Eerste week thuis met baby

Bij ons werd aangeraden om je kindje bij jouw op de kamer te laten slapen, onze zoon (geboren 28+1) was vaak alleen wakker tijdens voedingsmomenten in de nacht. Sliep ook zo weer verder. Hij sliep gecorrigeerd met 3 weken door(23-6 uur) om 600 uur weer terug in bedje gelegd dan sliep hij zo weer tot 900 uur door(is ons 1e kindje). Als het druk was geweest overdag sliep hij de nachten slechter. Ik ben de eerste 11 maanden ziek geweest dus dat speelt zeker mee voor de rust thuis te hebben. Huid op huid contact deden we, aan het begin, toen hij thuis was echt alleen de avonden en overdag bij veel drukte/onrust soms overdag. Ik heb veel rekening gehouden met zijn ritme, 1x per dag naar buiten echt tussen 2 voedingen in. Als het bijvoorbeeld op maandag drukker was was ik dinsdag en woensdag meer thuis. Hou er ook rekening mee(bij ons is de kleine oktober 2020 geboren) dat als de kleine naar huis mag dat je echt rustig aan doe in het begin. De reis van het ziekenhuis naar huis kost de kleine echt heel veel energie. Hij komt in een nieuwe omgeving die hij ook niet kent. Nieuwe geluidjes, geuren en rustiger als in het ziekenhuis! Wij hebben ook gezegd maximaal 1x per dag bezoek en geen mensen met verkoudheid of ziektes! En jullie papa en/of mama moeten ook wennen aan de nieuwe situatie. Nu moet je alles zelf doen, jij bent nu verantwoordelijk voor dat kleine mannetje. Niemand die je helpt ermee 24 uur per dag. Ik vond bij beide het spannendste van welk persoontje krijg je thuis en hoe gaat dat. Hoe is de reactie op alles. Hoe moet je de zorg doen? Waar lopen we tegenaan? Oudste heeft bijna 8 weken in het ziekenhuis gelegen jongste (geboren35+5) 5 dagen. Wat ik echt niet gemist heb is de reizen naar het ziekenhuis toe en het afscheid nemen van je kindje. Dat je ouders ben geworden en niemand kan het zien. Je kan je pas geboren kindje aan niemand laten zien en niemand ziet aan jullie dat jullie weer ouders zijn geworden. Naar thuiskomst van je kindje begint pas echt het leven met een klein kindje om je heen.

Na 5 maanden ziekenhuis (geboren met 24+4) vonden wij het gewoonweg geweldig om thuis te zijn. Je mag alles helemaal zelf doen, zelf beslissen, geen gezeur aan je hoofd. Kortom: rust. Ja, natuurlijk heb je een klein mensje om voor te zorgen maar dat eindelijk in je eigen omgeving te doen was zo ontzettend fijn. Helaas moesten wij na 1 dag en na 6 dagen alweer naar het ziekenhuis voor een opname (dat was echt vreselijk), maar dat was gerelateerd aan zijn complicaties en handicap en zal niet snel gebeuren (gewoon pech). Wij vonden het heerlijk om alles zelf te doen en te beslissen maar soms is het natuurlijk ook onzeker (hier ook eerste kindje), maar vergeet niet, je kent je kindje al een aantal weken dus dat gaat je helpen. De nachten zijn spannend, maar het was ook heel fijn. Eindelijk samen slapen. Omdat hij heel veel geluid maakt snachts ging hij al snel naar zijn eigen kamertje en dat was voor ons allemaal goed. Doe vooral wat goed voelt wat dat betreft. Ik zou wel lekker veel rust pakken, weinig bezoek (of je moet het fijn vinden, is ook heel persoonlijk). Neem ook de tijd om te aarden thuis, na zo'n heftige tijd. Wij waren in ieder geval heel erg blij om thuis te zijn!

Ik heb geen ervaring maar wel soort gelijk verhaal. Ik ben bijna 3 weken geleden bevallen van een tweeling, ook met 34+1. Liggen nog in het ziekenhuis en wij gaan elke dag heen en weer. Maken wel grote sprongen om naar huis te gaan. En dat vind ik fijn maar ook heel spannend. Om thuis je ritme met elkaar te vinden. Nu heb je nog hulp met dingen als het nodig is. Thuis sta je er samen met de partner voor. Ik heb vanuit de verzekering wel nog recht op 16 uur kraamzorg. Dus dat vind ik ergens wel fijn. Om toch nog even een soort van op ga g geholpen te worden of zo. Heel veel succes en hoop dat je snel met de kleine naar huis mag!

Ik vond het een verademing om thuis te komen na 7 weken ziekenhuis. Eindelijk rust. Ik vond de verzorging niet meer spannend, dat hadden we inmiddels wel geleerd. Wel vond ik het spannend ivm brady's die hij tot het einde nog had (72 uur niet gehad, toen mocht hij naar huis). Hij sliep bij ons op de kamer en ik deed geen oog dicht. Ik vone het de eerste weken echt heel spannend. Toen we zijn bed aan de kant van mijn man plaatsten, ging het veel beter. Ik ben toen op 17 oktober bevallen (hij was begin december thuis) en we hebben eigenlijk de hele winter rustig aan gedaan. Weinig ergens heen, weinig bezoek. Heerlijk met zn drieën op de bank, voor de openhaard.

Thanks voor jullie reactie fijn om te lezen hoe jullie dit ervaren hebben. Hoewel het natuurlijk spannend blijft kan ik ook niet wachten hem mee naar huis te nemen. Lekker de hele dag knuffelen als je wil. En nu blijf ik dat gevoel houden van 2 levens 1 met en 1 zonder baby ik hoop dat het zo meteen meer voelt als 1 leven waarbij ruimte blijft voor jezelf

Na 13 weken ziekenhuis, zijn we nu bijna een maand thuis! Het is heerlijk, ze slaapt onwijs goed en wij kenden haar ook niet ‘snachts’. Succes nog eventjes mama 💋

Hier is de eerste week toen best pittig geweest. De kleine man had moeite met alle prikkels, was midden in een hittegolf. Dronk weinig, sliep slecht. Bij mijzelf kwam toen de vermoeidheid eruit. Gun jezelf en de kleine vooral rust. Wen rustig aan elkaar en las een soort kraamweek in.