De Regenboogjes 🌈

Het is niet gek dat je zo denkt. Dat hadden wij ook. Ik heb daar toen een heel gesprek over gehad met de gynaecoloog, omdat ik me eigenlijk ervoor schaamde. Zij gaf aan dat je hormonen en alles zich instellen op een kindje en dat het verliezen van dat kindje eigenlijk een gat achterlaat met een flinke behoefte dat gat te dichten en dat ze het bijna bij alle stellen zo terug hoorde. Het zegt ook niet dat je niet om dit kindje geeft, het zegt dat je een sterke wens voor een kindje hebt en heel veel liefde om te geven.

Dankjewel. Ja het is erg stressend. Klopt ik ben alweer bijna 31 weken, we weten al 11 weken dat ons kindje lichamelijke afwijkingen heeft, we hebben met 23 weken ervoor gekozen om het een kans te geven. Ennu gaan ze een stappenplan maken maar het ziet er niet goed uit, gaan ze en kunnen ze het opereren en heeft ze een overlevingskans/lijd ze niet veel? Ik dacht na deze besluit om het te houden niet nogmaals voor dit besluit te hoeven moeten staan.. ze heeft een niet gesloten buikwand, blaasextrofie, klompvoetje en verkort onderbeentje. Ze verdenken nog wat dingen maar daar heb ik zw niet meer over gehoord. Alles was prima verder op die dingen na. Met 30 wrken weer een GUO gehad, er mist opeens een nier en de nier die er zit lijkt wittig en niet op zijn plek, het hartje was in orde en met 30 weken hebben ze gezien dat de ene hartkamer groter is dan de ander niet een erg groot probleem zeide ze maar dit maaky het niet positiever. Je dacht alle afwijkingen wel gehad te hebben en alsnog in de onwikkeling komt er meer.. ik wil graag weten waar we aan toe zijn.. wat gaan ze doen of is het besluit dat we er beter voor kunnen kiezen om het te stoppen.

Dat is zo inderdaad.

Het doet niks af aan de liefde voor je baby! Het is heel normaal dat je gedachten zo zijn, je wilt graag een kindje in je armen. Deze zwangerschap gaat tot nu toe goed, we zijn nu bijna op het punt aangekomen dat we de vorige keer slecht nieuws kregen. De nekplooi van de baby was erg verdikt en daarna zijn we in de medische molen beland. Dinsdag de termijnecho en de nipt test laten afnemen, spannend weer!

We duimen op gewoon goed nieuws dit keer! Geniet van je zwangerschap 🥰

Dankjewel! Ik wens je veel sterkte de komende tijd! 💕

Dankjewel

Och jeetje dat zijn best veel afwijkingen zo. Vind het wel een dapper besluit dat jullie de zwangerschap door hebben gezet met dus ook de kans dat het allemaal mis gaat. Zelf weet ik niet of ik de stress aan had gekund maar zo te horen staan jullie best wel positief in het leven. Ik hoop echt dat het alsnog goed gaat komen en dat jullie kindje een mooie een waardevolle kans op het leven gaat hebben en dat ze iedereen versteld zal doen staan.

Ik begin de stress nu ook niet meer zo goed aan te kunnen hoor. We zijn een aantal weken verder elke keer iets erbij of gewoon die negatieve vibe bij een afspraak.. ik hoop gwm snel meer te weten..

Ondertussen 4+3 en mooie duidelijke testen. Ik durf alleen nog geen verloskundige te bellen, bang dat het alsnog fout gaat.. Aankomende donderdag sowieso naar het ziekenhuis voor controle voor mn cyste, ben heel benieuwd of ze daar al iets kan zien. Ik denk dat ik dat maar even afwacht en dan die maandag erop de verloskundige ga bellen... Man, wat een angst terwijl ik nog zo lang "moet"....

Het blijft spannend elke echo weer vind ik, het werd bij mij pas wat makkelijker nu ik het kindje dagelijks voel. Maar de angst zit er nog steeds, onbezorgd zwanger zijn is er niet meer voor ons ben ik bang.

Nee dat vrees ik ook inderdaad. Het voelt nu als stapjes die ik moet gaan afvinken..

Dat is herkenbaar hoor... Ik zit nu op het punt dat de 20 weken echo goed was, nu komen we naar het moment van de bevalling van Mason (22+1), daarna de grens van levensvatbaarheid. Je zwangerschap is niet meer gewoon een zwangerschap, maar een aaneenschakeling van mijlpalen waar je bewust naartoe leeft.

Pff gelukkig is het herkenbaar, voel me al een soort van schuldig tegenover deze kruimel in mn buik dat ik er niet van kan genieten. Bij mijn dochter wilde ik het ook van de daken schreeuwen en nu denk ik; mensen horen het vanzelf ooit wel, voorlopig is het ons geheim.

Ja dat klopt je gaat van week naar week leven en elke stapje is er weer 1, ik kijk inmiddels al een paar weken uit naar het moment dat ik de 24 weken aan tik en aanstaande vrijdag is dat zover.

Ik kan me voorstellen dat dat een grote mijlpaal is ook! Wat fijn als je die behaald hebt!

Hi lieve mama’s. Hier ook opnieuw zwanger na de stilgeboorte van mijn zoontje met 26 weken. Heb volgende week de eerste echo met 8 weken in het ziekenhuis (zit in iui traject). Hoe gingen jullie met de spanning om voor de eerste echo? En de dames die ook in een ziekenhuistraject zaten, wanneer hebben jullie contact opgenomen met een vk?

Geloof me... Ik herken dit zo! Bij mij kwam er pas wat vertrouwen na de 13 weken echo en pas wat meer gevoel na de 20 weken echo. Maar dat gevoel van toen met Mason heb ik nog bij lange na niet. Wat je wel overal in dit topic leest en waar ik veel steun uit haal is dat het gevoel echt komt, zeker als je kindje straks geboren is. En wat mijn psych zei; de reden dat je nu niet bewust durft te hechten is omdat je al zo veel voelt voor deze kleine dat de angst om te verliezen groot is. Als je niks voelde voor deze kleine was je angst en dus je zelfbescherming niet nodig/niet aanwezig.

Voor de eerste echo ging ik andere dingen doen. Voor alle verdere echo's die ik spannend vond plande ik eerst een pret echo in, waardoor ik vlak voor de spannende echo een medisch niet beladen echo had en ik met minder spanning de medische echo's inging.

Ik had een week voor de eerste echo dat ik het te lang vond duren en heb toen gebeld, kon direct langskomen. Hierna hebben we (met de vk) afgesproken dat we elke 2 weken een echo hebben, wil ik er meer dan mag dat. Momenteel zit ik in de periode dat het met Sev fout ging.(hier kwamen we alleen pas achter met de 20 weken echo). Ik ben nu elke week bij de vk, of voor een echo of hartje luisteren. Vannacht toevallig rot geslapen en ben erg onrustig, meteen gebeld en mag straks langskomen. Dit doet mij erg goed, mag altijd bellen en dan zorgen ze dat het kan. Wellicht kun je dat straks ook met je vk bespreken!