Ervaring met miskraam rond 13 weken?

We hebben in december een miskraam gehad precies op 7 weken. Tot op heden nog niet zwanger, wel al 2 pogingen gehad sindsdien. Maar zijn zat vrouwen die meteen of bijna meteen weer zwanger raakte. Vertrouwen blijven houden. Heel veel sterkte in iedergeval toegewenst!

Jeetje wat erg verdrietig. Vorig jaar oktober heb ik een missed abortion gehad met bijna 9 weken. Kwamen hier met 11 weken echo achter. De echo met 8 weken zag er goed uit. Eerste ronde mocht ik nog niet zwanger worden tweede keer was het raak. Ben nu ‘als het goed is’ 9,5 week. Vrijdag termijn echo erg spannend. Hopelijk raak je snel weer in verwachting. Veel sterkte

Wat fijn dat je nu weer zwanger bent! Ervaar je nu niet allemaal angst? Ik ben er zo bang voor dat die weken zo gaan tellen. De magische 12 weken grens bijvoorbeeld geloof ik nu ook niet meer in...

Wat verdrietig voor jullie, hopelijk zijn jullie snel weer zwanger. Heel veel sterkte en succes!

Sterkte! Wij bleken begin oktober een missed abortion te hebben bij de controle van 13,5 week. Het kindje was rond de 12,5 overleden. Ik ben in december weer zwanger geworden en nu 14 weken. Deze weken hebben we wel tussen hoop en vrees geleefd, maar we proberen dit nu na een positieve controle en snel groeiende buik achter ons te laten.

Jeetje, klinkt een beetje als ons verhaal, alleen kreeg ik echt een spontane miskraam thuis. Wat vreselijk zeg. Ik vind het fijn om te lezen dat jullie zo snel weer zwanger zijn en dat het toch lukt om nu te genieten van de zwangerschap. Zijn de eerste weken niet voorbij gekropen?

Ik ben de afgelopen weken enorm angstig geweest. Ik had (waarschijnlijk door de curretage, lang verhaal...) ook allemaal kleine bloedingen, welke me erg onzeker maakten. En door de ijzertabletten (ook noodzakelijk...) Veel darmkrampen. Na een controle, wel heel fijn een extra gehad, ging het weer twee dagen goed, waarna de angst weer toe nam. Ik voel het inmiddels 's-morgens tegen de buitenkant van mijn buik aan liggen en groei dermate dat het wel goed moet gaan met de kleine. Ook de zorgen om het Coronavirus, het combineren van twee kinderen thuis, werken en huishouding (bij afwezigheid van de hulp) geeft ergens wel een fijne afleiding van de continue focus op de kleine. Ik neem de angst maar als gegeven en probeer er zo goed mogelijk mee om te gaan en voordoende situaties in perspectief te plaatsen. Ik heb welgeteld één ervaringsverhaal op internet gelezen van iemand die het twee keer zo laat in de zwangerschap overkwam. De meeste kindjes waar wat mis mee is worden veel sneller door het lichaam afgestoten. We hebben onze zoon Yanick genoemd, we hebben hem nog heel fijn een paar dagen bij ons gehad, ook thuis en samen als gezin afscheid van hem genomen. Hij is een zeer waardevol onderdeel van ons gezin, welke helaas nooit levend bij ons was, maar ergens van achter een regenboog met ons mee kijkt. Héél veel sterkte de komende tijd! Neem de tijd om het verlies te verwerken en bespreek je angsten en twijfels (evt. met een professional)!

Ik vind het allemaal heel erg anders nu. Ben de hele tijd bang en denk de hele tijd, het is vast weer niet goed. De weken lijken nu ook zo veel langer te duren. Snap voor jou dat je niet meer in de 12 weken grens gelooft, nu je weet dat het toch anders kan gaan 😟

Echt spannend hoor, ik snap dat helemaal. Toch moeten we ook ergens hoop houden en niet te negatief proberen te denken. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Hopelijk hebben jullie vrijdag een prachtige echo!

Ik snap dat helemaal, hopelijk lukt het toch om het een beetje van je af te kunnen zetten, het lijkt mij zo ontzettend moeilijk. Ik heb nu eerst weer de 'angst' van het zwanger worden. Bij deze zwangerschap was ik binnen een maand na het stoppen van de pil zwanger en mijn zoon is 7 jaar geleden door de pil heen gekomen, wat dat betreft zou het toch goed moeten zitten, maar dat deze miskraam zo 'laat' nog kwam maakt me extra onzeker. Ik kan inderdaad ook bijna nergens ervaringsverhalen hierover lezen, meestal ligt het tussen de 6 en 8 weken. Gelukkig groeit je buik goed, dat moet toch echt een goed teken zijn!!!!

Jeetje, precies mijn verhaal! In december, met 13+4 ook een spontane miskraam gehad. Kindje zelf opgevangen en daardoor ook kunnen fotograferen en begraven. Hij (dat het een jongetje was, was al te zien) had een grote bult op z'n hoofd wat wel een tumor leek. Uit het curretageweefsel is geen reden gekomen waarom ik een miskraam heb gehad. Dus wij halen er maar troost uit dat de grote bult de reden is geweest... de doktoren waren het iig met ons eens; met 13 weken is het erg laat als je al meerdere goeie echo's hebt gehad... Inmiddels ben ik nu weer 9+1 zwanger. Met achteraf maar een tussenpose van 5 weken niet zwanger. We zijn superblij en het voelt ook echt anders dan de vorige zwangerschap. Maar het trauma (want zo heb ik de miskraam helaas wel ervaren) blijft wel aanwezig. Zo onbezorgd als ik was bij onze tweejarige dochter, dat kan ik (nog) niet. Gelukkig is de gyn ontzettend meelevend en vroeg hij zelfs aan ons wanneer wíj de volgende afspraak wilden (dus eerder voor onze gemoedsrust) jammer van Corona, maar die melevendheid is fantastisch! Ik hoop voor je dat je snel weer zwanger raakt! En dat je (uiteindelijk) onbezorgd van de zwangerschap kan genieten!!

Jeetje wat bizar zeg!!! Ik durfde het vruchtje niet te bekijken het was voor mij zo confronterend dat ik heb gekeken hoe het eruit kwam, maar in kon het niet aan om het echt in handen te hebben. Het doet me eerlijk gezegd goed dat ik nu ook jouw verhaal zo lees, ondanks dat het zo vreselijk rot is allemaal. Ik kan bijna niemand vinden die het ook zo heeft meegemaakt en ook wij krijgen alleen maar te horen; het is domme pech. Waar ik wel benieuwd naar ben; had jij ook zo’n onbestemd gevoel tijdens je zwangerschap? Ik heb veel afspraken uitgesteld, geen keertjes durven kopen etc, en nu heb ik toch het gevoel dat ik het heb voelen aankomen?!. Wat ontzettend fijn dat jij nu weer zwanger bent, gaat alles goed? Ik hoop dat wij ook snel een positieve test in handen mogen hebben en dat alles dan wel goed mag gaan..

Ik durfde hem ook niet op te pakken, hij hing uit me nog aan de navelstreng en hebben hem in een Tupperware bakje met water gelegd. Ooit ergens gelezen en daardoor heb ik dus rustig die foto's kunnen maken, maar pas twee dagen later hoor. Vond het doodeng om hem aan te raken. Mijn vriend wilde hem niet meer zien, dus heb het ook alleen gedaan. Dat onbestemde gevoel had ik ook!! Ik ben zelfs letterlijk eerst naar het toilet gegaan om te kijken of ik geen miskraam had toen ik de NIPT wilde betalen omdat ik 'm daarna ging prikken. Sloeg nergens op, was totaal geen aanleiding voor om die te krijgen toen, of om dat gevoel te hebben. Ik loop bij een gyn, dus heb voor de miskraam al vier goeie echo's gehad. Heb idd ook niks gekocht en daar waar ik bij mijn dochter al vanaf moment 1 bezig was met een zwangerschapsdagboek, was ik daar ook nog niet aan begonnen.... Achteraf idd allemaal onbewuste tekens denk ik nu. Nu voelt het echt anders! En was eerst bang dat ik dat zo wilde voelen, dat ik overdreven snel dingen wilde kopen om het aan mijzelf te bewijzen ofzo. Nu voel ik me weer net zo misselijk als de vorige keer! Wel zijn we iets voorzichtiger met delen. Onze families weten het en twee goede vriendinnen. Verder houden we het nog even voor ons. Letterlijk iedereen wist het al voor de miskraam, het stond op Facebook enzovoort. Uiteraard netjes gewacht tot na 12 weken toen. Iedereen leefde met ons mee, maar vond het ook vervelend om iedereen in te lichten met het verdrietige nieuws... En als je dan iemand vergeten bent, die dan enthousiast aan je gaat vragen hoe je zwangerschap verloopt. Dus nu iets rustiger aan.... Van mijn dochter was ik uitgerekend op mijn verjaardag (twee weken eerder al bevallen) dit keer ben ik precies 13+5 (dus 1 dag langer zwanger als bij de miskraam) op mijn verjaardag. Ik zie dat maar als iets positiefs, dat mijn verjaardag blijkbaar een onderdeel is in mijn zwangerschap(pen). klinkt misschien vreemd, maar ik geloof wel in dat soort dingen...

Nou wat bizar hè! Ik had dat gevoel dus ook vanaf moment 1. Heb tegen mijn vriend continu gezegd ik hoop wel dat het goed zit, volgens mij is het niet goed. Bij de eerste afspraak bij de vk dacht ik dat het misschien wel buitenbaarmoederlijk was oid. Heel stom, maar ook na de goede echo’s bleef ik dat gevoel telkens houden. De geslachtsecho niet ingepland omdat ik dacht; wacht wel tot de volgende echo terwijl ik bij mijn zoon juist ook met alles veel enthousiaster was, dingen kopen en plannen. Wij hadden “gelukkig” nog niks op internet gezet, ook iets wat ik steeds uit heb gesteld, maar alle familie en vrienden waren al wel op de hoogte, ik vond het ook echt vreselijk dat we het weer aan iedereen moesten laten weten dat het toch mis was gegaan :(. Ik hoop ook zo erg dat alles straks anders voelt als ik wel weer zwanger mag zijn. Heb jij nu ook extra afspraken vanwege de miskraam? Dat hebben ze mij nu al wel aangeboden voor een volgende zwangerschap.

Mocht met 7 weken al voor een eerste echo nu, heb vrijdag termijnecho (10 weken dan als het goed is) en die week daarop weer een controle. De gyn liet het een beetje bij ons, ik zei (te snel) dat ik toch onzeker zou blijven tot 14 weken want alle controles waren toen ook goed. En hij heeft het achteraf gezien goed ingeschat door die afspraken zo in te plannen dat ik steeds even een spiekmomentje heb. Ik zal er echter zelf wat meer bovenop zitten bij een echo oid of het écht goed zit enzo... als ik nu namelijk terug kijk naar de laatste echo voor de miskraam, zou je die bult er eigenlijk wel in kunnen herkennen. Niet dat dat had kunnen betekenen dat de miskraam voorkomen had kunnen worden natuurlijk... Al die onzekerheid...

Dat is wel heel fijn hoor dat je toch even wat extra momentjes hebt, het zegt natuurlijk niks maar het helpt misschien wel een klein beetje mee voor je gevoel. Wij mochten bij een volgende zwangerschap wel gewoon onder controle bij de verloskundige en niet bij de gynaecoloog, was dat bij jou niet zo?

Ik was al medisch, had niks met de miskraam te maken! :-)

Gelukkig! Ik hoop dat je vrijdag een goede echo hebt! Gaat dat wel door met de corona crisis nu?

Hope so! Tot nu toe geen afmelding. En het is de termijnecho, die is soort van verplicht. Maak me wel zorgen voor alle zwangeren (en bijna zwangeren!) Hoe het gaat zijn komende maanden........

Gelukkig!! Spannende tijden allemaal!