Op 07-01 is ons zoontje Bowi geboren met 26+3 weken. Hij was 33cm en 950gram.
Voor een twee weken kregen we steeds te horen hoe goed hij het deed! Hierdoor vlogen de dagen voorbij. We voelden ons vrij rustig. Wel had hij een kuurtje inbubrofen gekregen omdat bij zijn hartje iets nog niet helemaal dicht is, dit is schijnbaar normaal bij prematuurtjes, soms sluit dit vanzelf en soms moeten ze daar bij helpen. Vrijdag; hij had bloed bij de ontlasting. Een paar echo's en bloedonderzoeken verder leek het erop dat hij geen infectie had, toch voor de zekerheid met een antibioticakuur gestart.
Zondagavond werden we gebeld door de kinderarts, Bowi heeft veel alarmen gehad en zijn bloeddruk is ook veel te laag. De voeding werd gestopt en ze gingen hem terug aan de beademing leggen. Dit kwam als een schock aan! Hoe kon het zo snel van goed naar slecht gaan?! Het lijkt er toch op dat je een darminfectie hebt.
Maandag; situatie is nog niet verbeterd, Bowi heeft het zwaar en is uitgeput. Je hebt nu ook koorts. Ze hebben hem iets gegeven waardoor hij slaperig blijft en dit zie je heel goed 😔 van een bewegelijk kindje naar een slap kindje met een grauwe kleur. Helaas mogen we ook niet buidelen omdat hij te zwak is, dit komt ook weer keihard aan. Buidelen is op het moment het enige wat we kunnen doen voor onze kleine jongen en zelfs dat kan nu niet meer.
Dinsdag; in de ochtend zijn we weer bij je, we mogen nog steeds niet buidelen. Je bloeddruk hebben ze in de middag eindelijk stabiel, en je koorts is weg! Maar je bent doodop, en hebt de beademing hard nodig. We hebben de hele dag naast de couveuse gezeten en hebben je handje vastgehouden. Savonds laat thuis hebben we nog even gebeld en alles lijkt nog steeds stabiel!
Zometeen gaan we weer naar onze kleine man en hopelijk krijgen we dan weer iets beter nieuws te horen en mogen we weer met je buidelen want dit mis ik nu echt enorm!
Ondanks dat in het bloed geen infectie te vinden is, heb je alle symptomen die erop wijzen dat je wel degelijk een darminfectie hebt en dus behandelen ze ook daarop.
Kleine man, blijf sterk 🤎
Ik duim mee dat alles goed komt en hij er snel weer bovenop mag komen 🍀 Gelukkig is de koorts toch al gezakt en hopelijk mogen jullie ook snel weer buidelen.
Poeh, tranen in m’n ogen van dit bericht. Wat moet dit verschrikkelijk heftig voor jullie zijn, je staat erbij en je kijkt ernaar. Terwijl je natuurlijk niks liever wil dan lekker buidelen en hem zo dicht mogelijk bij jou houden. Heel veel sterkte! Gelukkig toch ook wat positief nieuws, dat moet hoop geven. Die kleintjes zijn vaak zoveel krachtiger dan we denken ❤️
Ik wil je heel veel sterkte wensen. 🍀Hou moed en hoop. Iedere aanraking, geluid voelt en hoort hij en geeft hem kracht om te vechten. Hopelijk knapt ie snel op en kan je de hele dag weer buidelen.🤞🏻
Je verhaal lijkt op van een van onze dochters. Ook geboren met 26+3 en had een NEC, ze is nu 2 jaar en bruist van energie. Dus houd hoop!
