Ik durfde hem ook niet op te pakken, hij hing uit me nog aan de navelstreng en hebben hem in een Tupperware bakje met water gelegd. Ooit ergens gelezen en daardoor heb ik dus rustig die foto's kunnen maken, maar pas twee dagen later hoor. Vond het doodeng om hem aan te raken. Mijn vriend wilde hem niet meer zien, dus heb het ook alleen gedaan.
Dat onbestemde gevoel had ik ook!! Ik ben zelfs letterlijk eerst naar het toilet gegaan om te kijken of ik geen miskraam had toen ik de NIPT wilde betalen omdat ik 'm daarna ging prikken. Sloeg nergens op, was totaal geen aanleiding voor om die te krijgen toen, of om dat gevoel te hebben. Ik loop bij een gyn, dus heb voor de miskraam al vier goeie echo's gehad.
Heb idd ook niks gekocht en daar waar ik bij mijn dochter al vanaf moment 1 bezig was met een zwangerschapsdagboek, was ik daar ook nog niet aan begonnen.... Achteraf idd allemaal onbewuste tekens denk ik nu.
Nu voelt het echt anders! En was eerst bang dat ik dat zo wilde voelen, dat ik overdreven snel dingen wilde kopen om het aan mijzelf te bewijzen ofzo.
Nu voel ik me weer net zo misselijk als de vorige keer! Wel zijn we iets voorzichtiger met delen. Onze families weten het en twee goede vriendinnen. Verder houden we het nog even voor ons. Letterlijk iedereen wist het al voor de miskraam, het stond op Facebook enzovoort. Uiteraard netjes gewacht tot na 12 weken toen.
Iedereen leefde met ons mee, maar vond het ook vervelend om iedereen in te lichten met het verdrietige nieuws... En als je dan iemand vergeten bent, die dan enthousiast aan je gaat vragen hoe je zwangerschap verloopt. Dus nu iets rustiger aan....
Van mijn dochter was ik uitgerekend op mijn verjaardag (twee weken eerder al bevallen) dit keer ben ik precies 13+5 (dus 1 dag langer zwanger als bij de miskraam) op mijn verjaardag. Ik zie dat maar als iets positiefs, dat mijn verjaardag blijkbaar een onderdeel is in mijn zwangerschap(pen). klinkt misschien vreemd, maar ik geloof wel in dat soort dingen...