De Regenboogjes 🌈

Voor alle mama's die opnieuw in verwachting zijn na hun verlies een vraagje... Ik ben 3juni bevallen met 23wk. Half juli eerste menstruatie en nu wil ik na mijn menstruatie in augustus het liefst het weer proberen. Van de gyn hebben we al groen licht. Voor de mensen die snel zwanger zijn geworden na de bevalling... hebben jullie het idee dat je lichaam het aankan ? Ik doe alles weer zoals voorheen maar soms bang dat ik teveel van mijn lijf vraag om weer zwanger te worden

Gefeliciteerd♡

Ik ben er van overtuigd dat als je lijf er weer klaar voor is het ook weer mag lukken. Je lijf zal niks toelaten wat het niet aankan, ik ben in juli 2020 bevallen en had in december weer een positieve test in handen, nu bijna 37 weken van ons regenboogje. Ik hoop dat het jullie ook snel weer mag lukken 😘

Ik merk wel dat mijn lijf deze zwangerschap zwaarder vindt, maar ik heb ook een heel andere zwangerschap nu. Toen was ik amper misselijk, nu zit (zat) ik aan de medicatie om nog enigzins te functioneren. Dat vertekent natuurlijk ook. Vooraf had ik het gevoel dat ik het prima weer aankon en buiten de misselijkheid, duizeligheid en vermoeidheid gaat het ook prima eigenlijk. Mentaal vind ik het wel pittiger dan ik had verwacht. Ik heb en had heel veel moeite met het stukje dat ik blijer en onbezorgder wil zijn dan ik ben en durf te zijn.

Ik merk ook dat mijn lichaam het zeker wel aan kan. Ik heb 1 normale menstruatie afgewacht en was gelijk de 1e x proberen zwanger. Qua gevoel is het heel dubbel, veel emoties door elkaar. Maar de wens is groot en het geeft je een heel mooi iets om weer naar uit te kijken ❤

Ik denk dat je op het advies van je gynaecoloog mag vertrouwen. Ik ben na 6 maanden weer zwanger geworden en had vooral de emotionele rollercoaster onderschat. Ik wist wel dat deze zwangerschap spanning met zich mee zou brengen, maar de rouw en het verdriet komt met momenten wel heftig naar boven. Ik loop nu bij een psycholoog en denk soms had ik dat maar voor deze zwangerschap gedaan. Mijn lichaam vindt deze zwangerschap zwaar, maar dat had ik de vorige keer ook. Beide keren heb ik het 1e trimester medicatie gehad tegen misselijkheid en 6 weken plat gelegen door de klachten. De vermoeidheidsklachten zijn beide zwangerschappen gebleven na het 2e trimester en lijken deze zwangerschap meer, ik denk ook door alle energie die naar alle emoties gaat. Tenslotte is deze keer de bekkeninstabiliteit eerder begonnen. Mijn fysio heeft uitgelegd door de hormonen bovenop de volgende hormonen doordat je nog niet ontzwangerd bent. Ik ben door alle klachten ook nu al met verlof (vanaf 22 weken). Met mijn baarmoeder en het kindje gaat echter alles goed. Dus conclusie: mijn lichaam lijkt het aan te kunnen, maar lijkt het wel zwaarder te vinden door de dubbele hormonen in mijn lijf. Maar zwanger zijn lijkt sowieso zwaar voor mijn lijf en zegt helemaal niks over hoe jouw lijf op een volgende zwangerschap gaat reageren. Ik vond het boek ‘altijd een kind tekort’ ook helpend om te besluiten of ik klaar was voor een nieuwe zwangerschap. Misschien heb je er ook wat aan. Succes!

Dat van je bekken herken ik idd ook. Inmiddels gelukkig wel stabiel. En mbt de psycholoog vooraf. Ik heb dat wel (ook omdat er bij ons heel veel in 1 keer kwam, zo werd een paar weken na mijn bevalling mn 17 jarige stiefdochter zwanger en koos voor abortus na heel veel praten en twijfelen en overleed mijn moeder 6 weken na mijn bevalling, waarna mij door mijn schoonzus werd verweten dat ik niet genoeg rekening hield met hun) en toch is het tijdens de zwangerschap zo anders, daar konden de gesprekken vooraf me echt niet op voorbereiden.

Ik merk net als de anderen dat je lichaam nog niet ontzwangert is van de vorige keer. Met het emotionele stuk erbij is het echt pittiger. Maar ik denk dat we sterke vrouwen zijn en het prima aan kunnen. Zoals hier eerder al gezegd is. Ik geloof niet dat je weer in staat bent om zwanger te worden als je lijf er nog niet klaar voor is. Blijf alleen goed op jezelf letten zowel lichamelijk als emotioneel.

Dankjewel voor jullie reacties. Het is fijn met mensen te praten die weten wat ik bedoel Hopelijk kan ik binnenkort hier aansluiten en hoop ik dat iedereen een fijne zwangerschap heeft

Ik was na 3 maanden weer zwanger en heb een voldragen zwangerschap gehad hiervoor, maar ook wij kregen weer groen licht want je lichaam kan het gewoon weer. Mijn vorige zwangerschap was op het eind heel erg zwaar, had een zenuw beknelling en die had ik tot een maand na de zwangerschap nog, mijn rug, bekken en buikspieren gingen niet goed had nog veel pijn en door het vele liggen erg slappe spieren. Toen ik een positieve test vast had ben ik meteen naar mijn sportschool trainer gestapt en het verhaal uitgelegd, hij heeft een super schema voor mij gemaakt. Ik train veel en doe veel oefeningen en ging naar de chiropractor, lichamelijk gaat het wel steeds beter tot echt goed. Deze zwangerschap ben ik erg vermoeid en meer misselijk maarja elke zwangerschap is anders. Maar vooral het mentale stukje vind ik erg zwaar, de stress die deze zwangerschap mij geeft en dat kan ook zorgen voor de vermoeidheid en misselijkheid. Ik denk verder ook, als mijn lichaam er niet klaar voor was geweest was het vast niet gelukt, en het mentale gedeelte zal altijd zwaar zijn, over 2 jaar zou ik me nog zo voelen. Volg je gevoel hierin.

Fijn die geruststelling dat je lijf het gewoon aan kan. Vind dat ook wel een spannende hoor. Vorig jaar september voor het eerst een positieve zwangerschapstest gehad. Dit werd al snel een miskraam. December weer een positieve zwangerschapstest. Dit werd Yara. En dan nu weer. Drie keer in een jaar tijd. Bijzonder dat dit kan en mijn lijf dit wil. Merk dat ik weer enorm moet wennen aan de mega vermoeidheid. Nergens zin in. Pijntjes in mijn buik en telkens achterom kijken in het toilet. Elke zwangerschap veel gebloed, heel stressvol. Hopelijk nu allemaal wat beter 😔

Ik sluit me graag bij jou aan. Hopelijk lukt het ons snel.🌈

Nee dat is ook zo, en wat miranda86 ook schrijft; hoe lang je ook wacht het blijft emotioneel pittig een volgende zwangerschap.

Ben hier in het ziekenhuis aan het wachten na de glucose tolerantie test, wat een vieze drankje zeg 🤢 voel me een beetje misselijk door de maagzuur maar anders prima. Ons meisje was heel druk in mijn buik door de suiker 🤭 woensdag hoor ik de uitslag bij mijn volgende controle!

Gatsie, ik heb gezegd dat ik die dus niet doe, heb sowieso erge last van hartkloppingen bij te veel suiker dus ik krijg een dagmeting, prik me liever tig keer in mijn vingen 😬 Maar succes nog even in het ziekenhuis, en hopelijk een goede uitslag.

Mag je daar zelf voor kiezen welke soort test je wil? Die dagmeting klinkt mij ook een stuk beter in de oren dan zo’n vies drankje. Hoe gaat die dagmeting in zijn werk?

Ja in bijna alles heb je zelf nog altijd een keuze, ik weiger echt dit drankje. De vorige keer mocht ik bij de huisarts prikken en dat was eerst nuchter en daarna een uur na het ontbijt dus twee keer op en neer. Zoals ze mij nu vertelde moet ik een aantal keren op een dag prikken, weet niet hoe vaak maar gok ook voor en na het eten. En dat is dan ook z'n prik in je vinger en dan met z'n apparaatje meten. Wat ik vaak merk is dat ze gewoon een protocol afwerken en daar willen ze zich aan houden maar wij zijn nog altijd baas over ons eigen lichaam dus als wij iets op een andere manier willen mag dat, alleen willen ze wel een goede onderbouwing en soms moet je wel volhouden.

Voor suiker heb ik nu alleen nuchter bloed moeten prikken. Ik heb wel een wat hoger BMI, maar ben verder fit en eet gezond. Dus ik wilde geen uitgebreide suikertest zonder dat daar werkelijke aanleiding toe was. Was ook geen probleem. Als er aanwijzingen zijn dat er idd zwangerschapsdiabetes ontstaat vind ik het geen probleem, maar niet omdat een cijfertje zegt dat de kans misschien wat groter is.

Ben ik het wel met je eens, ook ik heb een hoger bmi maar een schildklier probleem wat dat zo maakt. Verder leef ik ook gezond, voel me soms wel een beetje gediscrimineerd daarin, vorige keer was er ook niks mis met mijn suiker en er zijn genoeg slanke dames die wel suiker hebben.

Hai lieve sterrenmama’s Ik heb al een tijdje niet op dit forum durven kijken. Zolang ik zwanger was van ons regenboogkindje werd ik bang van alle dingen die er nog meer mis konden gaan. Maar vorige week is, iets meer dan een jaar na onze sterrendochter Lia, onze zoon Robin geboren. Hij is gezond en brengt me zoveel vreugde. Robin is ons derde kind. De zwangerschap was emotioneel heel zwaar, ik heb zo’n angst gehad tot aan de bevalling toe. Maar hij lijkt geen last te hebben van mijn spanning, het is een heel relaxed jochie. Mijn lijf kon het dus toch, alleen wat extra last van mijn bekken. Emotioneel had ik wel echt de psycholoog en Emdr therapie nodig maar gelukkig hielp dat wel een beetje. Ik heb ook extra guo’s gehad. Wat mij verder heeft geholpen was het doen van een 3D echo alleen voor de gezelligheid, er mocht niet medisch worden gekeken. Ook heb ik voor de bevalling een uitgebreid gesprek gehad met de verloskundige en de gynaecoloog over wat mij zou kunnen helpen tijdens de bevalling. In ieder geval waren de hulpverleners steeds goed op de hoogte van mijn dossier en werd mijn dochter ook steeds benoemd. Ik wens dat alle regenboog kindjes die nog onderweg zijn straks lekker bij hun ouders in de armen liggen. Heel veel sterkte allemaal! Liefs