Emotie niet vasthouden baby’s na geboorte

Haai meis, Aller eerst wat goed dat je dit voor jezelf erkent en opengooit. Ik kwam ook niet toe aan ff lekker huid op huid na de geboorte. Echt maar heel even want mijn placenta kwam niet (uiteindelijk wel) en daarna alsnog naar de o.k. omdat ik (zo bleek op de o.k) binnenin de vagina 2 scheure had waarvan 1 erg bloedde waardoor er een bloedbel was ontstaan in de vagina. (Erg pijnlijk) Ik kwam door nog andere vactoren niet echt aan emotie toe. Ik zou zeggen geef t even tijd. Je bent net mama geworden en je hele leven is nu anders. Wetenschappelijk gezien heb je ook minimaal 6 weken tot 6maanden nodig om dingen een plekje te kunnen geven of te verwerken. Dus mijn tip zou zijn om vooral even extra lief te zijn voor jezelf en goed te blijven praten erover. Maatschappelijk werk vanuit t ziekenhuis kan dan zeker goed werken. Helemaal als je nog vragen hebt. Maar ook de praktijkondersteuner van de huisarts kan je een eindje opweg helpen. Ik zelf heb wel een paar traumatjes over gehouden eraan dus die gaan we ook behandelen. Maar al met al heeft t denk ik bij mijzelf wel een jaar geduurt voor ik een beetje alles een plekje heb gegeven en er rationeel over kan denken. Vergeet ook niet dat je nog aan t ontzwangeren bent. Hopelijk heb je hier wat aan. Veel liefs!

Gefeliciteerd met de geboorte van je zoons! Ik snap dit heel goed! Ik heb zelf een prematuur en dysmatuur geboren dochter van inmiddels 2 jaar. Ik kreeg zwangerschapsvergiftiging dus we wisten al dat ze eerder gehaald zou worden. Toen ze geboren werd (na 2 min persen) heeft ze ongeveer 1 seconde op mijn buik gelegen zodat ik haar kon zien en toen werd ze weggehaald. Ook cpep nodig etc. Dag erna pas voor het eerst vast kunnen houden en ook maar 1 keer per dag in eerste instantie. Ik merk dat dit gevoel ook nog niet helemaal verwerkt is. Mijn oplossing: nu maar extra veel knuffelen..

Bedankt voor jullie reacties en het delen van jullie ervaringen. Het doet me goed om te weten dat ik niet alleen ben in dit gevoel en sommige ook hulp hebben ingeschakeld. Ik heb inmiddels een intake gehad met een vrouwencoach (ook voormalig verloskundige) om de emoties rond de zwangerschap en bevalling een plekje te geven, en in brede zin ook nog meer te leren om verwachtingen los te laten. Ik hoop op die manier straks vooral met trots terug te kijken op alles wat ik heb doorgemaakt/doorstaan in plaats van een gevoel gemis

Hoi, mijn zoontje is nu 3 mnd oud en met 28 weken geboren. Hij had bij de bevalling een goede start, huilde direct, en mocht daarom 3 min op mijn buik liggen voordat hij naar de opvangtafel bij de kinderartsen ging. Hij was klein en verfrommeld en zat nog erg onder het bloed. De bevalling en zijn geboorte heb ik erg nuchter beleefd, liet het over me heen komen. Niet met veel emotie zoals ik van tevoren had gedacht en zoals je in bevallingsvlogs ziet. Later op de dag hebben we kunnen buidelen. Mijn emotie zit vooral in dat mijn zoontje toen hij er nog maar net was, al op die opvangtafel moest liggen, cpap kreeg en infuus geprikt werd en hij een sonde kreeg, en daarna in de couveuse moest. Dat hij na die heftige overgang vanuit de buik de wereld in, en dat terwijl hij zo klein en kwetsbaar was, dat ook nog moest ondergaan en niet lekker veilig bij mij kon liggen. Ik heb niet het gevoel dat ik zelf iets heb gemist qua start of eerste kennismaking; ik heb er vrede mee dat dat later kwam en in de eerste dagen verder opbouwde. Vindt het vooral voor mijn zoontje verdrietig als ik hier over terugdenk. Maar nu we thuis zijn met hem dringt het zorgen voor hem en de dagelijkse dingen van het leven thuis, dat verdriet meer naar de achtergrond, en geniet ik vooral heel veel van hem.