Feestdagen

Awh lieverd! Ik lees dit met traantjes.. bij mij is her nog vers 10 dagen geleden me dochter verloren en geniet van me dochter van 4 jaar maar alsnog mis je iemand want je had het anders gezien allemaal..

Zo herkenbaar… We vieren Sinterklaas met de familie. Onze oudste dochter heeft de tijd van haar leven en ik ben de drukte even ontvlucht en geef boven de tranen de vrije loop. Het doet me verdriet dat het bijna is alsof ze er nooit geweest is terwijl het pas 7 weken geleden is dat ze hier nog was. Alle andere kleinkinderen krijgen cadeautjes en een mooie toespraak van Sinterklaas terwijl ik tevergeefs zoek naar haar in alles om me heen. Deze eerste Sinterklaas samen had zo anders moeten zijn. Dikke knuffel voor alle mama’s (en papa’s) die ook hun kleintje moeten missen.

Ik vind deze maand ook verschrikkelijk. Alles de eerste keer met/zonder onze zoon die 3 maanden geleden stilgeboren is. Laat deze maand maar snel voorbij gaan😬😑 We hebben afspraken voor sintvieren met familie afgeslagen. Met kerst en oud&nieuw nog geen idee wat we willen doen.. ik gok heel de dag in pyjama stomme films kijken waarbij je niet hoeft na te denken😅😂 Geen zin in die verplichte familiebezoeken want het is nooit meer compleet zonder onze zoon.

Hier ook ingewikkeld hoor. Sinterklaas was prima, doen Sinterklaas spel met alleen volwassenen. Kerst zie ik tegen op. Vooral bij mijn familie. Mijn neefje is in juli geboren en daar ligt veel focus op. Eerste kleinkind, dus logisch. Voel mij met mijn verdriet heel erg te veel; maar ook heel alleen. Ik wil mijn zus niet haar geluk met haar eerste kindje ontnemen, maar mezelf ook niet verliezen en mijn verdriet. Mis mijn kindje zo erg. Oud en nieuw zie ik als een berg tegenop. Vieren het altijd met gezamenlijke vrienden. Maar zij hebben allemaal een of meerdere kinderen. Dus hebben al aangegeven dat we het liever niet met hen vieren. Maar verder blijft er dan niet zoveel over. Of met mijn man zijn vrienden waar ik niemand ken, of alleen ofzo. Ik weet het niet. Het leven is ineens een groot vraagteken, dat vind ik vervelend.

Wat schrijf je dit herkenbaar. Wij hebben daarom ook gezegd dat we graag kerst bij ons vieren. Yara is hier overal aanwezig. Ze is hier geweest, er staat van alles in de kast. Hier voelt ze bij me. Bij anderen vind ik dat toch wel heel lastig. Daar voelt ze enorm afwezig en op een afstand. Gisteren verjaardag van m'n vader. Ging veelvoudig over de aanstaande bruiloft van m'n zusje. En dat ze graag wil dat m'n neefje dan kan lopen om de ringen te kunnen brengen. Het brak mijn hart zo erg. Ik wil zo graag dat Yara onderdeel is van de toekomst en dit soort dingen, maar ze is zo afwezig. Ze voelt ook zo veel verder weg als ik niet thuis ben. Voor het eerst zo hard gehuild bij mijn ouders thuis, ik ben ook naar boven gelopen. Het is zo moeilijk uit te leggen aan iemand die het niet heeft meegemaakt. Zo ingewikkeld.

Ik lees jullie reactie met tranen in mijn ogen. Wat erg dat iedereen hier zo in stilte en alleen mee worstelt. Ik hoop dat dit een plekje kan zijn waar je even je hart kan luchten als je alleen naar boven moet om je tranen weg te slikken terwijl je 'hoort' feest te vieren.

Hoihoi, De feestdagen zijn erg lastig, ik voel dat ook!. Wij hadden afgelopen zaterdag sinterklaas bij mijn schoonouders. Alle kinderen kregen kregen leuke cadeautjes en ik en mijn partner een kaart met daarin geschreven dat mijn schoonouders niet onze dochter zijn vergeten. Ik kreeg echt ontzettend veel tranen in mijn ogen toen ik het las. Zo mooi om te lezen dat zij ook aan ons denken en onze dochter niet vergeten! Onze dochter zou eigenlijk op 23 december geboren mogen worden. En omdat wij helemaal geen zin hebben in kerst hebben wij besloten om op vakantie te gaan en even deze verplichte familie etentjes over te slaan. Dat voelt echt heerlijk. Liefs

Wat is dat super lief en fijn dat ze jullie dochter niet zijn vergeten 🥰 Geniet lekker van de vakantie, heerlijk!

Kerst is nog niet eens geweest en ik zit al met mijn hoofd bij oud en nieuw. Merk dat ik er als een berg tegenop zie. Het nieuwe jaar zit vol met vraagtekens, niets om naar uit te kijken. Vorig jaar wist ik net dat ik zwanger was van Yara. 2021 zou ons jaar worden, aangezien we in 2020 een miskraam hadden gehad. En nu.. net ongesteld, geen idee of ik ooit een gezond kindje mag ontvangen. Zit nog thuis. Voel me slecht, ben doodmoe van de EMDR. Had gehoopt het nieuwe jaar af te sluiten met iets positiefs, maar geen idee waar ik dat moet zoeken. Heb echt een enorme baalochtend (en gisteravond 😞). Bluh. Waarom bestaat december uit zoveel feestdagen?