Vandaag was een emotionele dag.
Weer de teleurstelling geen plek in Helmond
De arts die het even botweg vertelde.
Ik brak en ben huilend weg gelopen. Alles van de de afgelopen week kwam eruit.
Ik kon niet meer. Dit was al 3 keer de Helmond weer geen plek heeft. Huilend lag ik met mijn meisje te buidelen. Ik heb ook erg last van de longcovid, veel prikkels dan gaat het niet goed.
De verpleging kwam en praatte met ons ze was lief en snapte ons. De arts kwam ook en eerst begreep het niet toen ik vertelde wat nu de afgelopen week gebeurt was. En dat ik door de longcovid heel veel prikkels niet aan kon. Begreep hij ons. Nu hopen dat er morgen plek is. Maar durf niet meer te hopen nu al 3 keer teleurstelling.
Ons meisje had oogonderzoek dat was gelukkig weer goed.
Ik ben 's middags naar huis gegaan en papa is vanavond bij haar zodat ik even kan rusten.
Dit schreef ik voor mijn meisje
Lieve Hazel
Wat ben ik toch trots op jouw.
Je hebt als zoveel doorstaan ,jij bent een vechtertje.
Je bent mijn wonder, mijn dochter, mien sieske.
Ik zal er altijd voor je zijn .
Je al mijn liefde geven.
Je doet het zo goed je vecht iedere dag iedere dag wordt je sterker en wat groter.
Ik verheug me op de tijd als we samen als gezinnetje naar huis mogen dat Beegee en Fire en Woody eindelijk jouw kunnen ontmoeten.
Mien mopke i love you to the moon and back.