Voor iedereen is de (mediache) situatie natuurlijk anders. Dingen die ik achteraf gezien (eerder) had willen weten:
- er komt zoveel op je af alles is nieuw en je volgt de verpleging (met allemaal verschillende werkwijzes). Tot 1 zei: het is jullie kindje, geef aan wat jullie fijn vinden en wij proberen (natuurlijk vinnen de medische mogelijkheden) hier zo veel mogelijk rekening mee te houden. Klinkt logisch maar voor ons lastig aan te geven omdat ze zo klein en kwetsbaar was.
- een nachtje thuis slapen. Pas aan het eind gedaan. Voelde me 'slechte moeder' haar achter te laten maar de kleintjes zijn echt in goede handen. Had ik echt eerder al een keer moeten doen. Ik was helemaal (fysiek en mentaal) uitgeput (wel indien nodig gooraf kolf huren via bijv vk).
- ziekenhuis heeft meestal ook (een aantal dagen) een lactatiekundige op de afdeling
- van die blauwe lamp bestaan ook dekentjes dat je toch even huid op huid contact kan hebben.
- klinkt misschien stom, een magnetron sterilisator gaf ons het idee dat we ook zelf wat konden doen. Je bent al zo afhankelijk dan konden we na een week in ieder geval zelf de flesjes reinigen (toen ze begon zelfstandig te drinken)
- wat de meesten al doen. Maak veel foto's, houdt een dagboekje bij, er gebeurt zoveel in korte tijd. (en als je dit digitaal doet, maak back up/mail af em toe naar jezelf. Las van iemand dat ze dit waardevolle verhaal kwijt was)
Wie weet heeft iemand er wat aan. Anderen nog toevoegingen?