Iets wat niet iedereen begrijpt, want je hebt je kindje nu toch?
Ik merk dat ik me soms erg verdrietig kan voelen dat ik zo ineens afscheid heb moeten nemen van de zwangerschap. Mijn zoontje is met 33+6 geboren vrij plotseling. Ik mis niet perse mijn buik maar wel het intieme van je kindje dicht bij je hebben. Beschermd tegen de buitenwereld, alleen jij en hij/zij.. Herkennen andere mama’s dit ook?