Een onzekere tijd

Lastig, maar helaas herkenbaar dat je omgeving nog niet wil denken aan een afscheid. Vaak ben je zelf al veel verder en denk je op 2 sporen. Mocht het idd mis zijn dan is het belangrijkste dat je dingen doet zoals ze voor jou goed voelen. Wil je het kindje achterlaten in het ziekenhuis? Een begrafenis? En zo ja, wie wil je erbij? Ik was al een stuk verder dan jij, wij kregen slecht nieuws bij de 20weken echo. Wij hebben ervoor gekozen om ons kindje af te staan aan de wetenschap. In het ziekenhuis hebben we mooie foto's kunnen maken en afdrukjes van de beentjes waar mijn man een afgietsel van in brons gemaakt heeft. Dat was ons afscheid en dat was wat voor ons goed voelde.

Dankjewel voor je reactie. Wat moet dit voor jullie vreselijk zijn geweest! Het zijn gewoon scenario's waar je nooit aan denkt van tevoren als je zwanger wordt. Ik wil mocht het helaas zover gaan komen inderdaad een bescheiden afscheid, graag cremeren zodat we hem altijd thuis bij ons kunnen hebben. Het idee van het afgietsel is prachtig! ❤

Gelukkig hoef je in de meeste gevallen ook niet na te denken over een scenario als dit. Het was zeker niet makkelijk, maar ook wij hadden de overweging dat we het leven wat we ons kindje konden bieden niet de kwaliteit zou hebben die wij minimaal achtten. Vandaar dat ook wij de keuze voor afbreken gemaakt hebben. Het bewust ernaartoe leven vond ik enerzijds zwaar, maar ook heel mooi. Na de bevalling vond ik de confrontatie met mijn lactatie, vloeien etc heel confronterend. Zodra mijn lijf het weer enigzins aankon ben ik weer aan het werk gegaan. Dit was ruim 2 weken na de bevalling. De tijd die je neemt en nodig hebt is per persoon verschillend. Ik had enorme behoefte aan het normale leven, ervaren dat alles doorgaat, al stond onze wereld eventjes stil. Wat ik verder merk is dat mensen er nu pas "normaal" over kunnen doen naar ons. Ik ben zelf net weer 14 weken zwanger en ben in januari bevallen. Het lijkt wel of mensen er nu iets over durven zeggen, nu alles "weer goed is". Bereid je dus ook voor op awkward gesprekken in het begin.

Hoi meis, wat een narigheid heb je al meegemaakt.. en wat een moeilijke periode ga je tegemoet. Ik begrijp jullie keuze heel goed en had deze zelf ook gemaakt. Mijn verhaal is niet helemaal hetzelfde maar wat betreft de ervaring van het verlies kan ik je misschien wat meegeven. Zelf was ik heel bang dat ik Senn (onze zoon) eng zou vinden om te zien. Hij is ook ons eerste en (tot nu toe) enige kindje. Ik wilde dus in eerste instantie alles snel gehad hebben. Gelukkig was dat absoluut niet zo en achteraf ben ik heel blij dat wij toch gekozen hebben voor de watermethode en foto’s door stichting stil. Zo hebben wij (en een aantal familieleden) nog afscheid van hem kunnen nemen. En ik heb iets tastbaars. Ik kijk graag naar de foto’s. Ook ben ik boeken aan het lezen als “stille baby’s”. Dat helpt mij heel goed. Mocht je meer willen weten of willen praten dan kan je mij altijd een berichtje doen. Heel veel sterkte ❤️❤️

Dankjewel voor je reactie! Hier heb ik veel aan ❤

Dat gevoel dat je je zoontje eng zou vinden, is wat mijn man heeft. Voor mij staat als paal boven water dat ik hoe dan ook het kleintje wil zien en aanraken omdat ik weet dat ik er anders spijt van krijg. De watermethode lijkt mij ook het meest geschikt. Maar o zo confronterend als je zo'n klein vredig hummeltje ziet. Ik duim voor jullie dat jullie ook snel een kindje in de armen mogen sluiten welke dit verdriet nooit zal wegnemen maar wellicht wel verzachten ❤

Wat je zegt over de confrontatie van en na de bevalling, is ook hetgeen mij het meest beangstigd. Alles wat bij een normale bevalling hoort alleen dan zonder het o zo gewenste eindresultaat in je armen te kunnen sluiten. Het leven is oneerlijk, geen enkele vrouw zou dit mee moeten maken. 🥺

Wat ontzettend verdrietig dat je al zoveel miskramen hebt gehad en het nu weer niet goed lijkt. Ik duim voor jullie op toch een goede uitslag van de waterpunctie. Heel zwaar die onzekerheid lijkt me. En als het toch een syndroom blijkt te zijn, begrijp ik ook je keuze. Zo onmenselijk waar je dan voor komt te staan. uit liefde je kindje los laten.. Het boek stille baby’s is inderdaad een helder boek, ook al nu in deze onzekere tijden. Er is ook aandacht voor zwangerschapsafbrekingen vanwege complicaties bij de baby. Verder heeft stillelevens.nl mooie brochures waarin ik veel herkenning en steun vond: https://www.stillelevens.nl/wp-content/uploads/53237_Brochure_Zwangerschapsbeëindiging_bev.pdf Heel veel sterkte gewenst in deze periode ❤️

Ik zie dat de link niet werkt, maar als je naar hun website gaat en dan -informatie -brochures klikt kom je er ook

Wat heftig, zeker na alles wat je al hebt mee gemaakt. Sterkte met de keuzes die jullie samen moeten maken! Hier niet hetzelfde verhaal, maar wel een miskraam gehad, daarna een gezond zoontje en toen ook een kindje met trisomie 21. Mijn moeder was net overleden, waardoor ik 1 echo met ongeveer 9 weken heb gehad. Daarna de NIPT gedaan, maar vanwege het overlijden van mijn moeder 3 weken eerder niet meer mee bezig geweest. Toen ik gebeld werd met de uitslag was ik dan ook helemaal van de kaart. Daarna volgde ook bij onze een extra echo en een vlokkentest. Met 14 weken uiteindelijk de uitslag gekregen. In die tussentijd heb ik me vooral veel ingelezen. Wat als we het houden, maar ook wat is er mogelijk als we de zwangerschap zouden afbreken. Ook heb ik foto's opgezocht van een overleden kindje met dezelfde termijn, zodat ik wist wat ik kon verwachten. Verder kwam ik op de watermethode, de mogelijkheid om het kindje mee naar huis te nemen, een fotograaf van stichting still die langs kwam en een crematie waarvoor ik een mandje had gekocht. Vooral het mee naar huis nemen en het maken van de foto's heeft me erg geholpen. Mijn man die vooraf niet goed wist of hij dat allemaal wel wilde, geeft nu aan dat dit hem erg heeft geholpen om het een plekje te kunnen geven. Ongedwongen houd je het kindje toch vast en daarnaast hebben we nu mooie foto's die ik nog vaak terug kijk. Daarnaast hebben wij onze dochter ook een naam gegeven, zodat het niet over 'het kindje' of 'die zwangerschap' zou gaan. Naar de mensen die dichtbij ons staan, hebben we een geboortekaartje gestuurd. Mede ook door het overlijden van mijn moeder, ben ik een tijd afwezig geweest van mijn werk. Ik had tijd nodig om alles een plekje te kunnen geven. Ook ik merkte dat mensen niet goed weten wat ze tegen je moeten zeggen. Vooral mensen die dichtbij me staan gaan gesprekken uit de weg. Daarnaast had ik last van sommige opmerkingen (hoe goed bedoeld ook). In iedere opmerking schuilt namelijk de mening van een ander, wat ik me erg aan trok en waardoor ik me ging verantwoorden. Met name het feit dat ons kindje wel had kunnen leven, maar wij er voor gekozen hebben om haar leven af te breken vond ik lastig naar anderen toe. Zeker ook omdat ik weet dat een zwangerschap niet vanzelfsprekend is. Voor mijn gevoel snappen mensen in mijn omgeving mijn gevoel daarin niet, maar juist ervaringen van anderen steunen me hier in. Stel me dus gerust nog vragen of stuur me een berichtje als je meer wil weten. Sterkte samen en succes met het onderzoek! ❤

Heel erg bedankt voor je lieve woorden! En ook voor de links, ik ga het me morgen eens rustig allemaal bekijken. Fingers crossed dat het een storm in een glas water is maar heel fijn om me te kunnen voorbereiden op wat ons staat te wachten indien dit niet zo blijkt 😘

Jeetje wat een verhaal... wat een ongelofelijke kracht heb jij moeten hebben om deze periode door te komen in combinatie met het verlies van je moeder. Een dubbel verlies... Ik wil het kindje zeker een naam geven mocht het afgebroken moeten worden. Ik merk dat mijn werk voor afleiding zorgt, echter is het ook heel erg pittig omdat ik werkzaam ben in een verloskundigenpraktijk. Krijg dus regelmatig te maken met mensen welke hun zwangerschap afbreken omdat "het niet zo'n goede timing is" of omdat "het geslacht tegenviel toen ze dit al vroeg te horen kregen". En ookal besef ik me dat deze mensen ook het recht hebben om dit te doen, toch steekt het mij op zo'n moment. Maar zo besef ik me ook dat er genoeg mensen zijn die onze keuze niet zullen begrijpen omdat een kindje met trisomie 21 toch kan leven. Alleen heb ik de keerzijde van dit leven meegemaakt en dat krijg ik niet van mijn netvlies.. dat wil ik niet voor ons kindje, en dat is inderdaad een keuze uit liefde genomen. Welke ontzettend veel pijn doet als we hem echt moeten nemen. Omdat ik met onze termijn hoe dan ook natuurlijk moet bevallen, hebben wij gekozen voor de vruchtwaterpunctie i.p.v. de vlokkentest. Omdat deze toch nog net dat beetje extra zekerheid bied op het gebied van chromosomale afwijkingen. Maar wat duurt het wachten lang.. aan de andere kant leef ik nu wel naar de uitslag toe of deze nou goed of slecht is, voorbereid ben ik dadelijk wel. Ik ben niet gelovig maar zou bijna god op mijn blote knieeën willen vragen om ons dit niet aan te doen. Zo wanhopig voel ik me nu.. zo gewenst na zoveel ellende.. laat ons dit kleintje aub niet kwijtraken. Ik hou jullie op de hoogte. Eerste uitslagen ontvangen we 20 augustus. Dan weten we meer.. Heel erg bedankt voor je bericht!! ❤

Jeetje wat heb jij al een hoop voor je kiezen gehad! Om te beginnen veel sterkte in deze onzekere weken! Wij hebben het allemaal stap voor stap gedaan. Eerst alle informatie en zekerheid krijgen en dan pas nadenken en een beslissing nemen. Jullie hebben nog genoeg tijd en hoeven niet overhaast over te gaan tot beëindiging. Doe wat voor jullie goed voelt, in alle fases! Ik duim voor een goede uitslag 😘 Ik zie dat je al veel goede tips heb gekregen

Mocht je nog tips of vragen hebben ben je hier aan het juiste adres 😘

Dankjewel voor je bericht. We gaan het idd ook stap voor stap tegemoet, echter merk ik dat ik uit zelfbescherming heel erg uitga van het slechtste scenario en daar meer over wil weten. Heb inderdaad veel goede tips ontvangen maar zal toch eerst de uitslag moeten afwachten. Iets waar ik erg bang voor ben geworden. Laten we hopen dat de uitslag mee zal vallen ❤

Gisteren de uitslag gekregen van de vruchtwaterpunctie. Helaas geen goede uitslag. Uit de sneltest is gebleken dat ons kindje het Syndroom van Down heeft en waarschijnlijk ook een ernstigere variant. Omdat wij op voorhand al hadden aangegeven dat we bij een negatieve uitslag de zwangerschap zouden afbreken, is de bedenktijd al ruim verstreken en mogen wij ons morgenochtend in het MUMC melden en word ik ingeleid. Wat een rollercoaster.. zoveel pijn en verdriet. Uit liefde loslaten ❤

Ah verdorie! Heel veel sterkte!

Jeetje wat verschrikkelijk. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen♡ Maak gebruik van alle mooie dingen die er zijn om herinneringen te maken; Stichting Still/Make a memory, evt de doos van Pheron (gipsafdruk. Inktafdruk etc) en verder heb je ook allemaal mooie stichtingen die je kunnen helpen bij het afscheid mocht je dit gaan doen en willen. Liefs♡

Wat ontzettend verdrietig om te horen. En wat ontzettend snel gaat het dan opeens. Heel veel sterkte morgen ❤️. Ik denk aan jullie. Het vraagt veel moed om je kindje los te laten om voor hem/haar verder leed te besparen. Ik hoop dat jullie naast alle pijn en het verdriet, ook een mooi samenzijn mogen hebben. Een praktische tip: Op steunpuntnova.nl staat handige informatie om je voor te bereiden op de geboorte en daarna. waar je aan kan denken over wat jou/jullie wensen zijn. Ik wens je veel liefde en steun toe 💛

Wat heftig dat de uitslag niet goed was. Veel sterkte met alles wat jullie de komende tijd tegemoet gaan! Volg vooral je eigen hart en laat je niet leiden door wat anderen wellicht ergens van kunnen vinden! ❤