Lieve allemaal,
Veel sterkte en liefs voor iedereen in deze groep. Wat een verdriet als je een kindje moet laten gaan..
Ik ben op dit moment zwanger van een tweeling; drie weken geleden is één van onze meisjes in de buik overleden - de hele zwangerschap verliep al met veel complicaties.
Sindsdien voelen we ons verscheurd; intens verdriet om het verlies van de één, zorgen om de gezondheid van de ander (ook al lijkt zij voor nu goed te herstellen). De dubbele gevoelens maakt het voor mij allemaal heel complex.
Ik merk dat mijn man en ik er anders mee omgaan; waar hij afleiding zoekt en op pad gaat, ben ik meer aan huis gebonden, want ben 30 weken zwanger. En dus meer tijd om na te denken..
Zijn er forumleden die dit ook hebben meegemaakt? Hoe heb je hier een “weg” in gevonden? Ik zie ontzettend op tegen de komende tijd, en daar voel ik me dan ook weer schuldig over tegenover het nog levende kindje in m’n buik (en mijn man en onze dochter van 2).