Hoelang na verlies tijdens zwangerschap weer zwanger?

11 januari bevallen nu 6 weken zwanger

Wat vervelend dat je je zo voelt! Tegelijkertijd ook heel begrijpelijk. Fijn dat je lijf weer op orde is… Ik ben vorig jaar op 1 juli bevallen van onze dochter, na een afbreking met 22+4. Half november had ik weer een positieve test (cyclus 4) in handen en inmiddels bijna 31 weken zwanger van onze 2e dochter. Ik snap je angsten gezien je leeftijd, dat had ik ook (ben 35 jaar). Elke cyclus die je niet zwanger raakt is er 1 teveel, zo voelt dat! Ik kan wel zeggen ‘geef niet op’ en ‘komt wel goed’, maar je voelt je pas wat beter als je weer zwanger bent… Heel veel sterkte deze week met de uitgerekende datum van je zoontje💫 Ik hoop dat ook jij weer op korte termijn een positieve test in handen mag hebben❤️‍🔥

Ik ben 36 en was na kruimeltje ⭐️ na 4 maanden zwanger ( eerste poging) Een week voor de uitgerekende datum van kruimeltje had ik een positieve zwangerschapstest in mijn handen Neem je tijd voor je gevoel en je bent pas 33. Sterkte 💕

Dank voor jullie reacties. Wat zijn jullie snel weer zwanger geraakt. Bij mij duurt het dus nu al langer en dat vind ik wel heel moeilijk. Ben heel bang dat het niet meer gaat lukken voor ons. Maargoed er zit maar 1 ding op en dat is het blijven proberen. Zijn er ook mensen waarbij het wat langer duurde?

Ons zoontje is in december na een voldragen zwangerschap in stilte geboren. Wij beginnen nu aan ronde 3 🌟 had stiekem ook gehoopt dat het ronde 1 raak zou zijn, maar hoop nu gewoon binnen een half jaar. We gaan het zien!

Och ja ik snap die hoop heel erg. Sterkte met jullie verlies. Ik schrik er elke keer weer van hoeveel mensen dit toch overkomt. Iets waar ik eerder nooit bij stil had gestaan. Weten jullie hoe het komt dat dit gebeurt is? Mag ik ook vragen hoe snel het de eerste keer raak was? Het is wel geruststellend dat ik niet de enige ben waarbij het niet gelijk weer raak is. Ik heb nu 5 menstruaties gehad. Afgelopen menstruatie is pas de eerste die weer een beetje 'normaal' was. Die 4 daarvoor steeds alleen maar oud en gestolt bloed. Dat maakte me heel onzeker of er wat mis was na de curretage en baarmoederembolisatie. Nu wel een menstruatie gehad met ook weer helder rood verlies. Het is wel nog altijd wat minder dan voor de zwangerschap. Hopelijk is mijn lijf nu echt herstelt en weer klaar voor een nieuwe zwangerschap. Hopelijk is het bij jou ook snel raak!

Wij waren na 3 maanden zwanger, helaas een miskraam. Daarna hebben er er ruim een half jaar op moeten wachten, vlak voor de eerste jaardag van onze stilgeboren dochter. Ik vond dit ook heel veel stress brengen. Wij waren steeds snel zwanger en nu ineens een half jaar. Ik heb ook heel veel angst gehad dat het nooit meer zou lukken en we altijd met lege handen zouden blijven. Ik begon net echt enorm de moed te verliezen ook. Ik heb daarin niet echt tips, ik kon mijzelf er echt enorm in verliezen namelijk. Zeker toen ik dacht ongesteld te worden zo vlak voor de jaardag. Ik kon oprecht niets leuks verzinnen wat er in dat jaar gebeurt was en we hadden alleen maar verliezen. Wat ons ergens wel hielp is dat we met de gynaecoloog hadden afgesproken dat we na een jaar proberen zonder resultaat we direct contact op mochten nemen. Dit gaf ons een soort eindpunt waarop het hulp kon worden ingeschakeld.

Ik was eerst na een jaar zwanger dit werd een miskraam. Een jaar later pas weer zwanger mbv clomid toen is mijn zoontje stilgeboren met 22.4 weken. Ik had verwacht weer een jaar te moeten proberen. Maar was na een half jaar weer zwanger! Ben nu 19.3 weken zwanger. Ik vind het heel stressvol om weer zwanger te zijn. Ook omdat we 75% kans hebben op weer een doodgeboren kindje. Maar de 20 weken echo was nu goed! Dus ik krijg wat meer hoop.

Dankjewel, mijn placenta was te klein waardoor ons zoontje niet genoeg voeding heeft gehad en zijn groei gestopt is en uiteindelijk overleden in mijn buik. De eerste keer waren wij na een half jaartje met ovulatie testen zwanger. Wat fijn dat je ongesteldheid weer ‘normaal’ is. Mocht je toch onzeker zijn zou ik gewoon een controle aanvragen. Proberen jullie ook met ovulatie testen? Ik duim ook voor jou deze ronde 🍀🍀🍀

Ik ben vorig jaar november bevallen van ons dochtertje die kort na de geboorte is overleden. Ik ben nu 10w zwanger. Ik wou al snel direct opnieuw proberen om zwanger te worden, erge teleurstelling als je steeds ongesteld werd, mensen om je heen die zwanger zijn of blij vertellen dat ze zwanger zijn. Hakte er diep in. Ik vond het dus lang duren dat opnieuw zwanger worden terwijl het best snel is gegaan. Maar nu ik dus opnieuw zwanger ben, geniet ik niet. Ben nog steeds aan het rouwen, erg angstig en onzeker op weer met lege handen thuis te komen.

Ik ben 31 en weet sinds afgelopen weekend dat ik weer zwanger ben. Het heeft 2,5 jaar geduurd. Mijn vorige (eerste) zwangerschap is geëindigd met een stilgeboorte (21 weken), oorzaak onbekend (hartslag is ‘gewoon’ plots gestopt.). Kortom, er heeft veel tijd tussen gezeten voor ik weer zwanger raakte. Het is de eerste keer na een HSG behandeling. Dus dat was ineens wel snel.

Ik ben 29 jaar en in februari bevallen met 22 weken. Veel verdriet en genetische onderzoeken later ben ik er net achter dat ik weer zwanger ben. Dit was de tweede ronde dat we weer aan het proberen waren, uiteindelijk ben ik dus vier maanden na mijn bevalling weer zwanger. Ik heb wel ovulatietesten gebruikt om te zien hoe mijn cyclus was, dat vond ik zelf wel fijn! Ik moet zeggen dat ik het hele proces van zwanger worden en zwanger zijn heel heftig vind, vooral door de onzekerheid en het wantrouwen in mijn lichaam. Ik was ook heel bang dat ik nooit meer zwanger zou worden. Aan de ene kant weet je dat dat niet reeel is, maar toch kon ik er nachtenlang van wakker liggen. Zo herkenbaar dat jullie dat ook schrijven. Het is aan anderen niet uit te leggen hoe groot de wens is voor een kindje als je zo vroeg afscheid moet nemen, maar daar weten jullie alles van. Mijn HCG loopt bij mijn zwangerschap nu maar heel traag op dus het zijn zenuwslopende eerste weken. Ik vind het moeilijk om te geloven dat het goed komt. Tijdens mijn vorige zwangerschap was ik heel trots dat mijn lichaam het allemaal maar doet en voelde ik me echt sterk (voordat we wisten dat het mis was). Nu ben ik heel bang dat ik er niet voor gemaakt ben en heeft m'n zelfvertrouwen echt een deuk opgelopen. Ik vind dat zo jammer, maar zo te zien ben ik niet de enige met struggles. Ik hoop dat je ook snel zwanger mag worden en dat je snel een kindje in je armen mag sluiten, levend en wel 😘

Jeetje wat heftig. Ja de gynaecologen in het ziekenhuis huis daar heb ik inmiddels moeite mee helaas. Door fouten van hen heb ik ernstige complicatie gekregen die ze ook nog eens niet opgevallen was terwijl ik heel erg veel pijn had. Toen zou ik een operatie krijgen en kreeg ik op de operatie tafel en wel te horen dat ze een heel andere operatie gingen doen. Lig je dan. Had door de complicatie mijn baarmoeder kunnen verliezen. Ik merk dat ik me niet meer goed door hen gerust kan laten stellen. Daarnaast gooien ze het op dat ik zo gestrest ben. Dat geeft frustratie omdat ik me niet heel gestrest voel. Ik bedoel, ik heb me wel eens beter gevoeld, maar dat is meer emotioneel dan heel erg stress ofzo. Dus ik voel me daarin totaal niet begrepen.

Jeetje wat lastig en wat heftig ook dat het zo lang heeft geduurd. Dat is voor mij ook een grote angst. En de verhalen dat mensen vlot weer zwanger zijn geven hoop, maar ook verdriet dat het bij mij niet zo heel snel gaat. Lang is het ook nog niet, maar dat is wel een grote angst. Hoe ben jij ermee omgegaan? Daarnaast, van harte gefeliciteerd met je zwangerschap! Super spannend natuurlijk. Ik hoop dat alles voorspoedig zal gaan!

Wat fijn dat je wat wil delen over jou struggels ook. Ik merk ook dat het me goed doet te merken dat ik niet de enige ben die het moeilijk heeft met opnieuw zwanger willen worden. Ik heb ook niet de illusie dat alles allemaal koek en ei is mocht ik wel weer zwanger zijn. Ook dat zal spannend zijn. Fijn voor je dat het zo snel gegaan is. Ik zit inmiddels al 6 maanden na de bevalling. Het duurt me allemaal te lang. Ik weet echter wel ook dat mijn lijf een enorme klap heeft gehad door de curretage, het aneurysma en de baarmoeder embolisatie, waardoor ik misschien iets meer tijd nodig heb te herstellen. Ik maak me alleen wel zoveel zorgen over alles. Ook jij gefeliciteerd met je zwangerschap en hopelijk gaat alles goed en kan je er ook een klein beetje van genieten

Jeetje, dat is echt heftig. Daar zit echt wel een verschil in qua herstel ja. Ik had het 'geluk' dat mijn placenta veel te groot was voor de termijn, waardoor hij zelf losgekomen is. Lichamelijk was ik daardoor binnen een paar dagen weer de oude. Kan me niet voorstellen hoe het voelt om naast psychisch ook nog lichamelijk in de kreukels te liggen. Je bent een powervrouw! Bedankt voor je felicitaties. Ik ben heel bang voor een miskraam aangezien ik nog altijd geen knaltesten heb na vijf weken. Weet niet of en hoe ik dat weer ga trekken, maar we wachten af 😥

Jeetje ja ik kan je spanning enorm begrijpen. Heb je de verloskundige er al over gesproken of dat een slecht teken zou zijn? Ik weet niet hoe licht je testen blijven. Er zit helaas maar 1 ding op en dat is afwachten, hoe naar dat ook is. Maar zo knap dat je het weet aangaat! Ik hoop echt dat het goed zal gaan en je mag altijd even een berichtje sturen als je iets kwijt wil. Ja het lichamelijke herstel was echt vreselijk. Ik heb echt in overlevingsstand gestaan. Daardoor ook mentaal een nog grotere klap gehad in vertrouwen maar ook geen ruimte geweest om bij het verlies stil te kunnen staan. Daarnaast was de baarmoederembolisatie echt enorm traumatisch. Sowieso omdat ze pas op de operatie tafel vertelde wat ze gingen doen, en daarnaast is het zo vreselijk pijnlijk geweest, de bevalling was er niets bij en die vond ik al vrij pittig met een weeenstorm van 8 uur. Maargoed nu gaat het gelukkig beter, maar het vertrouwen is helemaal weg. Desondanks zit er ook voor ons maar 1 ding op, het toch gewoon weer proberen. Anders krijgen we sowieso nooit een levend kindje in onze armen.