Een 🌈 op komst, ervaringen gezocht

Dankjewel voor je antwoord. Ik heb inderdaad nog wel een vraagje: heb je de indruk dat je kindjes het begrepen? Mijn zoontje wordt binnenkort 3 jaar. Ik heb de indruk dat hij vorig jaar niet veel heeft meegekregen van het overlijden/de geboorte van z'n broertje. Nu lijkt hij het precies allemaal al wel beter te beseffen. Hij praat constant over babies die in onze omgeving geboren worden. Ik wil hem er ook niet buiten houden, maar hem ook niet belasten. Dus misschien moeten we hem inderdaad maar gewoon zeggen dat we nog niet weten of alles goed blijft gaan. Maar dan ga ik het ook tegen anderen moeten zeggen, want hij gaat nooit kunnen zwijgen. Ik vind dit echt lastig om te beslissen. Liefst zou ik het gewoon nooit tegen iemand zeggen merk ik. Vorig jaar heeft mijn man het ook bijna tegen iedereen gezegd, ik krijg die woorden zo moeilijk over m'n lippen.

Oh wat een moeilijke beslissing ook he. Ik wens je veel moed! Ik denk dat we ons gewoon moeten neerleggen bij het heen en weer geslingerd worden tussen alle emoties. We kunnen het!

Bij mij was het niet onverwachts, dus ik kan niet helemaal meepraten, maar zoals ik hieronder al schreef: dat heen en weer geslingerd worden tussen al die emoties lijkt me perfect normaal. En je je daarbij neerleggen is volgens mij de beste manier om er mee om te gaan. Tegen emoties kan je je nu eenmaal niet verzetten. Je kan natuurlijk wel proberen je gedachten een beetje te sturen. Je niet te veel verdiepen in verhalen waarbij het niet goed gaat, maar net de positieve verhalen opzoeken, kan volgens mij ook wel helpen. Ik hoor/lees dat veel mensen we steun vinden bij lotgenoten, maar dat dit bij een regenboogzwangerschap soms ook wel moeilijk is omdat je dan ook wel geconfronteerd wordt met andere verhalen waarbij het niet goed ging. Misschien heb je wel iets aan het beluisteren van podcasts of het lezen van boeken met dit onderwerp? Ik las het boek 'Een regenboog in jou' van het Berrefonds. Ze hebben ook een aangename podcast waar dit onderwerp ook wordt besproken. Ze hebben ook online een platform 'glinsterhulp' waar je in contact kan komen met lotgenoten. Ik heb dit nooit gedaan, maar misschien vind jij het wel leuk.

Ik ken dit gevoel ook helemaal. Ik denk dat ik er gewoon niet over wil praten, omdat ik er dan nog meer aan denk/ mee bezig ben. Ik wil er niets 'gewichtig' van maken. Ik wens je heel veel succes en goede moed, komt vast helemaal goed! @kroontje wat leuk dat het goed gaat! Zo speciaal, dezelfde datum als Gijs. @Bonnie, hopelijk krijg je iets meer ademruimte als je voorbij die 22.5 bent

Ik heb het ervaren als iets dat meer op de achtergrond aanwezig was dan bij m’n eerste. Toen was ik er vanaf het eerste moment heel erg mee bezig. Ik heb het met de omgeving durven delen tussen 15 en 20 weken