordt. Ik snap dat minder gaan werken misschien lastig is, maar zeker als je nu ook pijn aan je buik begint te krijgen zou ik echt een stapje terug doen, bedenk dat je niet alleen voor jou is, maar ook voor je kleintje in je buik. Toen ik zwanger was van de tweede was ik ook bang dat ik hem niet genoeg aandacht zou geven, maar m'n tweede is nu 7 maandjes bijna en ze hebben het super leuk met z'n 2e. En ik zou wel nu echt goed je grenzen aangeven dat je soms gewoon zelf tijd wil met je dochter, en dan echt streng zijn want anders als de baby geboren is gaan ze die misschien ook op die manier proberen mee te pakken. (Als ik snachts m'n kleine voeding geef en m'n man heerlijk weg, dan denk ik aan alle andere mama's die snachts wakker zijn en voel ik me minder alleen, klinkt misschien gek maar voor mij helpt het.,) Weet dat je een super mama bent! Ik hoop dat je je snel wat beter mag voelen. Dikke knuffel van hier

Lieve Fleur, tis heel goed om het van je af te schrijven en of om te ventileren. Ik kan me heel goed voorstellen hoe vervelend het is om niet begrepen te voelen of het opkroppen hiervan. Misschien kan je vragen aan je verloskundige of ze in jullie buurt ook een pop poli hebben. Zelf was ik in het begin van mijn eerste zwangerschap erg somber. Mijn verloskundige verwees me naar de pop poli. Ik ben er nog niet geweest maar ik sta er voor open om geholpen te worden. Misschien helpt jou dat ook om dingen in perspectief te nemen. Liefs