Zwanger na een vroeggeboorte.

Onze 1e zoon is geboren met 28+1 en onze 2e zoon met 35+5. De spanning blijft helaas Hele zwangerschap vervolgen. Althans bij mij. Ik was blij, opgelucht toen ik 32 weken zwanger was, omdat ik dan in onze eigen plaats kon bevallen en hier kon blijven. Jij weet wel wat voortekenen zijn voor bevallen en je trekt echt eerder aan de bel. Bij zoon 1 kwam ik erachter toen ik 9 cm ontsluiting had dat ik aan het bevallen was en bij zoon 2 was ik al dik 2 uur in het ziekenhuis voordat ik 5 cm ontsluiting had. Wat mij op de been hield dat iedere dag dat ik zwanger was weer een dag extra zwanger was. Iedere dag langer is er toch weer 1. Met 30 weken zwangerschap moest ik voor onze oudste zoon na het ziekenhuis en daar zeiden ze in de 20&24 jaar dat wij(2 neonatologie verpleegkundige) hebben wij misschien 5 ouders 2x op de afdeling gezien.

Wij willen over een maandje (dan is de baby 1) langzaamaan beginnen met proberen voor de volgende baby. Ook ik heb die angst, ook omdat ze geen oorzaak van de oorzaak hebben kunnen vinden bij de eerste vroeggeboorte (32 weken). Ik heb met mijn medisch psycholoog gesproken en zij geeft aan dat er veel mogelijk is vanuit het ziekenhuis om ervoor te zorgen dat ik een zo relaxt mogelijke zwangerschap heb. Kan je niet bij het ziekenhuis navragen om die controles voort te blijven zetten voor je eigenlijk geruststelling?

Fijn dat de 2e wat langer op zich heeft laten wachten. Ik heb sinds gisteren al zo'n last van mijn buik en rug. Ik gok bandenpijn. Maar dan begint de angst al. Ik kan naar het ziekenhuis bellen maar wil mij niet gek laten maken door angsten. 😢

Ik krijg nu ook ustrogan, als ik het goed heb. Zijn van die vaginale pillen zodat de baarmoeder niet gaat samentrekken en ontspannen blijft als het ware. Ik heb maandag weer een echo om te kijken hoe het zit met mijn baarmoedermond. Ik probeer geduldig te zijn. Stress werkt ook echt averechts.

Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben van de eerste spontaan bevallen met 31.6 weken. De reden is nooit gevonden. Afgelopen juni ben ik bevallen van onze tweede zoon met 39.2 weken. Dit had ik van te voren nooit durven dromen. Het was wel weer een spannende zwangerschap met veel harde buiken. Ik heb vanaf week 16 tot week 36 progesteron capsules gebruikt (vaginaal) en kreeg ook iedere 2-4 weken een inwendige echo om de baarmoederhals op te meten.

Ik lees even mee want ik zit precies in hetzelfde schuitje, 22 weken zwanger vandaag. Wat fijn dat de tweede met zo’n mooie termijn is geboren. Je geeft aan in de zwangerschap veel last van harde buiken gehad te hebben, dit had dus verder geen invloed op je baarmoedermond? En weet je nog vanaf wanneer de harde buiken kwamen? Ik ben nu dus 22 weken zwanger en heb ook al veel last van harde buiken, ik merk dat ik het nu dus ook echt heel spannend vind en ik vind het met vlagen ook heel lastig om vertrouwen te hebben. Ik hoop zo dat als we een aantal weken verder zijn het allemaal wat beter wordt, want op deze manier duurt het wel echt nog heel lang. Iemand misschien tips om wat meer te kunnen vertrouwen en om de dagen wat minder angstig door te komen?

Dank je wel ♥️. Die gebruik ik ook. En ook ik ben er inderdaad met week 16 begonnen. Ik heb ook weleens last van harde buiken. Soms kan het echt 24 uur aanhouden. Dan krijg je al meteen flashbacks. Super fijn dat de tweede langer heeft gezeten. Over het algemeen wat ik veel teruglees is dat het weinig voorkomt dat een tweede ook met een vroeggeboorte te maken krijgt. Alleen mijn zoontje was met 25 weken. Dat is echt extreem vroeg. Vandaag de 22 aangetikt. En morgen weer een nieuwe opmeting. Ben benieuwd. Ik hoop op het goede. Dank je wel voor jouw reactie.

Al een mooi eindje op weg! Hoe was de meting? Die hare buiken en spanning dat dat met zich meebrengt herken ik.

Jij ook gefeliciteerd met je zwangerschap! Bij mij begonnen de harde buiken met 18 weken weer en toen ben ik ook gestopt met werken. En heb vanaf toen ook meer hulp gevraagd aan familie en vrienden met het huishouden en zorg voor mijn zoon. De spanning bleef wel bij mij. Wat een beetje hielp is yoga en afleiding zoeken op de momenten dat ik me veel zorgen maakte. En bij mijn waren de metingen steeds goed. Dat gaf vertrouwen. Ik hoop het beste voor jullie!🍀😘

Dit is echt fijn om te lezen! Ik ben bevallen met 31.1 weken, ook geen reden gevonden. Nu ben ik a.s. donderdag 29 weken zwanger en is nu iedere dag wel spannend. Maar ook progesteron en de cervix metingen gehad, nu pas over 3 weken een afspraak (wat voor mij lang duurt omdat ik dan 32 weken ben). Ik moet alarmeren wanneer ik het niet vertrouw, dat is het motto. Verder kan je helaas niets doen.. Ze probeerde me gerust te stellen dat het kindje het al goed zou doen bij dit termijn, en dat geloof ik zeker, maar ik wil gewoon het ziekenhuis gedoe niet. 😅 Zeker niet nu we al een zoontje hebben rondlopen..

Gefeliciteerd met je zwangerschap. Bij ons de 1e geboren met 28+1 weken zwangerschap. Geen oorzaak gevonden echt een zwangerschap die ik iedereen gun. Onze 2e is geboren met 35+5 weken zwangerschap. Bij de 2e vond ik het heel spannend, tot 24 weken vlogen de weken voorbij vanaf de 24e week vond ik iedere dag zwanger erg fijn en toen hoopte ik toch de 32 weken aan te tikken en na de 32e week ging het weer sneller. Bij de 35e week dacht ik nu heb ik de langste tijd gewacht nu duurt het niet lang meer. En helaas klopte dit. 1 voordeel voor mij was ik weet de risicos van een extreme prematuur en nu hadden wij een rand prematuur voor ons niks spannends. Ik vond het bij de 2e spannend dat ze stopte met de cervix lengte meten met 24 weken en ze zeiden nu is het levensvatbaar.

Ik was in 1 week van 3,5 cm naar 1,5 cm gegaan. Ondertussen ben ik geopereerd en heb ik een spoed cerclage gehad. Onze eerste doel (24 weken) is bereikt ❤️. En zo leven wij van dag tot dag. Hoop minimaal de 32 weken te behalen.

Ik heb de angst omdat ik een extreem prematuurtje heb. Mijn zoontje is met 25 weken geboren. En wij hebben echt gigantisch veel meegemaakt. Die spanning en trauma draag ik tot op de dag op mijn schouders. Heb in elk geval de 24 weken bereikt. Ben daar super blij mee en ontzettend dankbaar. Ik hoop minimaal nog 9 weken zwanger te zijn ♥️. Voor nu heel rustig leven en veel bedrust. Fijn dat het bij jou alleen maar beter is gegaan.

Hi, ik neem nu een paar dagen progesteron en ik ben me er toch een partij ziek van, ik geef elke dag weer over en ben zo duizelig. Is dit iets waar mn lichaam aan moet wennen of is dit de medicatie en moet ik hiermee dealen tot week 36?

Het er echt ziek van zijn herken ik niet, maar ik had ook wel het idee dat mijn lichaam er op reageerde de eerste periode dat ik het gebruikte. Enorm moe, duizelig inderdaad en een beetje lamlendig gevoel. Daarna ging het wel beter. Misschien moet je er even doorheen. Ik gebruik het nu 10 weken en heb weer allerlei andere dingen als gevolg van de Utrogestan, obstipatie, maagzuur, bekkenklachten… heerlijk 🤪 maar als mijn baarmoedermond stevig blijft hierdoor dan neem ik het voor lief. Sterkte! Hoop dat het snel beter gaat!

Hi, mijn zoontje is vorig jaar prematuur geboren doordat ik corona had. Destijds was het ook nog maar een paar keer voorgekomen waardoor we het ook veel later pas kregen te horen wat nou precies de reden was. Mijn placenta probeerde de covid bij het kindje weg te houden maar heeft daarbij zichzelf kapot gemaakt waardoor er geen zuurstof en voeding meer naar de kleine ging. Gelukkig🙌🏽 heb ik na het advies "een corona test te doen de volgende dag" nog een keer gebeld waardoor ik nog net op tijd in het ziekenhuis gecontroleerd kon worden binnen 2 minuten stond de hele kamer vol dokters en werd ik klaargemaakt voor een spoedkeizersnede om mijn kleintje er levenloos bij lag met een gevaarlijk hoge hartslag. Gelukkig op tijd gehaald en na de geboorte ging het snel goed met hem na 4 weken konden we naar huis. Nu nét een jaar later ben ik weer in verwachting ik ben net 14 weken en alles is eng.. loop op de pop poli voor extra psychische ondersteuning, kan niet echt "genieten" van deze zwangerschap omdat ik vreselijk bang ben voor al het mogelijke..

Hi allemaal, ik ben vandaag 29 weken zwanger en gister weer opgenomen in verband met een korte baarmoedermond. Echt enorm balen want ik had zo gehoopt dat de Utrogestan z’n werk goed zou doen. Denk dat ik vandaag weer naar huis mag en platte bedrust moet houden, en hopen dat we het op die manier nog een paar weken vol kunnen houden. Maar vind het ook echt weer heel spannend.

Veel sterkte. Hopelijk duurt het nog een paar weken. Erg spannend. Ik heb hetzelfde gehad na mijn eerste vroeg geboorte en bij gebruik van utrogestan.

Wat herkenbaar wat iedereen hier allemaal beschrijft! Van de kwaaltjes tot de spanning en mijlpalen die je voor jezelf zet (en verzet). Hier een vroeggeboorte met 31.1wk bij mn zoontje en nu een dik jaar later is nr. 2 met 33.4wk onderweg. Ik had ook het traject met om de 2 weken meting tot wk 24 en progesteron tot week 36. De laatste 2 afspraken zat 4 weken tussen en nu 3 weken (inmiddels nog 1,5) maar merk dat ik dat wel vervelend vind, wil het liefst dat ze iedere week checken hoe het zit en of het goed gaat. Vorige zwangerschap voelde ik me helemaal top, ik zei tegen iedereen ' voel me misschien wel beter dan normaal' maar nu met de progesteron heb ik het idee dat die ervoor zorgt dat ik een typische zwangere ben geworden, van dik haar tot maagzuur en met een redelijk kort lontje.. ;-) Maar ik neem alles voor lief, kom maar op met die kwaaltjes zolang de afloop wat soepeler verloopt ;-) Ben ontzettend blij voorbij de 31.1wk te zijn, en de 32wk (hoe bedoel je mijlpalen verzetten) en ben nu heel blij bij 34, hoewel ik over het algemeen redelijk rustig ben over de situatie. Iedere dag is er een blijft mijn motto. Succes en sterkte allemaal!

Wat spannend zeg, ik hoop dat de kleine nog eventjes blijft zitten! Mocht je naar huis vandaag?