Wens voor 2e kindje

Mijn zoontje is met 35 geboren. Nu de 2e zwangerschap extra controlle en meting baarmoedermond. En ustrogan zetpil inbrengen van week 14 t/m week 36. Inmiddels ben ik nu 36+5. Ondanks dat ik super gestresst ben omdat je toch bang blijft dat de kleine al die tijd eerder komt elk krampje of iets denk je oh nee. Gelukkig is zei langer blijven zitten.

1e geboren met 28+1 zonder oorzaak, toen ik zwanger was van nummer 2 zetpillen gehad en bij de gynaecoloog keken ze tot aan de 24e week of de baarmoedermond zakte, dit was bij mij niet het geval. 2e is geboren met 35+5, een randprematuur maar voelt als geen prematuur.

Je kunt een preconceptioneel consult aanvragen. Zo weet je beter van te voren waar je aan toe bent bij je tweede zwangerschap en wat je evt kan verwachten. Ik denk dat de behandeling vooral afhangt van de eventuele oorzaak. Kan me voorstellen dat behandeling bij 2 baarmoeders die kleiner zijn anders is dan bijv de behandeling bij cervixinsufficiëntie. Ze gaan je in ieder geval goed in de gaten houden bij een volgende zwangerschap:-)

Mijn eerste is met 29 weken geboren. Zonder enige reden vroegtijdig gebroken vliezen. En na een half jaar raakte ik zwanger voor de 2e en die is met 38.5 weken geboren. Ik heb bij de 2e zwangerschap tot week 23/24 spuitjes gebruikt zodat de baarmoederhals sterker zou worden. En ik kreeg vaker controles

Ik bedoel zetpillen ipv spuitjes

Hier sluit ik me bij aan. Ik heb na een eerste zwangerschap met complicaties en een (rand)prematuur een heel fijn pre-conceptiegesprek gehad met de gynaecoloog. Ik heb daar al mijn vragen kunnen stellen. Over medicatie, herhaalkansen en risico's, hoe de zwangerschap eruit zou zien, etc. En hier hielp het om wat scenario's uit te denken: wat als precies hetzelfde weer gebeurt? En wat als het misloopt en het kindje overlijdt? Kunnen we dat mentaal aan? Is de wens voor een tweede sterker dan de angst? En stel er ontstaat blijvend letsel bij de baby terwijl de risico's bekend waren, kunnen we dat kindje, onszelf en onze oudste dan nog in de ogen kijken? Pas nadat de arts geen onoverkomelijke risico's zag, we een beeld hadden bij de behandeling tijdens de zwangerschap en we deze vragen voor onszelf hadden beantwoord durfden we het aan. En vergeet niet rekening te houden met het scenario van een meerling (of in elke baarmoeder een kindje, weet niet of dat kan?). Dat lijkt misschien een kleine kans, maar is wel precies wat er bij ons gebeurde (vroeggeboorte en nu tweeling op komst) en dat maakt de kans op vroeggeboorte/complicaties in de tweede zwangerschap nog even net wat groter. Voor ons was het heel fijn dat we hier vooraf over nagedacht hadden.

Wat ik probeer te zeggen is: wat de behandeling om vroeggeboorte te voorkomen zal zijn is zo afhankelijk van jouw voorgeschiedenis en medische situatie, dat ervaringen van anderen niet per se van toepassing op jou zijn. Maar meten van de cervix-lengte, medisch verklaard worden en strakkere monitoring (vaker op controle) zijn volgens mij redelijk standaardprotocol.