Hoi allemaal,
Onze zoon is 3 jaar en is dysmatuur en prematuur geboren met 36 weken en 2100 gram. Nu ben ik in verwachting van de tweede. Vanwege de complicaties bij de eerste zwangerschap (hoge bloeddruk en slecht werkende placenta) ben ik vanaf 20 weken overgedragen aan het ziekenhuis. Ik slik ascal en calcium en voel me eigenlijk heel goed. Inmiddels ben ik 30 weken zwanger.
Het kwam dan ook uit het niets toen twee weken geleden uit een routine echo bleek dat onze tweede óók niet goed groeit. De week erna (dus vorige week) voor een doppler geweest en dat was allemaal prima. Toen gister weer voor een echo en een doppler en wat blijkt, de weerstand in de vaten naar de placenta is te hoog.
De arts vertelde ons dat ze mij in ieder geval met 37 weken in gaan leiden. Maar, ze vertelde er ook bij dat de kans groot is dat we de 37 weken niet gaan halen. Ook zei ze dat ze verwachten dat de baby (ook als we de 37 wk wel halen) ernstig dysmatuur zal zijn en een erg laag geboortegewicht zal hebben. Gisteren werd zij geschat op 1100 gram.
Deze situatie voelt veel ‘ernstiger’ dan bij onze oudste. Veel eerder is er al sprake van een foetale groeirestrictie. In mijn dossier lees ik ook dat de weerstand in de placenta op P98 zit? Maar hier kan ik online niks over vinden wat dit zou betekenen. Ook staat in het dossier dat overleg met de NICU nodig is.
Ik ben hier enorm van geschrokken en heb eigenlijk geen zorgeloos moment meer. Ik ben bang dat de baby ernstige gezondheidsproblemen zal oplopen als het zo vroeg en klein geboren wordt. Ook vind ik het heel heftig om in het ziekenhuis te moeten verblijven na de geboorte terwijl onze oudste thuis is. Ik merk dat ik heel veel stress, angst en verdriet voel. Is er iemand die tips voor ons heeft? Of dit verhaal herkent en een beetje gerust kan stellen?