Hoop houden na stilgeboorte en miskraam

Mag mijn verhaal jou steun en hoop bieden. In 2013 kreeg ik mijn eerste miskraam. Was zwanger geraakt door de minipil na 6 jaar gebruik. Miskraam was na twee goede echo's met 14 weken. Daarop volgend tot december 2020 meerdere herhaalde miskramen gehad van 4 tot 10 weken. In 2022 een voldragen zwangerschap, onze gezonde zoon is tijdens de bevalling met 39+5 komen te overlijden. Oorzaak is bij iedere professional anders; placenta defect, navelstreng beknelling, etc. Geen eenduidig antwoord over de oorzaak. Mijn hoop was nabij en werd zeer moedeloos, verdrietig en ellendig. Ondanks dat wel een sterke kinderwens, maar hield wel de gedachte vast: "het is ons vast niet gegund." Vier maanden na overlijden van ons zoontje in verwachting geraakt. Helemaal geen zwangerschapssymptomen gehad, heel veel angst en zorgen gehad, iedere week een echo en geplande keizersnede. Ze is nu twee jaar oud. Tussentijds veel onderzoeken gehad; echo's, bloedtesten, dna/ genetisch onderzoek, vragenlijsten. De standaard onderzoeken en kwamen niet in aanmerking voor een traject, want 'je kunt wel zwanger raken.' Het werd steeds gelegd op: pech. Met het delen van mijn verhaal wil ik je hoop en moed geven. Een miskraam is vaak ook pech; een snelle zaadcel, maar vaak een genetische aanlegfout en het zelf afbreken maakt dat er geen sprake is van een ongezond kindje. Naar en verdrietig, maar een natuurlijk goed proces. Jij raakt zwanger, maar hebt nog geen levend kindje mogen krijgen. Het zwaarste en verdrietigste is het leven met verlies en de onzekerheid of deze kinderwens ooit in vervulling mag gaan... Houd hoop! Houd moed! Blijf erin geloven en geef de kracht niet op. Je bent vruchtbaar. De vraag is alleen wat maakt dat jouw zwangerschap met 23 weken is afgebroken en of hier tijdens de volgende zwangerschap aandacht aan besteedt zal worden. Ik kreeg bijvoorbeeld tijdens de zwangerschap van mijn dochter Ascal en iedere week echo's. Wellicht dat er bij jouw volgende zwangerschap ook extra aandacht besteedt mag worden ter preventie. Heel veel sterkte! Hopelijk mag je er iets aan hebben.

Wat bijzonder fijn dat je jouw verhaal hebt willen delen! Het ontroerd me echt (daar zullen de hormonen vast ook nog een rol bij spelen). Wat intens verdrietig dat je je zoon moet missen en daarbij zoveel miskramen hebt moeten mee maken. En wat een wonder je dochter Ascal! We hebben gelukkig fijne artsen en andere professionals die mee denken. We kregen/krijgen ook extra echo’s en ze willen checken of er wellicht een verkorte baarmoederhals is. Dat voelt wel heel goed gelukkig. Dank voor je verhaal!!

Hier heb ik in 2020 een miskraam gehad. In 2021 een gezond kindje mogen krijgen, in 2022 een MA gehad, en in 2023 een ander gezond kindje mogen krijgen. Nu helaas in juni met 20+4 weken moeten bevallen van een niet levensvatbaar kindje, helaas waren er geen nieren, oorzaak hiervan weten we nog niet exact. Blijkt wel iets te zijn wat vaak voorkomt bij jongens dus het zou kunnen dat mijn lichaam de andere “vruchtjes” heeft afgestoten ivm die aandoening maar dat komen we nooit te weten. Maar hopelijk krijg je door dit verhaal toch een beetje moed! Veel tegenslagen gehad maar ook gezonde kindjes. Hopelijk mag je, zodra je er aan toe bent, een gezonde zwangerschap en kindje in je armen krijgen ❤️

Pfoe dat klinkt ook heftig! Tegelijkertijd heel mooi dat je twee gezonde kindje hebt mogen krijgen. Dank voor het delen van je verhaal!

Hi! Ik heb niet helemaal iets soortgelijks, maar wellicht kan je er steun uit halen dat het helaas vaker gebeurt en je er niet alleen voor staat. Ik heb twee kindjes - zonder problemen zwanger. Bij de derde kregen we te horen bij de 20-weken echo dat er een zeldzame genetische afwijking was dus hebben we de zwangerschap moeten afbreken met 24 weken. 3 maanden later was ik weer zwanger wat helaas eindigde in een miskraam (6-7 weken). Nu nog niet opnieuw weer zwanger, maar ben er ook wel achter dat mijn lichaam er mentaal nog niet klaar voor is. Veel sterkte gewenst!

Mijn eerste zwangerschap heb ik moeten afbreken omdat het kindje een genetische afwijking had waardoor het niet levensvatbaar zou zijn, dat was begin 2022. Daarna heb ik meerdere miskramen gehad tot ik in nov. 2023 zwanger was en die is in juli 2024 gezond geboren. Ik heb meerdere onderzoeken gehad vanwege de miskramen, maar ze konden niks vinden. Zelf had ik het gevoel dat mijn lichaam toch een klap heeft gehad en ben ik mij gaan focussen om in balans te komen. Ik kan mij heel goed voorstellen dat het lastig is om positief te blijven. Dat had ik ook. Het hielp ons ook om te proberen weer van het leven te genieten en extra leuke dingen te doen om te ontspannen en de focus te verleggen.

Lief dat je reageert. Wat superverdrietig dat je dit hebt moeten meemaken! Neem vooral je tijd, echt goed aan jezelf denken😘

Wat verdrietig dat je dit hebt moeten meemaken. Daarnaast ook hoopgevend om je verhaal te lezen. Vind je het goed dat ik je een privé bericht stuur?

Wat vreselijk om mee te maken. Ik herken je gevoel heel erg en ben ook op zoek naar positieve verhalen om vertrouwen te krijgen. Wij hebben in maart ‘24 onze zwangerschap afgebroken bij 14 weken, ons kindje was niet levensvatbaar. In april ‘25 het goede nieuws dat ik opnieuw zwanger was, helaas was dit een missed abortion bij 8 weken met een lange nasleep. Sinds juli dit jaar zijn we weer aan het proberen om opnieuw zwanger te worden, helaas nog niet gelukt. We zijn bijna twee jaar verder en veel meegemaakt, ik vind het soms moeilijk om het vertrouwen te houden dat het goed gaat komen. Uit alle onderzoeken is niks geks naar voren gekomen.

Ik snap je zorgen heel goed, wij hebben een beetje het zelfde gehad. Mijn eerste zwangerschap was een biochemische zwangerschap, de tweede zwangerschap is onze mooie dochter met 24wk stil geboren en ik heb een maand geleden weer een miskraam gehad. We hebben onderzoeken gehad, daar is niks geks uitgekomen. Het was 3x gewoon dikke pech. We hopen binnenkort op een goede zwangerschap, maar vind het af en toe ook lastig om positief te blijven. Ik probeer me altijd maar vast te houden aan het idee dat een miskraam bij 1 op de 4 vrouwen voor komt en het echt niet alleen aan mij ligt. En volgens de gynaecoloog hebben we nog steeds 80% kans op een goeie zwangerschap (ik ben 35) dus dat is best nog een hoog percentage! Ik ga duimen voor ons beiden, en hopelijk snel een goeie gezonde zwangerschap 🤍🤍

Wat verdrietig om te lezen! Ik herken echt dat het soms moeilijk is om vertrouwen te houden. Het helpt mij om heel erg in het hier en nu te blijven, hoe lastig ook

Jeetje wat heftig ook voor jullie! Blijft heel gek om al deze verdrietige verhalen te lezen. Het klinkt echt veel als mijn situatie inderdaad! Ik ben zelf ook 35 en de arts die betrokken is vanuit de stilgeboorte is ook echt positief. Dat is heel fijn en helpt op lastige momenten ook.

Ja ze zijn ook super lief bij ons, mogen bij een volgende zwangerschap op extra vroege echo komen en sowieso meer controle echo’s dan normaal. Dus dat vind ik ook wel een fijn idee voor de volgende zwangerschap, neemt toch wat van je onzekerheid weg. Al zal die er op de achtergrond altijd wel wat aanwezig blijven denk ik!