Emotioneel 😪

Wat verschrikkelijk verdrietig om te lezen wat jullie is overkomen. Het is zo'n cliché, maar niemand kan jullie vertellen wanneer het tijd is. Dit is aanvoelen. Het is niet gek dat je direct weer zwanger wil worden. Hoe staat je partner erin? Ik leef met jullie mee❤️. Als je het hebt over een "goede tijd" medisch, zou ik het met VK of gyn bespreken ❤️

Hey Vreselijk om dit mee te maken. Wij kregen ongeveer hetzelfde nieuws vorig jaar in mei te horen. Na jarenlang proberen en behandeling bij 21 weken ernstige hartafwijking. We hadden besloten om de zwangerschap af te breken (omdat ons geen normaal leven had gezegd) Ikzelf had vrijwel meteen de behoefte om opnieuw zwanger te zijn, niet om te vervangen maar om een houvast te hebben.

Wat vreselijk om mee te moeten maken. Ik herken je mentale strijd daarin enorm. Afgelopen augustus werd onze dochter geboren met een spoedkeizersnede, maar na bijna 20 minuten reanimeren is ze toch overleden. Door de keizersnede mocht ik de eerste 6 maanden niet zwanger worden. En nu ik weer "mag", begint die hele strijd weer opnieuw. Er is denk ik geen goede tijd. En je gemis, staat naast je wens. Ze zijn er beiden. Heel veel sterkte❤️

Allereerst gecondoleerd, wat erg dat jullie dit hebben moeten meemaken. Ik zit met hetzelfde vraagstuk , zou heel graag zwanger willen worden weer, niet om te vervangen maar om weer hoop te hebben en iéts om weer voor te gaan leven. Op 23 december is onze eerste kind, een prachtige zoon geboren en na 1 dag overleden, nog heel vers is het nog. Ze konden niets meer doen en na reanimaties en teveel schade aan andere organen was een operatie te risicovol. Hij had iets wat ook erfelijk zou kunnen zijn, wij moeten dus min of meer 4 maanden wachten totdat dna onderzoek gedaan is (moet niet maar het wordt sterk geadviseerd door alle artsen). Aan de ene kant kijk ik er erg tegenop , 4 maanden duurt zo lang , maar ik denk dat het ook goed is om te rouwen en om psychisch erdoor te komen. Elke situatie is anders, maar ik zou wel zeggen , overhaast het niet , maar laat je ook niet leiden door wat anderen zeggen. Als jullie er klaar voor zijn en lichamelijk je het weer af kunt, dan zou ik ervoor gaan . Is er bij jullie geen sprake van dat ze misschien nog uit moeten zoeken wat de oorzaak was van de hartafwijking ? Nogmaals heel veel sterkte, ik leef erg met je mee omdat we ook bijna exact hetzelfde hebben meegemaakt alleen dan andere ziekte. Liefs, Belle

Ze noemde de hartafwijking een slecht lot uit de loterij. De kans voor ons op herhaling zou heel klein zijn. Zelfs die kleine kans op herhaling beangstigend me..

Super verdrietig om te lezen. Lijkt me nog moeilijker als je ziet en van de artsen hoort dat het goed gaat en dan heel plots niet meer. Volgens mij heb ik eerder gereageerd op een post van jou maar toen waren we beide nog zwanger 😞 Ik ben met 34+3 op 11 januari bevallen van ons meisje💗 zij had naast een zware hartafwijking uiteindelijk nog meer complicaties en is tijdens de bevalling komen te overlijden. Heel pijnlijk maar ik had me er (voor zover dat mogelijk is) al wel op ingesteld dat ze er niet meer zou zijn. Ik wel eerst het gesprek met de gynaecoloog afwachten (medio feb) en daarna het liefst zsm weer proberen daarnaast ben ik ook van plan om met een (rouw)psycholoog te praten, of het zinvol is weet ik niet maar dacht kan het gewoon proberen. Wellicht een idee voor jou?

Ja, heel eng. Ik zit me ook voor te bereiden wat er bij ons over 4 (!) maanden uit gaat komen… aan de ene kant hoopte ik op pure pech, maar stel dat het genetisch is en de kans 25% is, ga je er dan voor en laat je je testen adhv vruchtwaterpunctie met weer toch kans op een miskraam, of moet je dan aan eicelselectie gaan denken met lange wachttijden . Ik dacht dus eerst , ik hoop op die pure pech zodat het natuurlijk kan gaan en de kans op een 2e keer zoiets gebeurd is dan wel heel klein lijkt me , maar toch heeeel beangstigend want heb zelfs al verhalen gelezen van mensen die na een voldragen zwangerschap voor een 2e keer dit meemaken. Weet niet of we dit zelf nog kunnen overleven of af kunnen. Maar we zijn sterk, en het is nu allemaal eng (en ook nog maar zo pril hè). Was het jullie 1e kindje ? Bij ons wel.. ik heb dus nog geen andere ervaring helaas :(

Nee we hebben al een gezonde zoon van 2,5. Hmpf, het is zo oneerlijk.. Als je aan zwangerschap denkt, denk je aan alle mooie dingen. Niet aan hoe het mis kan gaan. Daar spreekt niemand over. En laat ons nu net die kant van de munt moeten beleven... Ik wens jullie heel veel goede moed. En wanneer het kan en jullie er klaar voor zijn een goede zwangerschap en een gezond kindje. ❤️