Bang voor de behandeling

Jij ook sterkte met het verlies... Ik denk alleen wel dat het er ook aan ligt hoe groot het vruchtje is, met 6 weken kon ik het amper zien in het vruchtzakje, maar met 8 à 9 weken is het al echt een minikindje, waarvoor ook de baarmoedermond open genoeg moet staan om die eruit te krijgen, wat het lichaam tewerkstelt door weeën. Mijn weeën bij de mk waren alleen lang niet zo erg als de weeën bij de geboorte van mijn dochter, maar ze waren wel pijnlijk en regelmatig.

Ooow nu al zo lang😥 Ik ben toen gewoon gaan werken zodat ik ook maar wat afleiding had totdat ik dan krampen kreeg. Zodra het begon ben ik meteen naar huis gegaan. Op m'n werk wisten ze eigenlijk ook overal van af dus ze waren heel meegaand en begrepen het meteen. Nog even over die tabletten.. De werking is voor iedereen anders neem ik aan, wanneer en of ze helpen. Het belangrijkste is denk ik in ieder geval dat wanneer jij er klaar voor bent om ze dan pas te gebruiken. Je hebt er niet echt direct een antwoord nu mee maar ik denk dat je op een gegeven moment wel op een punt komt dat je verder wil ook om het te kunnen verwerken. Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte toe en hoop dat je het uiteindelijk een plekje kunt geven 🌹❤️

Dag dames, ik kwam er helaas ook bij 11 weken achter tijdens de termijnecho dat het hartje in week 7 gestopt is met kloppen. Wilde heel graag zelf nog afwachten of het vanzelf zou komen, maar na 6 weken kwam het er nog niet uit dus ik heb om medicatie gevraagd. Afgelopen donderdag eerste dosis ingenomen en niks gebeurd. Vrijdag tweede dosis ingenomen en weer niks gebeurd. Langzamerhand begin ik er wel klaar mee te zijn, ik wil graag weer voorruit denken. Curettage is helaas op dit moment in de ziekenhuizen helaas geen optie omdat het geen ‘spoedoperatie’ is (ivm Corona). Pfff... wat een gedoe zeg. Wil het af gaan sluiten, dit is mentaal best zwaar!

Jeetje.. heel veel sterkte en wat mooi dat je jullie zoontje nog hebt kunnen zien en hem een mooi afscheid gegeven hebben❤ Ik hoop dat ze in deze tijd nog een na controle doen, gezien het geen 'spoed' is.

Het probleem is dat de bloedingen bij week 8 al begonnen.. daarna nog een mooie en goede echo gehad! 2 weken lang door gebloed na bijvoorbeeld ontlasting en tussendoor alleen bruine drap. Dus ik vertrouw mijn bloedingen niet.

Dankjewel, dat is ook wat ik nu aan het doen ben. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam nu bezig is met het eruit werken.. Ik heb een naar gevoel onderin mijn buik en pijnscheuten door mijn vagina. Zometeen maar even een beetje rond lopen om te kijken of het daarmee wat extra opwekt.

Ahh dankjewel! Ja het is dus zo dat ik niet echt dicht bij mijn werk woon. Ik ben minstens een uur onderweg. Dus dan kan het al te laat zijn. Gelukkig weten ze het op mijn werk en heb ik me voor komende week gewoon ziek gemeld. Die tabletten kunnen inderdaad altijd nog. Ik weet het natuurlijk ook pas sinds vrijdag, dus eerst dat nieuws maar eens verwerken.

Ohh nee wat heftig zeg! Heel veel sterkte! Ik hoop dat ze je alsnog kunnen curreteren, zo lang wachten lijkt me ook niet goed😔😔 Misschien kun je het in een ander ziekenhuis proberen?

Hoe gaat het ondertussen met je? Ik zit nu in een gelijkaardige situatie. Vorige week op 11+5 te horen gekregen dat het vruchtje gestopt is met groeien op 7+5. De gynaecoloog stelde medicatie voor maar dit zag ik echt niet zitten. De andere optie was een curretage. Die staat ingepland voor deze vrijdag. Afwachten was volgens haar geen optie meer omdat het er al best lang zit. Sinds vorige vrijdag ben ik toch bloed aan het verliezen en ondertussen is het vrij veel en helderrood. Het is nu afwachten of de curretage nodig is of niet. Er wordt net voor de ingreep een echo gedaan. Bang afwachten dus...

Ah jeetje, heel veel sterkte! Hopelijk gaat je lichaam het vanzelf nog oplossen. De gynaecoloog en de verloskundige zeiden mij beide dat je het zo lang kan laten zitten als je wil. Ook al zou het 15 weken duren, kan dat lichamelijk geen kwaad. Geestelijk is een ander verhaal, want je weet dat er iets doods in je bui zit. Vroeger gebeurde miskramen niet minder dan dat ze nu gebeuren en toen konden ze het ook niet opwekken of operatief verwijderen. Met mij gaat het nu erg goed. Ik heb uiteindelijk na een week gebruik gemaakt van de cytotec pillen. Dat ging eigenlijk best snel. In de ochtend ingebracht en in de middag het kindje verloren. Ik heb inmiddels ook weer mijn eerste menstruatie gehad en ik heb alles heel fijn kunnen verwerken. Ik heb ook alles van me af geschreven in een online blog. Mocht je het willen lezen dan kan dat via https://www.ikbenzwanger.com/missed-abortion-miskraam-blog-malou.php Nogmaals heel veel sterkte met dit verdrietige nieuws🤗

Wat fijn dat bij jou alles spoesig is verlopen en je het op een fijne manier hebt kunnen verwerken! Knap dat je het via een blog van je af hebt kunnen schrijven! 🌷 Hopelijk straks alsnog een gezonde zwangerschap en een mooie toekomst voor jullie 🙂

Dankjewel😊 dat zou inderdaad heel erg fijn zijn! We wachten het nog even af nu met dat hele corona gedoe..

Hier ook bijna dezelfde situatie... Twee weken geleden tijdens de eerste echo met 11+1 ontdekt dat het vruchtje helaas al was gestopt met groeien rond 7 wk 😢 Had diezelfde dag na de inwendige echo al wat bloedverlies, ze kon zien op de echo dat er al wat gaande was. Besloten om af te wachten, wilde mn lichaam dit graag zelf laten doen. Twee dagen later hevige krampen, soort pijnaanvallen en met de vk overlegd. Als het aanhield kon ik diezelfde dag nog langskomen voor een extra check (wilde graag weten of dit het dan was...) en als het afzakte zouden we het weekend alsnog een extra controle ter geruststelling doen. Dit gedaan, daar zagen we dat het halverwege zat, dus er was wel degelijk wat gebeurd. Mentaal gezien wilde ik het nog even de kans geven, max een week, dus we hadden wel vast een afspraak gemaakt in het z'huis voor gesprek en evt medicatie (dat wilde ik dan eerst ipv curretage). Bloedverlies werd minder, leek alsof mn lichaam even pauze nam ofzo...of niet verder ging. Woensdags wel weer flink bloedverlies en verloor ik wel weer wat grotere stolses, kon het niet echt onderscheiden wat wat was... Krampen namen af, dus was erg in twijfel of het wel/niet had doorgezet. Vrijdags in het z'huis vond de gyn het een helder verhaal, klonk alsof het was gestaakt...en stond achter de keuze voor medicatie. Hij vroeg of ik voor mijn eigen gemoedsrust nog een echo wilde als check, wilde toch wel weten waar ik aan toe was dus ja...heel graag. En wat bleek....alles was weg! 😯 Zonder dat ik er dus echt veel last van had gehad ben ik het dus waarschijnlijk die laatste 2 dagen wel verloren... Op een klein beetje restweefsel was het helemaal schoon. Ondanks het verdriet een enorme opluchting! Dit was vorige week, heb nog heel licht af en toe een beetje bloedverlies maar niet echt noemenswaardig... Mentaal kwam de klap na het z'huis pas echt goed binnen. Letterlijk moe en ziek van alle spanning en emoties 😢 Ik ben nog even vrij van werk, krijg hierin gelukkig alle ruimte. Heb duidelijk even tijd nodig om weer op te knappen en ook mentaal eraan toe te zijn weer andere dingen te doen. Ben voor nu al blij dat het gezin draaiende blijft (nog een zoontje van 4) en ik tussendoor even rust kan pakken. Hoe is het nu bij jou? Ik hoop voor jou dat het nog verder doorzet en wellicht de curretage vrijdag niet nodig is... Ik duim voor je! 🌷

Hé mooie vrouw, allereerst, Wat wil jij zelf? Wat voelt goed voor jou? Het vruchtje is er bij mij ook (pas) na 3 weken nadat ik het hoorde uitgekomen. We hadden een echo bij 8wkn en het vruchtje was al gestopt met leven na 6+2 dagen, dus dat is ook zo rond de 5weken pas losgekomen. Mijn gevoel zei dat ik dit sowieso natuurlijk wilde laten verlopen, en ben dankbaar dat ik dit op deze manier heb mogen doen. Ipv medicatie of curretage, vooral omdat ik veel nare verhalen lees. Bij mij is de pijn en bloedverlies heel erg meegevallen, en na 1 week bloeden was ik ‘schoon’ volgens de echo. De gyno zag al een eisprong! En ze had gelijk, want een week na de echo had ik mijn eerste menstruatie al. Vertrouw erop dat je lichaam dit zelf kan, het is een emotionele heftige periode om erop te wachten, dat wel. Maar dat is het soweiso, waar je ook voor kiest. Mijn vk zei (na vragen hoe lang het zou kunnen duren voordat het los zou komen) dat dit meestal binnen de 10wkn (zwangerschap) gebeurd. ‘Vrieger’ kreeg je een eerste echo pas bij 10-12weken en mocht je dan ook een ‘missed abortion’ hebben dan weet je ook niet wanneer het vruchtje is gestopt met leven, en krijg je of een spontane miskraam ,of heeft je lichaam tijd nodig gehad om dit los te maken.... Vertrouw op je lichaam en vraag uit liefde aan je baarmoeder het los te laten.....Sterkte en liefde voor jullie