Vandaag is het de tweede jaardag van onze kleine Lilith, maar tevens ook haar sterfdag. En pfff wat heb ik het er moeilijk mee, vorig jaar rond deze tijd was onze tweede dochter net 4 weken en was ik gewoon te gesloopt om er zo mee bezig te zijn denk ik. Ik dacht nog wel bij mezelf, dat ging makkelijk heb ik het al zo ver verwerkt. Maar nu begon ik mij begin deze maand al neerslachtig te voelen, sommige dagen waren echt zwaar en trok ik mij terug om even te huilen.
Vanochtend hebben we wat bloemetjes en plantjes gehaald om bij haar grafje te zetten en een kaarsje aangestoken. Toen we thuiskwamen kregen we een appje van vrienden dat deze ochtend hun dochtertje is geboren.
Toen moest ik behoorlijk huilen, het doet me zeer, niet dat ik het hun niet gun, ik gun het ze van harte. Alleen waarom vandaag, hoe kan ik nu ooit blij naar een kinderverjaardag gaan op deze dag, de dag waarop onze dochter ook haar verjaardag had kunnen vieren, een dag die eigenlijk voor ons ook bijzonder is.
Ik moest het even kwijt, je kindje verliezen blijft gewoon zwaar😔