2e dagen na het afscheid...

Je hebt een verschrikkelijke keuze moeten maken, maar dat je een keuze hebt moeten maken, betekent echt niet dat je verdriet minder moet zijn. In mijn ervaring misschien zelfs groter.. laat het er zijn. Voel je even heel slecht, maar zoek ook de dingen op die je blij maken. Voor mij waren dat weer kleine wandelingen maken, kleren kopen (gat in mijn hand haha) en de kleine gelukjes, als de vlinders en bijen zien. En de pijn komt en fases, wij zijn twee maanden verder, maar het gaat zo up en down, goede en slechte dagen.. Heel veel sterkte ♥️♥️

Dankjewel lieve mama, voor jou mooie en troostende woorden! 🙏

Lieve mama, Ik ben nu zelf bijna een jaar verder na het overlijden van mijn dochter Nova. De pijn blijft, maar het wordt anders. Je mag zeker verdriet hebben om je dochter, zelfs als je zelf de keuze hebt gemaakt. Het verdriet om je dochter, de keuze die je hebt moeten maken, het verlies van een toekomstbeeld... Het zijn geen kleine dingetjes die je even voorbij kunt laten gaan. Het verdriet blijft bij je, het gemis blijft, de leegte blijft.... Het krijgt na verloop van tijd wel een wat andere vorm. Het korte leven van je dochter en haar overlijden is verweven met jou en je draagt haar de rest van je leven bij je. Afscheid nemen van je eigen kindje is ook heel erg zwaar. Je bent nu nog maar een paar dagen na haar geboorte, alles is nog een grote open wond en dat doet zeer. Je buik is leeg en je voelt je ook leeg. Soms kan het voelen alsof je er helemaal niet meer bij bent, alles gaat door terwijl jij daar nog bent met je verdriet. Het voelde voor mij soms alsof mijn hoofd vol watten zat. Ook vaak alsof ik in een slechte droom zat en dat het allemaal niet waar was. Langzaam maar zeker komt er straks weer wat ruimte in je hoofd. Ik ben de eerste weken heel veel met mijn dochter bezig geweest. Ik heb alle foto's uitgezocht en een foto boekje laten maken. De mooiste foto heb ik op groot formaat ingelijst. Ik heb me aangemeld bij verschillende organisaties voor overleden kindjes. Ik heb dingen voor haar gemaakt en gekocht. Ik heb een gedenkplekje voor haar in huis gemaakt en dat mooi gemaakt. Ik heb heel veel in mijn dagboek gaan schrijven. Ik ben heel bewust bezig geweest met mijn verdriet en heb de tijd genomen om te rouwen. Er zit geen eindtijd aan rouwen, dus neem de tijd die jij nodig hebt. Blijf over haar praten en als je dat niet met vrienden/familie kunt, zoek dan professionele hulp. Mia is jouw dochter en ze was heel gewenst. Ze zat in jouw buik en nu ineens is ze weg. Weg uit je buik, maar nooit weg uit jouw hart. Jouw hart is nu voor altijd gevuld met haar liefde.

Wat ontzettend verdrietig. De keuze was voor ons helaas gemaakt. Dus die pijn kan ik mij niet voorstellen, maar het verlies van een kindje wel. Ons ventje met 23 weken geboren bijna 2 jaar terug. Vanmorgen aan t ontbijt met z'n lieve broertje. Regenboogje van bijna 1 jaar en plots overvalt t verdriet van onze 1e zoon mij dan weer. Verdriet blijft en het gemis ook. Maar het word beter. Geef het de tijd. En bedenk dat ze altijd onderdeel zal blijven vn je gezin. Blijf haar naam noemen, dat geeft mij altijd troost!💙