Bij je kind zijn?

Ik vond het fijn om er bijna de hele dag en avond, later ook nacht bij te zijn. Mijn dochter is geboren met 27+4. Ik ging meestal in de middag even naar buiten en toen we dichterbij huis zaten ging ik elke middag ongeveer 2 uurtjes naar huis. De rest van de tijd was ik bij haar. Ik was toen alleenstaand en vond het fijn om veel bij haar te zijn. Ik denk dat je idd vooral zelf aan gaat voelen wat voor jou het beste voelt en is.

Mijn zoontje heeft ruim 5 weken aaneengesloten in het ziekenhuis gelegen, paar dagen thuis en toen weer een wk. Ik heb op een aantal nachten na bij hem op de kamer geslapen, op de NICU kon je niet blij en slapen, ik ben het ziekenhuis uitgezet met Corona en 1 nacht vrijwillig thuis geslapen, miste m'n kat ineens enorm. Ik was vooral bezig met buidelen, verzorgen, voeden en kolven. Tussendoor series kijken. Wordt je kindje prematuur ziek geboren/ gehaald? Soms denk ik wel had ik niet wat vaker in het Ronald Mac Donalds huis moeten slapen om zelf wat rust te pakken. Die monitor/ infuus/ lijnen piepjes die gingen heel de dag.

Het is helemaal afhankelijk van je situatie en hoe je je voelt. Mijn dochters zijn geboren met 26 weken en hebben 10 weken op de NICU en vervolgens 5,5e week in het streekziekenhuis gelegen. In het AMC kon je slapen op een slaapbank, maar dat is geen doen. De laatste week hebben wij op de kinderafdeling geslapen als gezin en dit vond ik echt super fijn, maar de overige weken hebben wij in het ronald mc donald huis geslapen of thuis. Mijn man en ik deden het verdeeld. Meestal ging het zo: Hij was er altijd wel om 08:00u sochtends en ik kwam “pas” om 14:00u en ik was er dan tot minimaal 01:00u (maar soms ook wel eens tot 06:00u als er medische handelingen moesten gebeuren). Maar er zijn ook dagen dat ik eerder wegging omdat ik te moe was of pas later er heen ging. Soms ging mijn man om 14:00u weg en soms zat hij er tot 22:00u Ook eerlijk gezegd ben ik er ook weleens de hele nacht geweest, omdat ik geen vertrouwen in de verpleegkundigen had. Niet alleen omdat er geen klik was of ik geen goed gevoel bij de persoon had, maar ook omdat ze het gewoon te druk hadden en ik er geen vertrouwen in had dat mijn kinderen goed gezien zouden worden. En hier zit het ‘m nou net in. Je moet zorgen dat je voldoende energie houdt om de klappen op te vangen. Het is een een enorme rollercoaster. Iedere dag kan je goed, maar ook slecht nieuws krijgen. Als je oververmoeid bent dan kun je dit slechte nieuws minder goed aan. Je moet het al die weken vol kunnen houden. Ik ben blij dat mijn man en ik het op deze manier gedaan hebben en dit was voor ons zo goed als mogelijk vol te houden. We gingen als we een goed gevoel hadden bij de verpleegkundigen ook iedere dag even het ziekenhuis uit om te lunchen of avond te eten. Bekijk het per dag, maar houdt jezelf in de gaten. En luister vooral naar je gevoel. Dan heb je achteraf nooit spijt. Oh en dat wij er zoveel waren betekent niet dat je er zoveel hoeft te zijn! Over het algemeen sliepen de meiden snachts, maar ik zat dan soms ook gewoon op de kamer in mijn couveuse boek te schrijven of een boek te lezen. Ik ben ook mijn hele leven al echt een avond en nachtmens dus voor mij waren de nachten ook even momenten om te realiseren wat er allemaal gebeurd

Is afhankelijk van hoe je je voelt ik ben bevallen van een tweeling wegens een keizersnede met 32+4 weken. Wij mochten allebei (vriend en ik) elke nacht blijven slapen zolang we dit wilden. De meisjes moesten uiteindelijk 7,5 week in het ziekenhuis blijven en wij hebben er elke nacht geslapen. Ik zou je wel aanraden om af en toe smiddags even weg te gaan naar huis of bijvoorbeeld even een koffietje (of iets anders lekkers) halen in de stad en elke dag sowieso even een rondje te lopen. Het ziekenhuis (in mijn geval) zou je waarschijnlijk wel aanraden om toch even een nachtje thuis te slapen, wij hebben dit niet gedaan maar je moet je er vooral goed bij voelen🫶🏻

Ligt er echt aan hoe jij jezelf voel en wat je moederhart zegt. Bij ons(bijna 8 weken ziekenhuis zoon geboren met 28+1) eerst ziekenhuis lag hij op zaal toen moesten we iedere keer naar hem toe, dit deden we 2x daags, ochtend en avond. 2e ziekenhuis lag hij alleen op een kamer hier is mama 24/7 in het ziekenhuis geweest. Papa ging af en toe naar huis. 3e ziekenhuis lag onze zoon weer op zaal hier ook 2x daags bij hem geweest(ochtend en avond) alleen op zondag gingen we in de middag zodat we even bij konden tanken in de zin van dat we om 20 uur op bed lagen, i.p.v. om 2230-2300 uur uit het ziekenhuis komen. Ik moet zeggen naar bijna 8 weken ziekenhuis vond ik het heerlijk(en erg spannend) om onze zoon op te halen en dat de zorg echt voor ons was. Mama haar weken zagen er echt uit als naar je kindje gaan echt 3 a 3,5 uur minimaal en in de middag een poosje slapen en als ik niet genoeg slaap had zat ik een poos op de bank(zoals ik het zelf zei) dom tv kijken. Gewoon echt relaxen en als iemand langs wilde komen deed ik dit expres einde van de middag zodat ik niet het gevoel had ik moet opschieten/snel doorgaan, hier had ik de puf niet voor. En vraag hulp al is het 1x per week je huishouden of iemand die regelmatig kookt

Mijn zoon is geboren met 31 weken en heeft 7 weken in het ziekenhuis gelegen waarvan de eerste twee op de nicu. Ik zou je gevoel volgen want als je kind er is merk je het snel genoeg. Mijn ervaring: ik wilde zoveel mogelijk bij mijn kind zijn. Pas aan het eind van de ziekenhuis periode merkte ik dat de muren meer op me af kwamen. Eerste twee weken nicu waren emotioneel erg zwaar. Kon niet inroomen en moest dus naar huis. Keer op keer brak mijn hart. Daarna mochten we in regionaal ziekenhuis wel inroomen en waren we 24/7 samen. Ik vond dat heerlijk! In het ziekenhuis werd goed voor me gezorgd en ik voelde me echt thuis. Als ik behoefte had aan een moment voor mezelf ging ik weleens een uurtje weg. Dan lette verpleegkundige op mijn zoon. Laat de situatie straks over je heen komen. Je kunt denk ik niet voorspellen hoe het voor jou gaat voelen. Heel veel sterkte in ieder geval!!!! ❤️ En laat je goed helpen door anderen. Durf om hulp te vragen. Iedereen doet dat met liefde.

Dankjewel voor het delen van jullie ervaringen! Vind het fijn om te lezen. Onze kleine heeft een aangeboren afwijking en zal daardoor de 37 weken waarschijnlijk niet gaan halen en een ziekenhuistraject zal volgen, dus vandaar dat ik me er al iets op kan voorbereiden. M'n gevoel volgen, dat ga ik doen :)

Zie ook het topic in deze groep van een paar dagen geleden "slapen in het ziekenhuis". Die heb ik aangemaakt en staan veel ervaringsverhalen in. Hopelijk heb je iets aan ☺️

Onze dochter (geboren 34+4) heeft 3 weken in het ziekenhuis gelegen. De eerste 4 dagen op een NICU waar wij niet konden slapen, het naar huis gaan en thuis slapen zonder haar brak mn hart.. maar thuis slapen gaf wel echt de rust die ik nog had. Toen ze naar het regionale ziekenhuis overgeplaatst werd mochten we inroomen. Hier heb ik al die tijd geslapen, af en toe even erop uit; even naar huis een wasje doen, boodschapje, wandelen buiten. Mijn vriend sliep af en toe thuis omdat hij een slechte slaper is en dan even kon opladen! Gewoon doen waar je je goed bij voelt😊 maar af en toe er even kort tussen uit vond ik heel fijn!