Trauma?

Ja dat heeft er zeker mee te maken. Heb je hulp gekregen na je bevalling van een psycholoog? Ik zou hiermee naar je huisarts gaan zodat je naar de ggz doorgestuurd kan worden en in de tussentijd kan je met de praktijkondersteuner praten ❤️ je verdient hulp hiervoor. Wat je allemaal hebt meegemaakt is verschrikkelijk, en het is zo logisch dat je zo beschermend bent naar je kleintjes. Je bent een hele goede mama zo! Er zijn ook genoeg mamas die niet willen dat hun kindje vastgehouden word, zonder trauma. Maar dat is een stuk makkelijker als je maar 1 kindje hebt. Voor jou is het wel heel handig om hulp ge kunnen ontvangen

Heel herkenbaar, ik schreef al een keer een topic dat ik te beschermend ben. Een prematuur krijgen is al een trauma opzich. Niets verloopt zoals het 'normaal' zou gaan, de angst om je kindje te verliezen enz. Je kostbare bezit uit handen geven, is ook erg lastig. Als je je er rot door voelt zal ik wel hulp zoeken

Lieve mama, Allereerst gefeliciteerd met de tweeling! Mijn tweeling is ook prematuur geboren, wel minder dan die van jou en minder heftig maar voor mij voelde het ook als een trauma, je stelt je niet in op dat ze al zo vroeg geboren worden, en al helemaal niet dat er ook nog een periode ziekenhuis aan vast zit. Het is logisch dat je ze het liefste zoveel mogelijk bij je wil hebben als jij je niet goed voelt over het feit dat anderen jou kindjes vast hebben dat moeten ze dan accepteren. Die tijd komt vanzelf wel. Jij bent hun moeder en jij moet je er goed bij voelen. Ik heb dat ook heel lang gehad maar nu gaat het beter. Ik zou wel hulp zoeken voor het trauma stuk. Succes mama, je bent sterk❤️💪🏼

Hi, mijn tweeling is met 24+1 geboren, we zijn na 140 dagen nu 8 weken thuis, ze zijn nu 12 weken gecorrigeerd. Hele lange weg dus. Wij blijven eigenlijk volledig met ze thuis, op advies van de artsen. Enige wat we met ze doen is buiten wandelen als het goed weer is. Mijn schoonouders komen wel een handje helpen (we hebben ook een peuter) en m’n baby in hun armen in slaap zien vallen of sociale interactie zien hebben doet mij juist goed. Ze hebben zo lang alleen in een couveuse moeten liggen. Maar als er andere mensen op bezoek komen (beginnen we nu pas beetje toe te laten), dan voel ik ook al spanning: hebben ze geen verkoudheid, komen ze niet ongevraagd dichtbij, moet ik ze nog een keer vragen de handen te wassen? Ik kan wel zeggen dat ik een giga trauma heb, dus ik loop bij een psycholoog. En zelfs met die gesprekken (en 1 EMDR sessie, misschien is dat iets voor jou, als het zo gaat om 1 specifieke gebeurtenis) houd ik me nauwelijks staande. Een premature geboorte heeft zoveel impact, dat is niet voor te stellen als je het niet hebt meegemaakt. Dus het is niet raar dat je bepaalde gevoelens hebt. Je bent anderen niks verplicht! Er komt vast een moment dat je er wel voor open kunt staan. En ik zou zeker de huisarts bellen voor een doorverwijzing.