Verdeling tijd ziekenhuis/ thuis

Mijn dochtertje ligt op dit moment nog in het ziekenhuis. M'n vriend en ik slapen om de beurt (ik iets meer dan hij) bij onze dochter in het ziekenhuis. In de ochtend zijn we er allebei en dan in de middag zijn we allebei even thuis. 's avonds zijn we weer allebei in het ziekenhuis.

geen ervaring met een 2e kindje erbij en ook niet zo'n lange ziekehuisperiode gehad als jij. Maar ik merkte dat het mij heel erg goed deed thuis te slapen, achteraf gezien had ik dat eerder en vaker moeten doen. Maar niet gedaan door het bekende schuldgevoel. In het ziekenhuis zorgen ze super voor je kleintje. Ik zou zeker regelmatig ook thuis slapen. Zoals je aangeeft is dit zowel voor je zoontje beter als je nachtrust. En door je betere nachtrust kan je ernaar mijn idee ook beter voor je dochter zijn. Hopelijk binnenkort met zn allen als gezinnetje samen thuis ❤

Onze ziekenhuisperiode was iets korter. De eerste 2 weken was onze oudste bij mijn ouders. Mijn dochter was aan het vechten voor haar leven op het NICU en wij zaten in het Ronald mcDonald huis. Hij is tussendoor wel een dagje op bezoek geweest bij ons in het Ronald mcDonald huis. Het scheelde ook dat hij vaker bij mijn ouders gelogeerd had. Toen ze over mocht naar het perifeer ziekenhuis en wij ook weer thuis waren moesten we echt een nieuw ritme vinden. Man en ik wisselde elkaar af. Ze lag in eerste instantie op de zaal toen 's nachts waren we sowieso thuis. Wat ik wel belangrijk vond voor mij oudste was dat we 's avonds wel samen aten als gezin. Toen ze later naar de kinderafdeling over mocht en ik wel bleef slapen wisselde man en ik elkaar overdag af en bleven we 's avonds samen eten. Paar maanden later was mijn dochter weer opgenomen vanwege het RS virus. Toen was het allemaal een stuk makkelijker (ook qua corona regels). Het was een ander ziekenhuis dan waar dochter eerder had gelegen en deze had een binnentuin met speeltuin grensend aan de kinderafdeling. Ideaal, mijn oudste kon dus gewoon mee en heerlijk spelen daar. Ik merkte trouwens wel dat mijn oudste na de ziekenhuisperiode van mijn dochter wat verlatingsangst had opgelopen. Perse 's nachts bij ons in bed willen liggen, hij was wat afhankelijker en bang dat ik ineens weg zou zijn (de bevalling was nogal plotseling dus ik was voor hem inderdaad ineens verdwenen).

Ik zou achteraf gezien denk ik ook thuis gaan slapen. Misschien niet meteen maar in de laatste week ging ik voor het eerst afentoe even een paar uurtjes naar huis, en daar kwam ik echt even tot rust. Als ik achteraf afentoe thuis was gaan slapen had ik misschien een beetje een buffertje kwa energie zodra m’n zoontje mee naar huis mocht. Had ik nu dus niet 😆

Hoe gaat het nu met je Lisa?

Ik vond het heel zwaar ook. Mijn oudste had me erg nodig thuis, de jongste werd super verzorgd in het ziekenhuis. Dus na geboorte 10 dagen samen gebleven. Bij nieuwe opname (7 dagen) ben ik thuis gaan slapen. Zo had ik ook af en toe even momentje zonder mama te zijn want met mij ging het psychisch niet goed.

Ik ben vanaf het begin thuis gaan slapen, toen ze nog in die couveuse lag had ik niet het idee dat ze merkte of ik er was of niet. Toen ze in het wiegje terecht kwam, ben ik er wel bij gaan slapen, want toen was ze zich toch wat meer bewust van haar omgeving. Dat duurde uiteindelijk maar drie dagen en toen mocht ze naar huis, dus dat viel wel mee. Ik ben heel blij met hoe we het gedaan hebben, ik heb hierdoor heel goed en snel kunnen herstellen van de PE en de keizersnede en goed geslapen, scheelde echt zoveel. Maar ik had geen kindje thuis, dus dat is wel veel makkelijker natuurlijk. Veel sterkte ☺️

Dank jullie wel voor jullie reactie dames❤❤❤. Ik slaap ondertussen nu al een week thuis en eerlijk gezegd vind ik het HEERLIJK. Ik knap echt elke dag meer en meer op. Daardoor bestaat thuis ook gelijk ruimte voor een klein beetje verwerking van de situatie. Ik kan het iedereen aanraden 😅

Mijn zoon is ook geboren met 27 weken en uiteindelijk 10 en halve week in het ziekenhuis geweest. Ik ben alleenstaande moeder en dit is me eerste kindje. Ik was eigenlijk altijd in het ziekenhuis sochtends tot savonds laat en om de dag sliep ik er ook. Met mijn zoon ging het ook heel slecht vanwege hartproblemen dus altijd in het ziekenhuis was ik constant aan het staren naar de monitor. Ik heb die tijd dan ook echt heel zwaar ervaren. Achteraf gezien had ik ook beter meer thuis kunnen slapen. Binnekort krijgt me zoon een openhartoperatie en zullen we waarschijnlijk weer een lange tijd in het ziekenhuis zijn.

Wauw, wat moet dat intens voor je zijn. Heel veel sterkte voor de operatie 🙏.