Bang voor de behandeling

Ik heb ons kindje ook verloren met 8 w en 3 dagen kwam daar ook pas achter met 12 weken Heb daar ook medicatie voor gehad 1e dag had ik weeën en veel bloedverlies daarna werd het minder heb wel 4 weken op en af gevloeid Deze week eindelijk na 9 weken na miskraam weer ongesteld geweest Succes en heel veel sterkte

Je kan ook nog even wachten met de medicatie. Je lichaam zal het vanzelf uitscheiden. Als het te lang duurt kan je alsnog de medicatie nemen. Bij mij heeft het ook ruim 5 wkn geduurt ( 3 weken zonder dat ik het wist en na de betreffende echo nog eens 2 wkn).

Sterkte trouwens

Ik weet niet of ik zo lang kan wachten.. het voelt raar. En ik kan ook niet zo lang van mijn werk weg blijven. Met die tabletten kan ik het 'gecontroleerd' doen. Dadelijk gebeurt het net op een verkeerd moment. En dan?

Thanks! 9 weken is wel lang zeg!

Wat heftig en vooral dat je 't alleen moest horen daar bij de echo 😢 Wij kwamen er ook met 11 weken achter dat 't kindje niet meer leefde. Ik heb er 5 dagen over gedaan om de pillen in te brengen, gelukkig kwam het binnen 6 uur op gang. Heftige pijn gehad, het was emotioneel ook zwaar. Na 3 dagen verloor ik 't vruchtje. Ik vond 't fijn om er toch afscheid van te nemen. Curettage kan je altijd nog overwegen natuurlijk mocht het niet lukken. Veel sterkte ermee!

Jeetje.. na 3 dagen pas? Heb je het nog vast gehad? Ik ga er vandaag ook nog niks mee doen. Ik heb het net gisteren te horen gekregen, ik kan het nog niet. Wel heb ik mijn hele verhaal opgeschreven en dit wil ik graag openbaar op fb delen. Een miskraam is zo'n onbesproken en onbegrepen onderwerp. En dat terwijl het redelijk vaak voor komt. Ik ken dit verdriet gewoon niet.. zo heftig..

Ja het duurde helaas even voor 't echt los kwam, ik had wel dagen al bloedverlies, stolsels en enorme krampen / weeën. Ik heb 't vruchtje inderdaad opgevangen in de wc (ik voelde een soort pers drang en dacht dat ik moest poepen, maar toen kwam 't vruchtje dus). We hebben 't daarna begraven in de tuin. Zonder paracetamol en naproxen redde ik 't niet trouwens. Het was echt zwaar, mensen onderschatten het vaak wat zoiets met je doet. Ondanks dat ik nu een goede zwangerschap heb denk ik er nog vaak aan terug. Neem de tijd voor jezelf en erover praten / het delen helpt! Dat vond ik in elk geval wel 😊

Wat fijn zeg! Ik ik het ook heel graag opvangen! Ik heb nog diclofinac van mijn hernia van vorig jaar.. vrij zware variant 😁 naproxen werkt bij mij namelijk niet. Ik vind het nu al zwaar.. Ik hoop dat ik de moed heb om ze deze week in te brengen. Bedankt voor je verhaal🤗

Ik heb juist wel gevraagd om een curretage bij mn miskraam alleen wilden ze het eerst allemaal afwachten. Na 3 weken bloeden controle gehad waarbij niet alles weg was, waardoor ik alsnog de tabletten moest. Weer 2 weken erbij gebloed maar heeft ook niet geholpen. Uiteindelijk na in totaal 6 weken te hebben gebloed eindelijk een curretage gekregen. Ik vond het super eng om het te onder gaan dus heb voor volledige narcose gekozen. Ze brengen je onder zeil en je krijgt niks meer mee. Voor je het weet lig je op de uitslaapkamer en heb je nergens meer last van. Al dat afwachten, krampen en bloeden doet mentaal ook wat met je. Zeker ook als het vruchtje/kindje je lichaam verlaat is ook geen pretje

Oh wat heftig dat je zo lang moest wachten! Jeetje.. Maar kun je bij een curretage wel het vruchtje mee krijgen? Of word het dan helemaal vermorzeld? Want ik wil het zo graag begraven!

Zo ver ik weet wordt het helemaal vermorzeld. Het is ook nog superklein, tussen de 1 en 2cm als je op 8 a 10 weken zit dus weet niet of het überhaupt haalbaar is om iets te begraven

Dit zijn mijn 2 echo's.. als het goed is, is het 4 cm groot, dat is toch wel iets om te kunnen begraven😊. Ik hoop dat een curretage dus niet noodzakelijk is.

Ja dan is het niet handig om een curretage te doen als je dat graag wil. Ik heb toen met mijn verloskundige afgesproken om eerst 2 weken af te wachten om te kijken of ik uit mezelf ging bloeden dus dat zou je ook eerst kunnen doen voordat je begint met de tabletten. Zou dan wel even met je eigen vk overleggen wat een gangbare tijd is om te wachten, weet niet of die twee weken overal zo worden gehanteerd

Nou in principe 'wacht' ik al 2 weken.. de gynaecoloog zei me zelfs dat ik er nog veel langer op kon wachten.. Ik zou er zelfs 10 weken op mogen wachten. Waar ik vooral mee zit is dat ik niet wil dat het bijvoorbeeld op mijn werk ofzo gaat gebeuren, dat zou ik niet trekken!

Wat verdrietig. Ik kwam er met 13,5 week achter dat het kindje overleden was (waarschijnlijk ook acuut bij 12,5 week). Ook ons kindje leek gezond en was druk aan het bewegen bij de eerdere echo. We hebben een week afgewacht, na een paar dagen namen zwangerschapsklachten af en kreeg ik periodes van behoorlijke weeën. Na twee dagen toch besloten om naar ziekenhuis te gaan en het op te laten wekken met medicatie, ook wij wilden de kleine graag zien en afscheid nemen. Na een paar uur nam wee activiteit toe en na een uur krampen kwam het los. Ik heb dit uiteindelijk zonder pijn medicatie gedaan, mijn eigen weeën waren veel heftiger en ik wou iets achter de hand houden. Helaas bleek bij controle niet alles schoon te zijn en moest ik door te veel bloed verlies alsnog gecuretteerd worden. Maar we zijn heel blij dat we onze zoon (was net zichtbaar) hebben kunnen zien, thuis gehad hebben en samen afscheid konden nemen. Hij was tussen de 6 en 7 cm en we hebben hem in een bakje met water enkele dagen kunnen bewaren. We hebben ook foto's gemaakt, welke voor ons erg dierbaar zijn. Het geheel heeft zeker geholpen bij de verwerking. Laat zeker een nacontrole doen om te weten of alles schoon is, anders kun je lang klachten (ook van je hormonen) houden. Héél veel sterkte toegewenst!

Ik kwam rond 9 weken erachter dat mijn kindje niet groter is geworden dan 6w2d. Toch was uiteindelijk de mk zelf op gang gekomen, het vruchtzakje er compleet uitgekomen en heb ik het kunnen begraven 🌹 Bij mij begon het met roze bloedverlies en menstruatiepijn op vrijdag en zaterdag. Zondag erge pijn en bloedverlies als beginnende menstruatie, 's avonds begonnen de 'weeën' en 's nachts heb ik het vruchtzakje verloren. Die maandag zou ik 11w6d zwanger zijn. Dus @saintlypumpkin, je hoeft niet bang te zijn dat het op het werk ineens eruit floept, het is echt een kleine bevalling die zich ruim van tevoren aankondigt. Heel veel sterkte deze zware tijd 🌹🌹🌹

Dit is niet altijd het geval. Ik begon op vrijdagavond te bloeden en dat heeft geduurd tot donderdag. Denk dat ik op woensdag het vruchtje verloren ben, maar geen weeen of ergere bloeding gehad. Het werd juist al af en toe minder voordat het er uit kwam. @saintlypumkin heel veel sterkte! Je kan ook nu nog even aankijken en later alsnog voor de behandeling gaan

Wat ik bedoelde is dat je niet opeens vanuit niets naar verloren vruchtje gaat, er zit altijd wel bloedverlies van tevoren, of heb ik dat verkeerd? En ts wil niet op het werk dat meemaken, dus wanneer ze merkt dat het bloedverlies begint, kan ze zich ziekmelden om thuis de miskraam te krijgen. Maar vervelend voor je, hoe groot/oud was jouw kindje geworden?

Nee, dat klopt wel. Maar ik was dus wel op mijn werk omdat mijn klachten op dat moment minder waren dan een reguliere ongesteldheid. Ik was ongeveer 7 weken, maar het lijkt erop dat het met 6 weken gestopt is met groeien