Help ptss?

Dit is zo herkenbaar. Mijn partner is heel nuchter en heeft altijd gezegd: maar het gaat nu goed, daar gaat het om, en hij kan makkelijk vooruit kijken. Ik heb heel veel moeite met het verwerken van de vroeggeboorte, periode in het ziekenhuis en mijn eigen ziekzijn (ernstige pre eclampsie). Ik heb in het verleden een depressie gehad dus ben na mijn bevalling gelijk gaan praten met iedereen die maar wilde luisteren. Ik sta nu op de wachtlijst voor traumabehandeling en heb helaas ptss overgehouden aan alles. Hulp zoeken is nooit te laat. Goed dat je de huisarts hebt gebeld en dat je een stap hebt gezet. Wat betreft jouw partner: is het een idee om eens te zitten met hem als alles een beetje gezakt is om hem uit te leggen hoe het met jou gaat en wat maakt dat je zo heftig hebt gereageerd? Wellicht als jullie er op een rustiger moment over kunnen praten dat er wat begrip gekweekt kan worden.

Heel herkenbaar! Mijn kindje is zeven weken te vroeg en heb ervoor ook nog 5 weken in het ziekenhuis gelegen en het een en ander meegemaakt. Ook beide op het randje gelegen. Uiteindelijk via de huisarts naar een psycholoog en daar een EMDR traject opgestart, het doet werkelijk wonderen! Ik merk dat de spanning zoveel minder is als ik denk aan de gebeurtenissen waardoor de prikkelbaarheid zoveel minder is. De psycholoog stelde ook voor om met mn partner te gaan want die heeft ook meermaals gezegd "het gaat nu toch goed". Dit heb ik uiteindelijk niet gedaan maar heb daar nu wel spijt van. Mannen zijn toch iets meer "A is A" en "B is B"

Dankjewel voor jullie reacties! ❤️ ik hoop via de huisarts een doorverwijzing te krijgen voor EMDR betreft mn partner is hij boos op mij, hij kwam thuis van werk en pakte zonder wat te zeggen de auto en ging weg. Hij wil niet praten vandaag zegt hij. Zien wat morgen brengt 😖

Mijn kind is 8 weken te vroeg geboren, ik lag 4 weken in het ziekenhuis met gebroken vliezen en een peuter die ik moest missen. De consultaties die we iedere week hadden was echt vermoeiend en op het moment dat ik wist dat alles goed ging met mijn zoon is het bij mij heel hard begonnen. Ik ben direct naar een huisarts gegaan en zo is mijn traject met ptsd gestart het is nu ondertussen meer dan een jaar geleden heb ik mijn weg recent gevonden met een emdr therapeut. Het is de trauma die in de weg zit die jou in vecht/vlucht modus steekt en hierdoor jouw gevoelens niet onder controle hebt. Ik kan nu weinig zeggen over emdr omdat ik nog in het begin zit maar de dag dat ik zo’n sessie heb gevolgd ben ik doodmoe, het is intenstief. Maar ondanks zo lang in deze situatie vast te zitten, wil ik erin geloven dat alles goed zal komen want mijn kinderen zijn klein en hebben mij nodig! Veel sterkte!

Ogh ogh meiske toch! Ik deel dit heel erg! Ik krijg wel hulp dus zou dat ook zeker doen! Het gaat allemaal vaak zo snel en idd in overleef modus dat je pas achteraf merkt wat het met je doet. Los van dat er zo veel met je eigen lijf gebeurd en eraan gesleutelt word is de zorg voor je kleine heeel heeel groot. Hier heb ik daardoor zeker tot 1 jaar moeite gehad met genieten van mijn kleine man. Had laatst controle bij gynacologie omdat tijdens mijn bevalling ik 2 inwendige vagina scheuren had gekregen en mijn bekkenbodumspieren volledig gescheurt waren waardoor ik na zijn geboorte nog 5 uur o.k. heb gehad en we nog 2 weken in t ziekenhuis zijn geweest omdat de kleine man enorme opstart problemen had. T is alleen maar gas gas gas gas en de man met de hamer komt later pas. Zorg goed voor jezelf en wees lief voor jezelf. Altijd welkom voor een prive berichtje.