Aanhankelijke baby

Niet aan jezelf twijfelen, hij is nog zo klein en heeft zijn mama nog graag dichtbij. Ik heb dit denk ik het eerste half jaar gehad en nu mis ik alweer het ventje wat zo heerlijk Op mij lag te slapen. Tip voor nu om wel iets te kunnen doen. Draagdoek/ draagzak, ik vind zelf de marsupi fijn. Dan is je mannetje toch lekker bij je maar heb je wel je handen vrij.

Dat was hier ook zo. Als mama ruik en klink je gewoon veilig. Je hormonen, geur, melk, stem. Alles wil de kleine meemaken. Het komt goed ❤️

Ik heb dit dus ook.. heb tijdens ziekenhuis verblijf minimaal 10 uur per dag met hem gebuideld.. zij gaven aan dat hij er niet aan kon wennen maar nu twijfel ik dus enorm😂 ik hou de hoop vast dat het geleidelijk beter zal gaan maar hem laten huilen vind ik moeilijker als hem vast houden.. in slaapkamer wat donkerder houden in zijn co sleeper lukt af en toe wel, weg van alle ruis

Ja wij denken inderdaad ook dat hij door die lange tijd in her ziekenhuis zo gewend is geraakt aan mensen om hem heen ofzo

Ons kindje is nu 4 maand ( met 34 weken geboren) nog steeds kan ik haar moeilijk weg leggen en is het snel huilen. Het liefst is ze de hele dag aan me vast geplakt haha.

Mijn kindje is geboren met 33 weken gecorrigeerd bijna 2 weken en sinds deze week kan ik haar ook niet meer wegleggen. Ze wilt alleen maar in de draagzak

Je kan proberen iets van jouw geur bij haar te leggen, een zoogcompres als je borstvoeding geeft of een gedragen shirtje. Dit werkte bij mij soms net lang genoeg zodat ik even kon plassen of een was erin kon doen. Deze tijd is ingewikkeld als je normaal wilt lunchen of even naar het toilet moet, maar ik vond het allemaal relatief. Ze liggen het fijnst bij papa en mama want daar is het veilig. Het zijn hele kleine wezentjes die moeten navigeren in de grote harde felle wereld qua geuren, geluid en licht. Dus is het heel erg om een veilige plek te kunnen bieden waar ze zich fijn voelen ❤️?

Heeél herkenbaar. Ik noemde mezelf het eerste half jaar zijn matras. Na dat half jaar heb ik hem steeds vaker in zijn bed gelegd, omdat ik er zelf klaar mee was. Hij werd dan heel snel weer wakker, dan haalde ik hem er weer uit, en sliep hij gewoon over de dag meer mini slaapjes. Anders was ik de héle dag met zijn slaap bezig. Veel geborgenheid bieden helpt. We hebben een knuffel die hij vastheeft en als ik hem wegleg doe ik eerst een tijdje mijn hand op zijn zij. Aan de andere kant vond/vind ik het ook moeilijk om hem ‘los ‘te laten. Pas sinds een paar weken slaapt hij ‘s avonds niet meer op mijn schoot voor de televisie. Ik hield het ook een beetje in stand daardoor. Wij hebben het CB aan huis en die herkennen dit bij prematuur geboren baby’s. Ze gaf aan een vast ritueel aan te houden bij het naar bed brengen en dat consequent vasthouden.

Mooi verwoord. Ik denk ook dat ze zich bij hun moeder het veiligst voelen. Ze hadden ook eigenlijk langer in de buik moeten zitten. De medische molen na die geborgenheid van de buik lijkt me ook doodeng voor ze. Om dan te gaan buidelen hebben ze weer herkenning van de geur en de hartslag en zijn ze weer thuis.