De Regenboogjes 🌈 - deel 2

Ik herken dit heel erg. Wij hebben vorig jaar met 36 weken afscheid moeten nemen van ons kindje. Zo’n 8 maanden later ben ik weer zwanger geworden en nu inmiddels 38 weken. In het begin voelde ik me niet blij, juist schuldig tegenover onze eerste zoon (en weer schuldig tegenover onze tweede, omdat ik niet echt blij was). Had ook heel veel angst dat ook dit kindje iets zou hebben (dezelfde aandoening was al voor 99,999% uitgesloten maar je dat rationeel bedenken is heel anders dan het emotioneel voelen). Het heeft lang geduurd voor ik wat meer kon genieten en heb bijvoorbeeld met best wat echo’s ook paniekaanvallen gehad. Eigenlijk pas vanaf dat ik hem echt goed begon te voelen begon de verbinding pas een beetje te komen. Maar nog steeds merk ik terughoudendheid en een ‘ik kan het pas geloven als hij er echt is’. En toch voel ik wel ook zoals bij ons eerste kindje hoe fijn en bijzonder het is en ga ik het getrappel ook missen. Je hebt misschien niet zoveel aan dit verhaal maar ik denk dus dat het echt meer gaat komen zodra je de baby gaat voelen. En daarnaast hielp het mij om er open over te kunnen praten met mijn partner.

Dankjewel! Helpt me juist wel. Fijn om te lezen dat het bij jou kwam toen je de baby voelde. Herken veel in je gevoelens qua schuld naar de eerste en ook tweede, maar ook het geloven als het er is gedeelte. Wie weet groeit het nog later in de zwangerschap. Dankjewel voor het delen!

Hoi lieve mama, Ik herken ook wat je beschrijft. Het is inmiddels 3 jaar geleden dat ik mijn dochter ben verloren na een vroeggeboorte met 23.5 weken. Mijn zoontje is nu net 2 jaar. Toen ik zwanger was van mijn zoontje kwam de rouw van mijn dochter weer heel hard naar boven. Alles in mijn lijf en hoofd zei dat ik niet zwanger wilde zijn, maar mijn dochter wilde. Ik voelde ook geen band en had veel angst nog een kindje te verliezen. Ik voelde me hier dan weer onwijs schuldig over naar mijn zoontje, want ik moest toch juist dankbaar zijn met hem. Een tip die ik heel fijn vond was om naar mijn zoontje uit te spreken dat mijn angst, verdriet en geen binding niets zei over de liefde die ik voor hem voelde, maar voort kwam uit het verdriet om zijn zus. Dat hielp me omgaan met de schuld en ook ruimte te geven voor de verschillende gevoelens die ik ervaarde. Gelukkig werd de band gaandeweg de zwangerschap steeds een beetje beter. Het voelen van hem in mijn buik hielp me om meer contact te leggen en ook hoe dichterbij de 40 weken durfde ik steeds meer te geloven dat het dit keer goed zou komen en mijn muur van zelfbescherming te laten zakken. Ik heb overigens nog traumabehandeling gehad omdat mijn angst zo groot was (en niet realistisch). Dit hielp me ook. Heel veel succes en het beste gewenst 😘

Dankjewel voor het delen! Heftig wat je hebt meegemaakt maar fijn om herkenning te vinden. Heb inderdaad ook dat ik soms helemaal niet zwanger wil zijn, ja wel zwanger maar dan van m’n zoontje. Fijn dat het later in de zwangerschap wel kwam, dit geeft me wat hoop :-) Goeie tip om het uit te spreken, ga daar eens mee aan de slag. Bedankt!

Ja het heef echt tijd nodig om het vertrouwen weer een beetje te laten groeien. Ik bleef de hele zwangerschap wel wat voorzichtig (en daardoor niet kunnen overgeven aan de zwangerschapsvreugde die ik bij mijn dochter wel ervaarde) maar dat verschilt per persoon en komt zoals het komt. Vooral lief zijn voor jezelf! Vanaf het moment dat mijn zoontje geboren was en gezond was, viel alle spanning van me af en heb ik intens genoten. Ik wens je een goede zwangerschap toe en dat je ook het geluk mag voelen als je dit kindje in je armen kan sluiten, met in gedachten jullie zoontje dichtbij ❤️

Lieve mama’s, Vandaag bedacht ik me dat er iets kerst achtigs wil neerzetten bij het plekje van ons dochtertje. Voor ik het wist zat ik te googlen naar een Nijntje kerstknuffel wat ik er neer kan zetten. Het kwam ineens zo hard binnen dat ik voor ons dochtertje die nu 10 maanden zou zijn een knuffel aan het uitzoeken ben voor bij haar graf & haar ongeboren broertje veilig zit te trappelen in mijn buik. Hoe komen jullie de feestdagen/maand december door? Dit is voor ons de 1e x… en echt niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn. ❤️‍🩹

Hier dezelfde situatie, vorig jaar in december onze dochter verloren en nu 35 weken zwanger van haar broertje. Nu we alle dozen in onze nieuwe woonst uitpakken kom ik ook weer spulletjes van haar tegen die ik had weggestoken. Volgende week zou ze 1 jaar zijn, het komt echt wel serieus binnen. Voelt zo dubbel allemaal, mijn zoontje in mijn buik, overal kerstbomen en lichtjes, en denken aan de dochter die we niet mogen zien groot worden. Ik denk dat we dit gewoon moeten doorploeteren. Ik tel de lange dagen af en hoop dat het snel januari is…

Zeven december was de 2e jaardag van onze dochter Nova💫. Inmiddels 33 weken zwanger van haar broertje en daar enorm dankbaar voor. Ondanks dat heb ik afgelopen donderdag echt de ogen uit m'n kop gejankt. Wat mis ik ons meisje en wat doet het pijn dat ze niet bij ons kan zijn. Ik zou er echt (bijna) alles voor over hebben om ons lieve kleine kindje nog eens vast te mogen houden en een kus te kunnen geven.🌠💖

Hoi, 18 september ben ik met 25+2 bevallen van onze zoon Willem. ✨ helaas heeft hij maar 24 uur geleefd. Vorige week er achter gekomen dat ik zwanger ben van een regenboogkindje. 🌈 Vroeg er achter gekomen. Ben nu rond de 4/weken. Een mooi lichtpuntje in de donkere dagen maar ook zo ontiegelijk spannend. Dit zal weer een begin zijn van een nieuwe rollercoaster. Ik kan niet wachten tot de eerste echo en er een hartje klopt! 🩵🩷

Ik ben gisteren bevallen van mijn zoontje Adam, nadat ik op 14 december vorig jaar ben moeten bevallen van zijn zusje die al enkele dagen overleden was in mijn buik. Het is een intense rollercoaster geweest, deze zwangerschap was vaak stresserend en vol angst, maar ik ben zo blij dat we opnieuw het diepe in zijn durven springen. Ik zou het allemaal 100 keer opnieuw doen voor onze mooie zoon. Hou vol, lieve dames die intussen zwanger zijn van hun regenboogje. Op het einde van de rit staat je iets moois te wachten 🌈

Gefeliciteerd met jullie zoontje en broertje ♥️ mooie naam heeft hij gekregen!

Ik ben 22sept bevallen van onze dochter Rosie met 17+1 weken. En ben er met kerst achtergekomen dat we weer zwanger zijn. Vind je het fijn om samen te praten over deze bijzondere maar ook angstige tijd?😘🙏🏼

Dat is goed! 😘

In juli 2023 ben ik met 22 weken bevallen van onze zoon Luca, en vanmorgen, op mijn verjaardag, het mooiste cadeau van hem ontvangen ✨🌈 Dit is het begin van een hele spannende tijd. Fijn om er op deze plek met jullie over te kunnen praten. ♥️ Liefs voor jullie allemaal

Vanochtend ouders geworden van ons regenboogkindje Rosalie. Wat zijn wij verliefd op haar🥰

Gefeliciteerd Carolina met jullie mooie dochter🥰😍💕!!

Oh mijn hemel.. het is gelukt en ik kan het nog niet echt geloven. Ons eerste kindje is nu bijna 5 maanden geleden stilgeboren. Hoewel ik nog veel zware dagen heb en werken nog niet lukt, voelt dit als zo’n ongelooflijk mooi lichtpuntje. Omdat cervix insufficiëntie de vorige keer naar alle waarschijnlijkheid het probleem was, zal ik rond de 12 weken een cerclage krijgen. De gynaecoloog gaf aan dat we ook bij een vroege test, gelijk mogen bellen voor een afspraak als dat gerust stelt. Nu ben ik erg in dubio.. Ik zou inderdaad graag snel naar de gynaecoloog gaan. Maar aan de andere kant zit ik ook niet te wachten op een onduidelijke echo omdat het nog zo vroeg is. Op welke (vroege) termijn gingen jullie voor het eerst?

Ik zou voor 7 weken gaan. Heb met 6+1 kloppend hartje gezien, maar met 7 weken is het veel duidelijker. Gefeliciteerd!

Ik dacht eerst, ik wacht wel even.. maar toch ongeduldig, haha en dus gaan bellen. Heb rond de 6 weken een echo, met de kanttekening dat we dan waarschijnlijk nog geen hartje zullen zien. Dankjewel🙏

8 maart 2024 is ons regenboogkindje Hajer geboren, zusje van Rashid, die 6 weken na zijn geboorte op 9 januari 2023 overleed aan complicaties door zijn aangeboren hartafwijking. De zwangerschap was spannender omdat we wisten hoe mis het kan gaan. Bij de echo's gelukkig geen rare dingen. Onze dochter lag in stuit, we hebben geen risico genomen en (opnieuw) voor een keizersnede gekozen. 24u na haar geboorte waren we thuis, zo gek, voor het eerst met een levend kindje. Ze lijkt veel op haar broer, maar is ook zo zichzelf. Elk moment zo dankbaar, zo dankbaar, niet te vatten in woorden. Hmdl.