Tweeling verschillende ziekenhuizen.

Wat heftig zeg! Kan me echt voorstellen dat dit stress oplevert. Mijn enige tip is om je hier echt flink over uit te spreken. Deel met de artsen en de verpleegkundigen hoeveel stress dit jullie geeft. Toen bij ons ons zoontje mogelijk over geplaatst leek te worden heeft onze evv’er zich hier hard voor gemaakt dat dit niet zou gebeuren. Daar hebben we veel aan gehad. En in jullie situatie lijkt me het helemaal onwenselijk, een tweeling hoort gewoon op dezelfde plek te zijn zodat je als ouders dit ook samen kan doen! Veel sterkte !

Gefeliciteerd met je tweeling. Wat vervelend allemaal. Hopelijk sluit ineens de ductus toch. Mijn dochters zijn ook met 26 weken geboren. En vanaf dag een was het altijd de vraag of ze gescheiden moesten worden door bedden tekort. Het enige wat ik als tip kan geven is blijf in gesprek met de afdeling en kaart duidelijk het probleem aan. Het academisch ziekenhuis bij ons heeft dat gelukkig lang kunnen uitstellen door op alle afdelingen eerst te kijken of er een eenling overgeplaatst kon worden. Uiteindelijk met 37 weken kregen we 1 naar huis en de ander werd overgeplaatst. Omdat ze klaar was voor ontslag en ze niet langer meer mocht blijven. Dat was enorm zwaar gevallen. Het schakelen van locaties na zo een intens traject. Ben toen blijven praten met ziekenhuis voor een oplossing. uiteindeijk geresulteerd dat we op de kinderafdeling een eigen suite kregen en daar hebben we 2-3 weken als gezin gezeten. Dat was de beste oplossing. Sterkte deze tijd. Nog even extra moed/hoop: mijn dochters zijn nu bijna 4 en hebben eigenlijk geen complicaties aan alles over gehouden en hebben hun achterstand lang en breed ingehaald.

Mijn zoontjes zijn direct na de bevalling uit elkaar gehaald voor 5 dagen (voelde als een eeuwigheid omdat we niet wisten wanneer we weer bij elkaar zouden zijn). We lagen in twee ziekenhuizen op 40 min afstand en mijn partner reisde op en neer. Echt niet te doen, want we hebben ook nog een peuter thuis. We sliepen allebei bij 1 van de tweeling, totdat ze weer samen waren. Daarna sliepen we thuis. Dat was echt een hele goede beslissing want eenmaal thuis is er ook nog een zware rit met twee baby’s. In het zh zeiden ze dat het nooit had mogen gebeuren dat ze gesplitst werden: tweelingen horen bij elkaar. Gezinnen moeten zoveel mogelijk bij elkaar blijven. De tip om in gesprek te gaan heb ik dus ook. Kijk samen met het zh wat de beste oplossing voor jullie gezin is. Misschien een zh verder weg waar jullie allemaal kunnen verblijven? Of desnoods op 1 plek maar verschillende afdelingen? Het is echt slopend op twee verschillende plekken, met premature tweelingen. Sterkte, en hou vast aan dat het voorbij gaat en er betere tijden komen. Jullie zijn al zo ver! 💜

Bedankt voor alle reacties en tips! Uitgelegd aan de artsen en verpleegkundigen waarom het voor ons echt niet haalbaar zou zijn. Uiteindelijk is er gewacht tot beide klaar waren voor overplaatsing en was er op de dag van overplaatsen uiteindelijk plek voor allebei!