Thuis slapen of in het ziekenhuis voor langere periode. Ervaringen gezocht

Wat is de reden dat ze moet blijven tot ze 40 weken is?

Het ziekenhuis gaf aan dat ik het beste de uitgerekende datum kan aanhouden (40 weken), zodat het geen teleurstelling is dat ze niet eerder weg mag. Op dit moment krijgt ze nog sondevoeding, maar dit zou eventueel ook thuis voortgezet kunnen worden is ons verteld. Er zijn tot dusver gelukkig geen complicaties. Ik hou de 40 weken maar aan omdat dit is gezegd, maar las op het forum dat kindjes vaak wel eerder weg mogen. Heb jij een andere ervaring?

Mijn beide kinderen zijn met 35 weken geboren. Bij de oudste hebben we 3 weken in totaal gelegen en zijn we naar huis gegaan met de sondevoeding en bij de jongste stonden we er zelf op om naar huis te gaan na 3/4 dagen

Ik kon bij me zoontje in het ziekenhuis blijven. Hij heeft er uiteindelijk 7 weken gelegen waarbij de laatste 3 weken vanwege het rs virus was. Ik ben er al die tijd bij gebleven omdat ik me er niet fijn bij voelde om hem alleen te laten. Dit had bij hem ook te maken met dat hij zo ziek was en regelmatig op het randje gelegen heeft dat ik hem niet alleen durfte te laten. Ben toen ook heel weinig van de kamer af geweest

Mijn dochter is geboren met 34 weken en mocht met 39 weken naar huis, ik heb anderhalve week bij haar geslapen. Als ik wilde mocht ik in het ziekenhuis blijven maar ik was op en had nog een dochter thuis zitten die ook heel graag met mama wilde zijn. Ze is geboren in Amsterdam in het AMC, daarna zijn we naar Utrecht gebracht. Toen we eenmaal naar het ziekenhuis is Gorinchem konden ( wat voor ons heel dichtbij is) ben ik thuis gaan slapen. Om bij mijn oudste te zijn en om zelf tot rust te komen en snachts goed te slapen. Heel eerlijk het was moeilijk om je kostbare bezit daar achter te laten maar, wat mij heel goed deed was dat ze aan de monitor lag + als ik weg ging zette ik de babyfoon aan dus dubbel controle. De eerste week was het ontzettend moeilijk en liep ik iedere avond huilend weg. Ik ging in de avond naar huis en overdag zat ik heel de tijd bij haar. De reden dat ik er ook voor heb gekozen om thuis te slapen nadat ze in ons streekziekenhuis lag was omdat ze bij mij een geplande keizersnede hebben gedaan en nadat mijn dochter geboren is en ik haar snel 5 seconden langs me gezicht voelde ben ik onder narcose gegaan. Dit omdat mijn placenta door mijn baarmoeder zat en verkleefd zat aan mijn darmen en blaas. Daarom hebben ze gelijk na de geboorte mijn baarmoeder verwijderd incl 3,5 liter bloedverlies was dit ook een reden om thuis even goed uit te rusten in de nachten. Doe wat goed voelt voor jou mama! Zegt je gevoel ik wil bij haar blijven dan doe je dat. Zegt je gevoel ik wil heel graag even tot rust komen en thuis slapen doe dat dan ook. Misschien voor je zelf een planning maken? Misschien de ene nacht thuis en de andere nacht bij je kindje en dan om de dag bij haar slapen. Zoals ik al zei luister naar je gevoel en doe wat goed voelt voor jou, geen enkele keuze is verkeerd!

In totaal 6 weken met m'n zoontje in het ziekenhuis geslapen, op een paar nachten na. M'n zoontje heeft 4 nachten oo de NICU gelegen, daar mocht je niet blijven slapen. Ik ben het ziekenhuis nog uitgezet omdat ik cora Corona had opgelopen en mijn partner heeft 2 nachten bij m'n zoontje geslapen zodat ik even naar huid kon. Zou ik het weer doen? Daar twijfel ik soms best aan, m'n hart roept ja, m'n verstand. Beter voor mezelf zorgen was ook heel belangrijk geweest. Bij ons hebben ze ook gezegd, ga maar uit van de uitgerekende datum

Onze dochter is geboren met 32 weken en mocht met 35 weken naar huis. De eerste week ben ik er elke dag blijven slapen (moest als kraamvrouw). Daarna hebben mijn man en ik heb elke nacht afgewisseld. Dan was er altijd iemand in het ziekenhuis en de ander was thuis bij onze zoon. Het voelde voor mij niet goed om mijn dochter daar 'alleen' te laten, ondanks dat ze daar in super goede handen was! Maar wij hebben ook genoeg ouders gezien die wel elke avond thuis gingen slapen. Doe vooral wat voor jullie goed voelt. Er is geen goed of fout in deze situatie!

Mijn zoon is met 31 weken geboren. Eerst heeft hij twee weken op de nicu gelegen. Daar mochten we niet inroomen. Ik vond het elke keer heel moeilijk om het ziekenhuis te verlaten zonder hem. Liep daar huilend weg en ook thuis vond ik het moeilijk. Het ging tegen mijn moeder instinct in. Thuis in de nacht lag ik vaak huilend wakker. Dan belde ik met de nacht verpleging en vertelden ze me hoe het met hem ging. Daarna ging hij naar een regionaal ziekenhuis en mochten we inroomen. Dat gaf mij ontzettend veel rust. We hebben daar nog vijf weken gezeten en daarna gingen we met sondevoeding naar huis. Een week na de uitgerekende datum kon hij zonder sonde. Ik heb de periode van inroomen heel prettig ervaren. Ik weet dat er ouders zijn die soms een nachtje thuis slapen maar heb dat zelf niet nodig gehad. Kijk dus vooral wat voor jezelf goed voelt. Je kunt dat ook op de dag zelf beslissen. Ik voelde me thuis in het ziekenhuis. Ik ging wel vaak naar buiten. Dan zei ik dat tegen een verpleegkundige en lette zij extra goed op mijn zoon. Verder las ik veel en maakte ik puzzels. En ik kreeg veel bezoek. Ik heb ook wat eigen spullen naar het ziekenhuis gehaald: lekkere thee en koekjes en dergelijke. Verder kwam het ziekenhuis eten op een gegeven moment onze neus uit. Toen haalden we vaak magnetron maaltijden of gingen we kort uit eten of uit lunchen. Het ziekenhuis zat midden in het centrum, dus ik kon ook een uurtje winkelen. Op die manier hield ik het goed uit. Maar nogmaals, dit is echt persoonlijk. Veel sterkte komende tijd en laat het weten als je vragen hebt!

Zoon is met 28+1 geboren. 1e ziekenhuis 2 weken konden we niet bij onze zoon slapen 2e ziekenhuis kon dit wel en ben ik 2 weken bij hem geweest, al zei het verplegend personeel slaap eens een nachtje thuis maar ik kon dit echt niet. 3e ziekenhuis moest ik naar huis. Was het ziekenhuis in onze woonplaats, dit was me van te voren gezegd 1e keer thuis heb ik als een klein kind staan huilen en was ik zo boos op mezelf dat ik 32 weken zwanger zou moeten zijn en zonder kind thuis was. Met 35+5 weken hebben wij onze zoon opgehaald om echt als gezin thuis te zijn.

Ik weet niet in welk ziekenhuis je lag maar het was bij mijn ziekenhuis zo, ga je van het terrein af ben je bed en je rechten kwijt

Onze tweeling is met 34 weken geboren , zij hebben in totaal 5 weken in het ziekenhuis gelegen, wij 2 dacht ik. We sliepen met de kinderen op een kamer en mijn man sliep ook bij ons dus dat was heel fijn. Ik was bevallen middels keizersnede en ik mocht wel eerder naar huis maar dat wilde ik niet. Na 2 weken werd nog wel geadviseerd om thuis te slapen om rust te pakken, het wordt met twee kleintjes thuis als druk genoeg. Dus de eerste keer naar huis heb ik in de auto op de parkeerplaats heel hard gehuild. Het gevoel van zekerheid achterlaten had ik heel erg. Ik wist dat ze goed verzorgd eerder naar toch. En we mochten altijd het ziekenhuis bellen, ook midden in de nacht als we wilden weten hoe het met ze ging.

Bij ons niet, was allemaal heel gemoedelijk. We lagen eerst in het lumc en later Westeinde.

Ik ben bij 29 weken bevallen, na 36 uur moest ik naar huis en moest onze tweeling daar blijven. Ik vond het echt vreselijk. Het stelde me wel gerust dat zij wel naast elkaar stonden. Daarna nog 8 weken dichterbij huis gezeten, daar mocht ik blijven slapen, maar dat werd wel een beetje afgeraden. Mijn lichaam moest herstellen van de keizersnede, ik had veel bloed verloren en thuis ging het slapen beter. Elke kolf ronde belde ik even om te horen hoe het met ze ging, en tegen de tijd dat ze bijna thuis zouden komen ben ik er een paar keer wezen slapen. Ondanks dat ik het achterlaten moeilijk vond was het wel de beste keus, er bleef namelijk nog iets energie over om er voor ze te zijn bij thuiskomst en er zelf niet volledig onderdoor te gaan.

Ons zoontje is met 27+2 geboren en heeft 16 weken in het ziekenhuis gelegen. Eerst 8 weken op de NICU waar we niet konden blijven slapen omdat er geen ruimte was voor een bed. Ons zoontje had het kleinste kamertje. Was dit niet zo geweest dan had het wel gekund. Daarna heeft hij 5 weken op de medium en 3 weken op de kinderafdeling gelegen. Toen zouden we wel kunnen blijven slapen maar hebben dat niet gedaan. Inmiddels hadden we onze rust al hard nodig omdat we hele dagen bij hem waren. Gelukkig wonen we heel dicht bij het ziekenhuis en belden we als we er niet waren en ‘s nachts altijd hoe het ging. Ik denk dat als we waren blijven slapen we echt helemaal gebroken waren, nu waren we ook al redelijk op tegen de tijd dat ons zoontje thuis kwam. Ik heb me wel vaak schuldig gevoeld en iedere keer ben ik met een knoop in m’n maag en een gebroken hart naar huis gegaan. Maar ons werd dit omwille van de lange ziekenhuisopname en ons eigen welzijn wel aangeraden.

Mijn dochtertje is met 32 weken geboren. We hebben op een gezinskamer gelegen in Breda. Ze is ons eerste kindje. We hebben de gehele tijd dat ze in het ziekenhuis moest verblijven ook in het ziekenhuis verbleven. We sliepen bij haar op de kamer en waren er dan ook overdag bij haar. Mijn man is overdag half dagen naar werken op een gegeven moment. Ik ben geen moment weg geweest. Het is pittig want je hebt geen privacy en je wordt geleefd. Maar ik moet zeggen dat ik het niet over mijn hard kon verkrijgen om haar daar alleen te laten. Ik ben blij met de keuzen die ik toen heb gemaakt. Momenteel is mijn kleine meid 16 maanden oud en doet ze het geweldig. Vier elke mijlpaal en probeer ook te genieten van jullie wonder. Ze zijn zo sterk.

Ons zoontje is met 34+5 geboren en wij moesten 2,5 week in het ziekenhuis blijven. Gelukkig niet zo lang als anderen hier. Het is ons eerste kindje dus wij konden gelukkig de hele tijd in het ziekenhuis blijven. Mijn vriend is af en toe wel eens gaan sporten of langs huis gegaan en ik ben ook wel eens een paar uurtjes weg geweest, maar dan wisselden we elkaar af. We vonden het niet fijn om hem alleen in het ziekenhuis achter te laten.

Mijn vliezen braken met 27+1, uiteindelijk zijn de jongens geboren met 29+6 via een keizersnee. Ik heb al die tijd voor de bevalling ook zelf in het ziekenhuis gelegen. Na de keizersnee mocht ik 5 dagen in het ziekenhuis opgenomen blijven, maar de jongens lagen op de nicu en ik op een andere afdeling. Daarna hebben wij er zelf voor gekozen om 5 dagen in het Ronald mc Donald huis te slapen. Dit leek ons verstandig ivm herstel van de keizersnee. Zo kon ik makkelijker rusten en nog een keer naar de jongens toe. Daarna naar huis gegaan, want onze oudste heeft al die dagen bij opa en oma gelogeerd. Daarna was ons ritme: - opstaan, ontbijten met de oudste, die wegbrengen naar opvang/omas etc. - 10 uur in het ziekenhuis vaak tot 14 uur. Soms iets eerder soms iets later. - de oudste ophalen en tijd met hem doorbrengen tot het zijn bedtijd was. - na 19 uur tijd om zelf te rusten en soms nog met opa’s/oma’s na het ziekenhuis. Gelukkig kwamen de jongens na 6 weken en 3 dagen naar huis. Mijn man heeft vrij genomen en is pas aan het werk gegaan toen de tweeling 3 weken thuis was.

Ik zou vooral in het moment proberen te kijken waar je behoefte aan hebt. Ik kreeg ook het advies om eens een nachtje thuis te slapen, maar dat heb ik nooit gedaan (7 weken totaal). Mijn partner is na de eerste 2 weken wel regelmatig thuis gaan slapen. Dan was het voor hem veel beter vol te houden. We hebben het allebei als een pittige periode ervaren. Ik weet niet of het anders was geweest als ik thuis had geslapen. Het is denk ik echt heel verschillend per persoon. Fijne in ieder geval dat je een keuze hebt in dit ziekenhuis.

Bedankt voor jullie reacties, enorm hulpvol om deze allemaal te lezen 🤍

Mijn zoontje is geboren met 33 weken en ik en m'n partner mochten er 2 nachten "gratis" blijven, daarna mocht ik nog 8 nachten blijven op 4 persoonskamer, zonder partner als ik zou willen. Doorslaggevende factor dat ik toch naar huis ben gegaan, was dat ze een webcam boven zijn bedje hadden en we hem vanuit thuis konden zien (als die in z'n bedje lag). Hij heeft er 6 weken gelegen (nu met sondevoeding thuis) en inderdaad, eerste weken steeds huilend in de auto, maar het went op 1 of andere manier. Je bent alsnog super moe en dagelijks meerdere keren op en neer naar ziekenhuis, maar ik vond het echt heel fijn om in m'n eigen bed te slapen. En z'n webcamstream stond altijd aan op de ipad. Heb vaak midden in de nacht naar hem zitten kijken en ook naar verpleging gebeld als ik bijvoorbeeld zag dat hij echt heel erg gespuugd had. Ik kan me voorstellen dat de keuze misschien anders is als je zelf ook borstvoeding geeft. Maar de periode als je kindje thuiskomt is ook echt pittig, dus als je beter thuis uit kan rusten, kan dat fijn zijn. Eventueel kan je dat doen tegen het einde. En nu kiezen om een nachtje thuis te slapen, betekent niet dat je een slechte ouder bent hè! Ze zijn nog zo klein, het maakt voor hun nog niet uit door wie hun luier wordt verschoond. Misschien hebben ze zo'n webcam optie ook bij jullie in het ziekenhuis? Sterkte in ieder geval, zeker ook de komende tijd! Goed dat je je voorhoudt dat het nog 7 weken kan duren, want het is heel verleidelijk om hoop te krijgen als het beter lijkt te gaan, terwijl het de volgende dag juist weer 2 stappen terug is. En wat je ook kiest, je bent een goeie mama ❤️