10 Reacties

2 jaar geleden

Hi mama, Ik heb er bewust voor gekozen om met alles de confrontatie aan te gaan. Juist omdat er uiteindelijk geen ontkomen aan is en het alleen maar uitstel is. Bij sommige confrontaties was de eerste keer wel even heftig en heb ik ook veel gehuild. Dat mag en is heel begrijpelijk! Maar ik merkte dat het bij de volgende keer al een stuk minder heftig was. Voor mij heeft dit goed gewerkt, maar kom nog wel eens in een situatie waar ik dan totaal geen rekening heb gehouden met dit soort gevoelens. Bij de tandarts bv vorige week. De lamp, mondkapjes en mutjes deden mij erg denken aan de o.k en ik was in een flits weer bij mijn keizersnede. Uiteindelijk ben je sterker dan je zelf denkt, laat angst niet de overhand nemen. Veel succes! 😘

2 jaar geleden

Ze heeft gecheckt of mn baarmoeder schoon was (echo) en uitgevraagd hoe het lichamelijk een psychisch ging. Ook heeft ze gevraagd hoe ik alles heb ervaren. Wat ik wel fijn vond en wat niet. Ook heeft ze aanboden om een doorverwijzing te regelen bij een speciaal iemand die dit soort dingen goed kan begeleiden (niet een maatschappelijkwerker). Ik had van te voren wat vragen opschreven zodat als ik emotioneel werd, ik wel nog de dingen zou kunnen zeggen die ik wilde.

2 jaar geleden

Reactie op Framblijtje

Ze heeft gecheckt of mn baarmoeder schoon was (echo) en uitgevraagd hoe het ...
Dankjewel mama ❤️

2 jaar geleden

Reactie op Kimberley2802

Hi mama, Ik heb er bewust voor gekozen om met alles de confrontatie aan t ...
Dankjewel mama❤️

2 jaar geleden

Ik vond de eerste keren terugkomen in het ziekenhuis wel moeilijk, maar koos er zelf voor om die confrontatie wel aan te gaan. Alles is namelijk eng en spannend de eerste keer. Nou had ik ook gesprekken met de psycholoog en maatschappelijk werkster in het ziekenhuis en ik heb iedere keer daar ook gehuild. En dat is helemaal oké. Wat je kunt verwachten weet ik niet precies. Ik had al een controle gehad van de verloskundige vlak na mijn bevalling. Ik had ook al meerdere gesprekken gehad op de pop-poli met de verloskundige die mijn bevalling had gedaan en de verloskundige die mij tijdens mijn zwangerschap had begeleid. 13 weken na mijn bevalling had ik een afsluitend gesprek op de pop-poli met de verloskundige. Iedere afspraak was anders, maar ik heb alle keren gehuild, en daar is volledig begrip voor. Als je bang bent dat je niet meer uit je woorden kunt komen als je moet huilen, schrijf dan je eventuele vragen op en geef aan dat je vragen hebt opgeschreven zodat de arts je daar mee kunt helpen. En welke je emotie je ook hebt als je daar bent, het is allemaal oké.

2 jaar geleden

Reactie op Emmy W

Ik vond de eerste keren terugkomen in het ziekenhuis wel moeilijk, maar koo ...
Bedankt mama❤️

2 jaar geleden

Ik had hetzelfde! Mijn man en ik liepen het ziekenhuis binnen en ik kreeg gelijk een paniekaanval. Ik zag mezelf op de rolstoel door de gang rijden na de bevalling en kreeg weer die hele traumatische ervaring over mij heen. Mijn paniekaanvallen bleven de eerste maanden in het ziekenhuis wanneer ik daar weer kwam. Maar ik ben ook een heel gevoelig (of misschien wel zwak) persoon. Ga niet alleen, neem een zakdoek mee, sta je zelf toe dat je verdrietig mag zijn en als je niet wilt/ kunt, vraag dan voor een belafspraak. Ze vertelden bij ons wat de doodsoorzaak was, hoe de bevalling is verlopen, kans op herhaling, plan voor een volgende zwangerschap en of ik hulp wilde. Ik vond mijn gynaecoloog heel kill en afstandelijk overkomen. Ze praatte tegen mij met zo'n babystemmetje alsof ik mentaal niet goed was. Dat maakte me zo kwaad en verdrietig. Wij hebben uiteindelijk wèl een paar gesprekken gehad met een medisch maatschappelijk werker in het ziekenhuis. Dat was confronterend en heeft bij ons niet geholpen. Die MMW was alleen maar aan het woord en verhief haar stem wanneer ik iets wilde vertellen. Voelde dat er weinig ruimte was om mijn verhaal te doen en ik er meer zat voor een lectuur. Wat wel belangrijk is, wil je nu niet aan denken, maar om een volgende zwangerschap te bespreken (mocht je dit willen). Ik heb namelijk direct aangegeven wat ik wilde en zo is het ook gegaan bij mijn 2e kindje. Was toen medisch, kreeg elke week controles, medicatie en heb gekozen voor een geplande keizersnede. Je bent niet alleen! Een kind verliezen is echt facking verdrietig, nadat het 1,5 jaar geleden gebeurd is en een volgend kindje verder, kan ik er nog steeds om huilen. Vaak ook. Die boosheid en apathie heb ik ook gevoeld. Dat is normaal. Die apathie kan blijven, maar het kan ook heel heftig op en neer gaan. Heel veel sterkte!

2 jaar geleden

Ik had hetzelfde! Mijn man en ik liepen het ziekenhuis binnen en ik kreeg g ...
Dankje mama voor de steun en kracht. & Je bent zeker niet zwak❤️

2 jaar geleden

Bij mij ging de controle afspraak na 6 weken vooral over het onderzoek die ze aan de placenta hebben gedaan. En kans op herhaling van een vroeggeboorte en eventuele voorzorgsmaatregelen bij een volgende zwangerschap. Yasmine is na drie en een halve week overleden, dus dat was tijdens het gesprek nog heel vers. Ik vond het wel fijn dat ik werd gebeld om te vragen of ik het erg vond dat de perinatoloog zelf exact het aantal weken zwanger was, wat ik had moeten zijn. Aangegeven dat ik inderdaad liever iemand anders had (ook omdat ik deze vrouw nog nooit had gezien). En daardoor kon ik bij een mannelijke arts die er van het begin af aan bij betrokken was terecht en toevallig werkte hij die dag in een ander ziekenhuis zodat ik daarheen moest. Dat scheelde heel veel. Maar alsnog heb ik zitten huilen. Gelukkig was mijn man erbij en heeft hij het een beetje kunnen overnemen. Zelf kreeg ik geen onderzoeken, hij heeft alleen even heel kort naar het litteken gekeken (keizersnede). Succes bij je afspraak!

2 jaar geleden

Ik moest vanwege medische redenen na een week op controle komen. Ik heb voor het ziekenhuis even drie keer diep ingeademd en daarna gegaan. Wat ik heel fijn vond, was dat ze de controle op een andere afdeling deden (poli gynaecologie ipv Geboortezorg) zodat je niet meteen geconfronteerd werd met de afdeling en heel veel zwangeren. Ik zat daar in de wachtkamer met allemaal mensen met een kinderwens of gynaecologische problemen. Ik krijg medische controles en ze vroegen ook heel erg goed hoe het met ons ging. Kregen ook de tijd om vragen te stellen. Ik vond het een prettig gesprek en ook niet geforceerd. Over twee weken heb ik weer een controle. Ik ga er met vertrouwen en zonder angst naartoe. Wel zou ik graag vragen willen stellen over een volgende zwangerschap en dat vind ik spannend , mag je daar na 6 weken al over nadenken? Heel veel sterkte met je afspraak!