Bang voor de volgende keer

Mijn eerste zwangerschap was heel erg gecompliceerd. Ik had toen tot 18 weken last van bloedingen door een hematoom in mijn baarmoeder. Ik had altijd een gespannen buik. Daarna gebroken vliezen met 27+6. Er was ook geen reden gevonden voor de gebroken vliezen. Ik heb al die problemen van de eerste zwangerschap nu niet gehad. Ik was heel erg boos en teleurgesteld op mijn lichaam, maar die gevoelens heb ik nu overwonnen. Ik heb extra controles gehad en utrogestan gebruikt van week 16 tm 36. Mijn lichaam werkt nu wel goed mee.

1e met 33.2 2e met 35.3 Nu 35.4 zwanger met medicatie. Wij hebben bij de 2e en deze zwangerschap eerst mentaal voorbereid. "Alles kan gebeuren, zijn wij er klaar voor dit te accepteren" en zodoende toch besloten om verder te gaan. Toen mn 2e kwam was de 1e op de opvang en die uren was ik in t zh. En voor een korte 2 weken was dat wel te doen. Thuis slapen en overdag naar het zh. Je zal wel een weg vinden. Maar wie weet houd je het langer vol? Bijdeze net als ik nu.2 dagen over mn mijlpaal ben😀

Toch goed om te horen dat het goed gaat en inderdaad moet ik leren accepteren dat er van alles kan gebeuren en dat we ondanks dat toch een tweede willen

Ik heb dit gelijk bespreekbaar gemaakt met de gynaecoloog of er eventuele risico's zijn voor een volgende zwangerschap. Ik wacht nog op een oproep uit Rotterdam om onderzoek te doen naar. Mijn zoontje is met precies 32 weken geboren door een gescheurde placenta. De aanleiding hiervoor is onbekend wat mij beangstigd voor een eventuele volgende zwangerschap!

Momenteel ben ik 31+4 zwanger, onze oudste is met 28+1 geboren. Ons consultatiebureau (couveuse nazorg in het ziekenhuis) daar zeiden afgelopen week zowel de neonatologie verpleegkundige als de fysiotherapeut in de 14&16 jaar dat wij hier werken, in het ziekenhuis ook op de neonatologie afdeling, is het maximaal 5 keer voorgekomen dat wij ouders een tweede keer terug zien. Ik moet zeggen elke dag langer zwanger is er weer 1, al geeft dit geen zekerheid voor straks een gezond en op tijd geboren kindje. Ik blijf de zwangerschap eng vinden omdat ik goed weet hoe het ook anders kan gaan, begon te tellen oke nu is het levensvatbaar, nu hebben wij de nicu gehad, high care is nu ook met een paar dagen voorbij, als het kindje geboren word mag ik dan gelijk echt genieten zonder al die hulptroepen erom heen. Lastigste moment vond ik van de 24e tot de 30e week nu begin ik een klein beetje vertrouwen te krijgen en kan ik het iets meer naast me neerleggen.

Update: 3e is gekomen met 37.2. Mocht voor t eerst de baby lang op de borst en na 3 uurtjes al naar huis. Dankzij vsnsf week 16 utrogestan en stoppen met werken en elke dag liggen na koken, eten, was draaien ipv zitten. Ze is morgen 1 week oud en doet t goed. 🥰

Gefeliciteerd!! 💗

Wat fijn. Veel plezier van de 3e