Hoe omgaan met zwangeren en baby's

Nee hoor zeker niet gek! Het is ontzettend moeilijk om zwangere vrouwen te zien en baby's net zo! Zeker als het familie is is het heel dicht bij. Ik was tegelijkertijd met mijn schoonzus zwanger en ook bijna dezelfde termijn maar heb haar bijna niet meer gezien in haar zwangerschap en ook na de geboorte van mijn neefje heb ik gewacht tot ik er zelf aan toe was om op kraamvisite te gaan ik vond het heel moeilijk en voelde niks bij de baby van haar. Als je het niet wilt moet je het niet doen. Het is net een maand geleden.. veel sterkte 🥰🥰

Dankjewel! Ik zei meteen tegen mijn vriend dat ik naar een psycholoog moet omdat ik er niet mee om kan gaan. Maar het is nog zo vers. Jij ook nog sterkte!

Ik snap dat echt heel erg goed. Ik denk dat die gevoelens ook normaal zijn hoor. In het ziekenhuis zeiden ze tegen mij ook dat zoiets de eerste tijd lastig kan zijn… en nu moet je vooral lief voor jezelf zijn en aan jezelf denken. Als jij het moeilijk vind gewoon niet doen. Ik vind het eerst ook lastig alleen toen ik mijn vriend vroeg of hij het ook lastig vond zei hij “nee want ik ben verdrietig om onze dochter ik heb niets met hun zwangerschap en ik zou hun kindje ook niet willen” sindsdien kan ik het wel goed los van elkaar zien. Maar denk dat hierin begrip vanuit je omgeving het belangrijkste is..

Wat knap dat jou vriend er zo over denkt, ik hoop dat ik dat ook ooit kan. Voor nu als ik een zwangere zie lopen denk ik, zo had ik er ook uit moeten zien

Ik ben vorig jaar ons zoontje Thijs verloren. Heel lang heb ik moeite gehad met het zien van kinderwagens en baby's. Als ik een verjaardag zoals jij had gehad, dan had ik gezegd dat ik graag langskom, maar op een ander moment. Een vriendinnetje van mij is 4 dagen voor Thijs zijn jaardag bevallen van een zoontje. Zelfs een jaar erna kan ik het niet opbrengen op kraamvisite te gaan (terwijl ik zelf zwanger ben). Zij begreep dit en stelde voor om dan gezellig te bellen, dat voelde goed. Een ander vriendinnetje/collega beviel de dag na Thijs zijn jaardag van een meisje. Zij woont vlak bij. Bij haar ben ik wel op kraamvisite geweest (niet op de babyshower). Maar zij was zo relaxed: als je voor de deur staat en toch weg wil is dat goed, als je na 10 minuten weg wilt is dat prima. Dat gaf zo'n goed gevoel, uiteindelijk 1,5 gebleven. Dat was een hele stap, maar ik voelde me zo stoer. Neem jezelf in bescherming, het is nog zo pril. Niks moet. Het belangrijkste is dat jij doet wat goed voor jou voelt!

Het is zeker niet overdreven, het is nog heel recent. Dit gevoel blijf je trouwens nog maanden tot jaren voelen hoor. Wat ik merk is dat er sowieso weinig begrip is voor dit soort dingen, je merkt veel begrip van mensen die hetzelfde hebben meegemaakt want hun voelen hetzelfde. Jammer maar ik begin hier al aan te wennen. Ik ben 4 maanden later en dit gevoel heb ik nog steeds, iederewn in me omgeving is zwanger of bevallen. Dan vind ik het oneerlijk en pijnlijk terwijl ik iedereen ze geluk gunt. Je moet je eigen gevoel volgen en doen wat goed voelt voor jezelf.

Dankjewel voor je berichtje! Inderdaad mensen hebben geen begrip. Ik kreeg bijvoorbeeld te horen: je zult er toch aan moeten wennen. Ik doe ook mijn best maar dat valt niet mee. Mijn buurvrouw is zwanger en was 3 weken voor mij uitgerekend, het is nog steeds lastig om te zien. Het is niet dat je het een ander niet gunt, maar je wou het zelf ook zo graag

Precies, en ik vind iemand die zo'n opmerking maakt totaal niet heeft nagedacht op dat moment. Is heel makkelijk te zeggen. Sommige weten ook niet hoe ze moet reageren of wat ze kunnen zeggen. Ik was net bevallen en kreeg al direct de vraag of we nog een kindje wouden waarop ik direct zei ja we gaan het gewoon weer proberen waarop ze me scheef aankeken van huh, nu al? Gelukkig begrijpen vele in hetzelfde schuitje direct mijn antwoord natuurlijk. Ik wil je ook nog sterkte wensen met dit verlies en neem de tijd!

Dat begrijp ik heel goed! Wat voor mij werkte, is dat ik probeerde de situatie juist om te draaien (na ook vorig jaar met 23 weken bevallen te zijn) en juist vertrouwen te krijgen door het zien van zorgeloze zwangerschappen en dat dat de norm is, ipv hoe het bij ons is gegaan. Maar bij mensen die wat verder van mij stonden, vond ik het meer confronteren en bij mensen dichtbij helemaal niet. Sowieso nu alleen nog dingen doen die je energie geven en die zelf goed voelen. De afgelopen periode is zwaar genoeg geweest en je hebt tijd nodig om op te laden en alles een plekje te kunnen geven. Als jij het te confronterend vind op die verjaardag met die schoonzus, kom je een dag later bvb of op een ander moment, maar het is alleen maar goed dat je nu je eigen grenzen beschermd.

Hoi Leentje, Het is nog zo pril, meer dan begrijpelijk dat die confrontatie nog te moeilijk voelt! Ik vind het juist heel knap dat je dit aan je zus verteld om ook deze confrontatie te voorkomen op de verjaardag van je neefje, heel jammer dat er dan geen begrip voor is. Ik lees hieronder dat ook iemand tegen je had gezegd 'je moet er maar aan wennen'. Nouja zeg! Jullie kinderwens is zo abrupt en ruw van jullie afgepakt. Jullie hebben een prachtige dochter gekregen, maar geen kindje meer om voor te zorgen. Dus die kinderwens wordt alleen maar groter. Helaas blijkt toch dat maar weinig mensen die empathie kunnen opbrengen als ze het zelf niet mee gemaakt hebben. Ik snap dat het lastig is maar probeer dat onbegrip voor nu even van je af te laten glijden en echt ook aan jezelf te denken 💕 Misschien is het een optie dat je een leuke dag met je neefje gaat doen ipv naar die verjaardag. Zo heb je lekker quality time met hem om zijn verjaardag te vieren en niet het gevoel dat je voor pijnlijke situaties komt te staan op die dag. En nogmaals, het is echt oke dat dit nog te moeilijk voelt nu. Laatst hadden we bezoek die de dag ervoor het hele verhaal van ons van mijn vriend had gehoord. Ik was met die persoon aan het kletsen over huizenjacht waarop hij ineens zei, ja voor jullie alle tijd he want jullie hebben nog geen kinderen. Ik heb toen heel netjes uitgelegd dat wij daadwerkelijk wel een kind hebben en dat dit daarom een pijnlijke opmerking is, maar dat wij inderdaad geen 'kind in handen hebben' dus dat ik 'begrijp' waar hij op doelde. Mijn vriend vind dan dat ik het maar gewoon moet laten maar ik probeer juist mensen die (niet altijd met verkeerde bedoelingen) dingen eruit flappen juist kennis bij te brengen zodat ze dat hopelijk bij een ander niet meer doen.

Dankjewel voor je berichtje! Het is soms zo jammer dat mensen het niet begrijpen en dat er problemen van worden gemaakt.. Dat is ook een pijnlijke opmerking van jullie bezoek. Het zijn en blijven onze kinderen ❤️

Lieve Leentje, Je gevoelens zijn meer dan logisch. Ze zullen niet altijd begrepen worden elders, maar hier zeker! Ik verloor mijn dochter in Juli 2020, inmiddels is mijn zoontje alweer 8 maanden gezond en wel bij me. Ik ging laatst eten met een vriendin van wie ik wist dat ze zwanger was, en ik ben daar heel blij om voor haar. Ik vroeg hoe ver ze was, en toen ze zei: 22 weken, werd ik daar diep van binnen heel emotioneel over, jaloers bijna, heel bizar, omdat mijn dochter het net niet gered heeft tot 22 weken. We maken zo iets heftigs mee, onze gevoelens zijn wat ze zijn, maar gek zijn ze niet. Veel liefs

Lieve leentje94, Luister vooral naar je eigen gevoel. Je moet helemaal niks. En ik snap wel dat je even geen zwangere of mensen met baby’s wil zien. Is meer dan logisch. Dat heb ik ook een heel tijdje gehad. En vooral van de leeftijd wanneer je eigenlijk uitgerekend zou moeten zijn. De verjaardag van je neefje, zou je natuurlijk ook een andere dag kunnen vieren. Neem je hem ergens mee na toe. Denk dat hij dat ook wel leuk vind.

Dankjewel voor jou advies! Vandaag is dus zijn verjaardag, de zwangere schoonzus van mijn zus komt morgen. Wel werd er gezegd dat ze door mij de verjaardag in 2 keer moeten vieren

Voel je er niet verantwoordelijk voor, je hebt je gevoel geuit. En als familie zou ze het wel moeten snappen. Al heb je soms wel idee dat ze dat niet doen.

Allereerst gefeliciteerd en heel veel sterkte gewenst ❤. Je gevoel is mega herkenbaar. Voor mij is het nu bijna 4 maanden geleden en zie ik dames die rond dezelfde tijd uitgerekend zijn met een gezond pasgeboren baby'tje. Dat breekt echt je hart. Het is dus echt niet gek dat je je zo voelt. Ik kan mijn vriendin die zwanger is gewoon bijna niet uitstaan, het gevoel dat alles zo perfect gaat bij een ander... terwijl ik het ze absoluut niet misgun.. dat zeker niet. Maar het is gewoon een bepaald gevoel dat bij je loskomt. Je bent gewoon moeder en niemand ziet dat aan je. Geef het de tijd en vooral, praat erover! Zorg ervoor dat mensen snappen wat je voelt ook al is dat soms moeilijk en kunnen mensen soms ongelukkig reageren... ❤

Dankjewel! Het is inderdaad niet zo dat je het een ander niet gunt maar je wou het zelf ook super graag💖

Ik vind dit absoluut niet overdreven en begrijp dat dit veel pijn doet!’ Zoals hieronder al geschreven word; snappen mensen het gewoon niet tot ze het zelf meemaken. 4 maart is echt nog zo kort geleden, gun je zelf de tijd en ik vind het goed dat je je grenzen stelt!! Gewoon blijven doen. Wij zijn in december ons zoontje verloren en ik liep tegelijk op met mijn schoonzusje en een vriendin. Ik heb er nog altijd heel veel moeite mee om hun te zien. Ik wil me er graag overheen zetten maar alles doet pijn wat over het onderwerp; kinderen krijgen gaat. En dit terwijl ik zelf pril zwanger ben.. Mensen maken de stomste opmerkingen zonder dat ze het blijkbaar door hebben.

Is echt heel normaal, zo ben ik bij niemand op kraamvisite gegaan en overstuur ergens weggerend toen er 4 zwangeren zaten. Kortom neem je tijd en blijf je gevoel uiten. Boeiend dat ze het door 2 moesten delen dat is hun probleem je had er ook voor kunnen kiezen om helemaal niet te gaan