De Regenboogjes 🌈

Ja, het is echt een hele opluchting. Daar waar de vorige keer alles mis ging, ging het nu helemaal goed. En een mijlpaal met 20 weken. Nu op naar de 24 weken 🥰

Vandaag voor het eerst aan iemand (mijn schoonouders in dit geval) verteld dat wij weer zwanger zijn. Ikzelf vond het veel te vroeg (ben nog maar 5 weken zwanger), maar we hebben geen keuze. Volgende week gaan we een week op vakantie met mijn schoonfamilie en willen er dan niet om heen draaien en "liegen". Ik voelde me heel goed over deze zwangerschap. Tot nu. Ik heb gezien aan mijn schoonouders wat het ze doet, ik zie stress, blijdschap, verdriet en ze wisten niet wat ze moesten zeggen. Ineens klapt hij er bij mij ook in. Woow. Wat heftig dit eigenlijk. Wat mis ik Yara. Yara had nog een maandje in mijn buik moeten zitten. Als dit maar goed gaat. Wat als we wederom verlies meemaken? Wauw. Wat het in het openbaar brengen ook weer met je emoties kan doen. Het was zo fijn in onze eigen bubbel, met verdriet wanneer ik dat wilde en blijdschap wanneer ik dat wilde. Vind dat best ingewikkeld. Dat andermans emoties best veel invloed op mij hebben. Ik hoop écht dat ik dat overwegend relaxte gevoel en gevoel van vertrouwen weer terug kan vinden. Natuurlijk met extra emoties en verdriet, maar wel op mijn tijd en als het bij mij komt. Niet dat van een ander.

Wat heftig dat het dan ook zo binnenkomt bij je he... Probeer toch jouw gevoel los te houden van hun gevoel. 5 weken is sowieso heel vroeg, je bent zelf amper gewend aan het idee dat er weer een kindje in je groeit (ik ben na 13 weken nog niet echt aan het idee gewend haha), dus dan maakt een niet volledig onbezorgd blije reactie van een ander jouw balans aan het wankelen. Dat is helemaal niet gek. Ik denk dat je zult merken dat verder in je zwangerschap je hier minder last van gaat hebben...

Ik vond het ook heel lastig, mijn ouders reageerde bijvoorbeeld best heel blij en dat vond ik toen ook lastig. Nu zijn we een paar weken verder en vind ik het fijn dat ze het weten. Zo kan ik met ze delen wat het met me doet, hoe soms dubbel het is als je er over na denkt, hoe spannend het allemaal is, en dat begrijpen ze maar al te goed. Je moet zelf ook nog wennen aan het idee, probeer er een beetje rust in te krijgen voor jezelf en van je vakantie te genieten straks 😘

ik herken wat je schrijft over wat de reacties van anderen met jezelf doen en hoe lastig het is. Bij mij was het alleen andersom; ik voelde in het begin geen blijdschap maar vooral verdriet om mijn overleden dochter en kon moeilijk omgaan met het enthousiasme van anderen. Dan werd mijn schuldgevoel richting dit kindje versterkt, dat ik ook zou moeten genieten. Ik wilde me het liefst afsluiten in deze zwangerschap en het alleen met mijn vriend delen. Alles voelde te kwetsbaar en te intiem. Wat je zegt op mijn momenten ook de liefde voor dit kindje voelen, maar ook ruimte geven voor mijn verdriet. Maar gelukkig raak je gewend aan alle verschillende reacties die gegeven worden, ook degene die voor jou niet passend zijn of veel emoties los maken nu. Dus wees gerust de tijd doet een hoop. Ik vind het mooi om te horen dat je je overwegend relaxt voelt en vertrouwend hebt. Ik kwam meestal na twee dagen weer tot mezelf en hoop dat ook voor jou nadat je deze reactie hebt verwerkt. Afhankelijk van wat goed voelt zou je je gevoel kunnen uitspreken naar je schoonfamilie en dat je het er tijdens de vakantie niet (te veel) over wil hebben? mijn ervaring is dat het kan helpen om degene die je het vertelt voor te bereiden over hoe je je zelf voelt over deze zwangerschap voordat je het deelt. Dus bv; ik voel me heel fijn en wil leuk nieuws delen, we zijn in verwachting. (Of in mijn geval ‘het gaat niet goed met me, ben weer erg emotioneel want ik ben zwanger). Dan kunnen anderen hun best doet hun reactie hierop aan te passen. Ik kan me namelijk ook voorstellen dat het voor hen lastig is om in te schatten wat een passende reactie is wanneer een regenboogkindje wordt aangekondigd. Succes met de reactie van je schoonouders een plekje geven en een heel fijne vakantie!

Bedankt voor jullie geruststellende woorden. Heb het er gisteren ook nog lang met mijn man over gehad. Ik merk dat ik het lastig vind dat niets meer "onbezorgd" is. Dus de reactie van de ander ook niet meer. Dat is ook niet meer alleen gefeliciteerd en we zijn zo blij. Het doet ook wat met de ander. Had ik wel over nagedacht van te voren, maar toch ook weer niet zo ingeschat. Fijne tip, misschien inderdaad direct brengen met hoe wij ons voelen, in plaats van alleen "we zijn zwanger". Ik vind het nu vooral fijn aan dat niemand het weet is dat je soms ook kan doen alsof het er niet is. Dus ook niet het stuk met verdriet of angst. Als anderen het weten krijg je ineens die vragen daarover en ga ik er veel meer over nadenken ook. Moet erg wennen aan deze nieuwe gevoelens en dat alles rondom deze zwangerschap niet meer als vanzelfsprekend is. Dus niet meer alleen blije mensen, niet meer dat iedereen denkt dat het wel goed zou gaan. Alles voelt groots en zwaar, en dat vind ik dan weer zwaar. Zoeken naar balans er in denk ik.

Klopt, ik moet me er echt overheen zetten. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik maandag echt ga bellen. Ze is de zelfde vk die ik hiervoor ook had en tevens al 10+ jaar een goeie vriendin van mijn vriend.

Klopt daar heb je gelijk in. Ze was ook echt super lief en behulpzaam na het verlies van onze dochter

dat beschrijf je mooi ❤️

Heel mooi geschreven en ook heel herkenbaar! 💕

Baby is helemaal goedgekeurd vanmorgen. Alles wat ze kunnen zien met 13 weken ziet er top uit en baby ontwikkelt zich perfect op termijn. Er valt echt een mega last van ons af! Baby was wel lekker druk. Elke keer als de echoscopiste iets in beeld wilde brengen bewoog baby weer net weg. 13 september de 20 weken GUO. Maar deze stap (wat voelt als een megastap) hebben we vast behaald!

Wat fijn! Gefeliciteerd 🥰

Fijn zeg! Ik weet niet meer precies waar jullie je kindje aan hebben verloren, maar hadden ze anders nu al iets kunnen zien? Hopelijk kan je nu langzaam meer gaan genieten van je zwangerschap.

Ja, Mason had een ernstige CHD, een gat in het middenrif. Als dit kindje het net zo erg had gehad als ons 1e kindje hadden ze dat nu al kunnen zien. Een lichte variant kunnen ze nu nog wel over het hoofd zien, maar zoals de echoscopiste zei; alles wat dodelijk is is in principe uitgesloten nu.

Wat fijn zeg! Een hele geruststelling lijkt me 🥰

Dat moet dan idd een hele geruststelling zijn!! 🍀

Wat een super nieuws! 🙂 Jullie hadden jullie eerste kindje aan hetzelfde verloren als wij. Enorm fijn als men nu zegt dat alles goed is! Ik ben nu 27 weken van ons regenboogje en ze kunnen met 100% zekerheid zeggen dat er geen CHD is deze keer! 🥰 Geniet nog van je zwangerschap! 💖

Wat een fijn nieuws🥰

Wat fijn nieuws!

We komen dichterbij de eerste jaardag van mijn zoontjes (1 september) en het gaat minder goed met mij merk ik. Ik ben heel erg angstig en maak me heel veel zorgen over dit kindje alhoewel we al voorbij de termijn dat de jongens geboren waren. De hele gebeurtenis speelt in mijn hoofd als een filmpje als ik probeer te ontspannen. Heeft iemand dit ook meegemaakt en heeft misschien tips? Ik heb morgen een extra echo bij de verloskundige om me hopelijk wat rustiger te maken. Ik twijfel of ik moet vragen om weer met de psycholoog te praten om de trauma weer op te vangen.