Hey, ik schrijf het hier omdat sommige mij misschien/waarschijnlijk wel begrijpen (of misschien niet).
Zelf ben ik mama van een tweeling geboren met 31 weken. We zijn inmiddels 5 maanden verder.
Ik heb er heel veel moeite mee dat mensen ze vast willen houden/kussen of uit mn handen willen pakken “geef maar hier” of ik help je wel.. het is allemaal zo goed bedoeld.
Maar ik krijg er een naar gevoel van. Ik ben ook echt zenuwachtig als er bezoek is of ik op bezoek ga. het liefst hou ik ze bij me, maar het is zo lastig met twee..
Voor mijn gevoel is het ook niet gezond dat ik dit gevoel zo erg sterk heb.. wil het liefst thuis met ze blijven en dat niemand ze aanraakt..
Nu het volgende, ik heb mijn bevalling als traumatisch ervaren. Zou dat er mee te maken kunnen hebben? Ik was totaal niet voorbereid dat mn baby’s niet zouden huilen.. ze werden niet op mn borst gelegd en meteen meegenomen om gereanimeerd te worden.. toen de eerste mee genomen werd zonder dat ik hem zag en hoorde huilen raakte ik al in paniek, en moest dus nog mn andere zoontje.. en hetzelfde gebeurde met hem.
Het was z’n onzekere tijd. Maar ik voel me zo schuldig naar mn familie dat ik ze niet kan afstaan zonder dat ik een rot gevoel heb. Wat moet ik doen? moet ik met een psycholoog praten?..