Inleiden ivm angst nog een kind te verliezen

Ik snap je angst heel goed.. Ik ben bij 37 weken ingeleid omdat ik mijn andere dochter bij 38 weken ben verloren door onbekende reden. En ik heel veel angst had dat het nog een keer ging gebeuren.. ik weet dus niet of ze dat doen als je een vroeggeboorte hebt gehad.. Ik zou er met je gynaecoloog over hebben dat je het niet meer vol houd en graag bij 38 weken ingeleid wil worden.. hopelijk snapt hij jou angst ook en word je ingeleid wanneer jij het nodig vind.. Heel erg veel succes met de laatste weken🍀

Begrijp je gevoel heel goed. Ik zou nogmaals aankaarten dat je heel graag ingeleid wil worden op 38 weken ivm je angsten.

Hee ik heb helaas tot 2x toe beide zoontjes verloren daarnaast ben ik afgelopen januari bevallen van een gezond dochtertje ik was ook heeeel bang om haar weer te verliezen en mij hebben ze daarom met 38 weken ingeleid dus het is zeker mogelijk maar blijf het aangeven en er echt voor gaan want ze schepen je snel af! Hopelijk gaan ze je helpen 🥰

Dankje 🍀 Fijn dat je na je verlies voor een inleiding kon kiezen en ze daar open voor stonden. Ik lees het inderdaad vaker bij vrouwen die een baby aan het einde van de zwangerschap zijn verloren. Maar in die situatie is het natuurlijk wel beter te onderbouwen dat je niet over de 38 weken wil. Bij mij is het echt pure angst. Ik hoop toch dat mijn gynaecoloog er voor open staat en we een soort einddatum kunnen plannen. Dat zal mij hopelijk wat rust geven.

Verdrietig dat je ook 2 zoontjes bent verloren. Fijn dat ze je wouden inleiden afgelopen januari en je een gezonde dochter hebt. 38 weken lijkt mij ook een redelijke termijn. Ik ben inderdaad bang dat ik er echt voor moet gaan vechten en ze niet kan overtuigen waarom ik het niet meer trek. En dat ze mij proberen te overtuigen om toch af te wachten en ik daarmee over mijn grenzen ga. En dat ik daar dan later spijt van krijg als het toch mis gaat. Maarja misschien valt het ook wel mee en staan ze er wel voor open en moet ik gewoon even afwachten tot mijn afspraak vrijdag. In principe heb ik een hele fijne vaste gynaecoloog die wel altijd duidelijk aangeeft dat ik altijd extra langs kan komen enz. en hij heeft al wel eens aangegeven dat ik in de laatste weken vaker kan langskomen voor een ctg of zelfs een apparaat voor thuis zou kunnen krijgen. Maar ik heb niet het idee dat dat mij zal helpen. De baby is heel druk en ik voel hem heel veel dus ik weet wel constant dat hij nu nog leeft maar ik denk gewoon iedere keer 'wat nou als dat de laatste keer was dat ik hem voelde'. Realistisch gezien weet ik ook wel dat de kans dat zijn hart er ineens mee stopt heel klein is, maar de kans dat je met 22 weken spontaan van 2 gezonde baby's bevalt is dat ook dus die cijfers stellen mij niet gerust. Daarnaast ben ik ook wel bang dat hij tijdens de bevalling dood gaat dus daarop wachten is ook vreselijk. Dit komt denk ik omdat mijn eerste kindje levend is geboren (hij is na 40 minuten overleden) en de 2e is pas anderhalf uur later geboren en ik dacht dat hij ook nog zou leven maar hij was al overleden in mijn buik. Nu de bevalling dichterbij komt denk ik veel terug aan mijn eerste bevalling en komt al dat verdriet er door de huidige stress uit (en de hormonen zullen ook niet helpen 🙈). Ik zou gewoon zo opgelucht zijn als die er levend en wel is.. 🤞🍀 En dan zeggen ze altijd dat de eerste weken van je zwangerschap spannend zijn he.. nou de laatste zijn ook geen pretje. Ik kan echt jaloers zijn op vrouwen die zich niet zo'n zorgen maken. Maar die zitten denk ik niet hier in de vlindertuin. De herkenning hier is wel erg fijn, hoe pijnlijk het ook is dat we hier allemaal zitten.

Als het jou helpt zou ik hier zeker voor gaan! 38 weken wordt gewoon als voldragen gezien, dus zou geen probleem moeten zijn. Mijn eerste was groot geschat, dan zeggen ze inleiden met 39 weken als richtlijn. Gewoon naar vragen dus. Wat betreft je angsten, snap ik heel goed. Ik had een zorgeloze zwangerschap, prima (wel ingeleide) bevalling. Gezond kind. En met 3 weken wiegendood. Door het lezen van andermans verhalen ga je je steeds meer angst aanpraten, want het kan altijd mis gaan. Ik ben nu 22 weken, en vond 18 weken heel lastig, ik voelde m’n zoontje af en toe bewegen, en ineens dagen niet. Realistisch wist ik dat het normaal was, maar raakte toch in paniek, was pas weer rustig nadat ik (gelukkig direct ochtend erna) een echo had.

Jij beschrijft precies mijn gevoel en twijfels. Ik ben mijn zoontje na 17 weken zwangerschap verloren, we hebben de zwangerschap afgebroken ivm een chromosoomafwijking. Nu ben ik 27 weken zwanger en dus al ver voorbij de termijn van het verlies van ons zoontje en bij deze baby waren alle echo's en nipt helemaal goed. En toch ben ik bang hem alsnog te verliezen. Ik denk ook mede door het lotgenotencontact, maar ook omdat het nog zo vers op mijn netvlies staat, ons overleden zoontje in mijn armen. Daarnaast ben ik 9 november uitgerekend en 3 november is de eerste jaardag van ons zoontje. Ik wil echt niet dat deze baby op 3 november geboren wordt.. Nou ben ik drager van de GBS bacterie en heb ik de keuze of ik met antibiotica wil bevallen. Alleen beide keren ben ik heel snel bevallen, dus het is de vraag of die antibiotica lang genoeg hun werk kunnen doen. Mijn gynaecoloog stelde daarom zelf al voor om in te leiden zodat ze ruim op tijd de antibiotica aan kunnen hangen. Dit is natuurlijk weer een ander verhaal, maar de echte medische indicatie voor die inleiding is heel dun, misschien is de bacterie rond deze bevalling niet eens actief. Maar ik ben dus wel heel blij dat een inleiding als optie gegeven is, mede door die andere redenen. Wat ik daarmee wil zeggen is dat ik denk dat jouw gynaecoloog jouw gevoel echt goed kan begrijpen en best open zal staan voor een inleiding. Zolang je je wensen maar duidelijk aangeeft. En mijn ervaring is dat gynaecologen best wel open staan voor de wens om in te leiden. Succes vrijdag!

Wij zijn ons zoontje Thijs verloren. Bij 33 weken is er een spoedkeizersnede gedaan. Een dag later is hij overleden. Een jaar later ben ik weer bevallen. Er stond een keizersnede gepland met 37+2. Langer trok ik niet en de gynaecoloog vond het goed. Uiteindelijk werd dit weer een spoedkeizersnede (Ging gelukkig super relaxed) en is Bram met 36+5 geboren.

Bedankt allemaal voor de lieve berichten! ❤ Het doet mij wel goed om te lezen dat veel van jullie er hetzelfde in staan/stonden bij een volgende zwangerschap en dat mijn gevoelens en angsten zo herkenbaar zijn. En dat om die reden om een inleiding vragen dus ook niet gek is. Dus dat ga ik morgen zeker bespreken!

Zo ongelofelijk herkenbaar wat je schrijft. Ik heb vorig jaar in september mijn dochtertje verloren na 18 weken zwangerschap. Ondertussen ben ik 32 weken zwanger en neemt de angst alleen maar toe dat het op het laatste nippertje nog foutloopt. Ik weet de cijfers en slechte verhalen allemaal te vinden. Ik heb binnen 2 weken een afspraak bij mijn gynaecoloog en ga het dan ook vragen of ik ingeleid mag worden tegen 38 weken zwangerschap. Zoals je zegt, dat zou een houvast zijn om een datum te hebben om naar toe te leven. Het idee dat ik overtijd zou gaan en pas bijvoorbeeld ingeleid zou worden na 41 weken is onhoudbaar. Ik vrees echter dat mijn gynaecoloog er niet achter gaat staan, maar ik ga het mezelf kwalijk nemen als ik het niet op z'n minst vraag en uitleg hoe zwaar het mentaal is. Mijn vriend zelf staat er heel zorgeloos in, hij denkt vooral ook aan de baby die zeker genoeg op gewicht moet zijn voor er zelfs maar kan gesproken worden over vroeger ingeleid worden. Laat je weten hoe jouw gynaecoloog reageert? Ben heel benieuwd!

Mijn afspraak vandaag was goed en de gynaecoloog begreep mij volgens mij wel goed. Hij is ook gespecialiseerd in vroeggeboortes en het voorkomen daarvan dus ik denk dat hij wel veel te maken heeft met vrouwen die al eerder een baby zijn verloren. Ik heb aangegeven dat mijn grens op dit moment wel een beetje rond de 38 weken ligt dus we hebben een afspraak gemaakt voor a.s. donderdag. Dan ben ik 37+4 en gaan we kijken hoe ik er dan in sta. Dan gaan we kijken of er al wat op gang lijkt te komen en bekijken wat er mogelijk is qua stappen voor een inleiding. Voor nu ben ik daar tevreden mee en hoop ik natuurlijk dat die ergens in de komende dagen zelf al wil komen 🤞

Dat is echt super goed.. fijn dat hij je begreep en nu ook goed na je luistert. Heel veel succes volgende week🍀

Ooow wat ontzettend fijn om dit te lezen! 🥰

Voor mij herkenbaar, ik kreeg op het laatst ook te veel stress, ook bang om op de eind streep alsnog ons kindje te verliezen. Onze gynaecoloog stond open voor inleiden rond de 38, reden ook dat de stress niet goed is mama en baby. Onze dochter besloot anders en kwam met 37+1 al 😁

Wij zijn ons dochtertje door een afwijking verloren, maar daardoor ook zoveel nare verhalen gelezen/gehoord over verlies aan het eind van de zwangerschap. Ik ben vanwege de angst met 38w6d ingeleid.

Hoe gaat het nu met je?! Ik herken je verhaal deels (nu 34 weken) - angst wel nu voor de bevalling na het verlies van mijn tweede kindje vorig jaar. Maar mijn eerste bevalling ging zo goed (zonder inleiden) en tweede (uiteraard ook door de mentale hel eromheen) met inleiden vond ik zo zwaar/pijnlijk vond dat ik nu eigenlijk niet over de 40 weken wil gaan, maar ook het liefst geen inleiding wil omdat dat tegenviel.. Hoop zooooo dat deze baby rond 38/39 komt vanzelf 🍀🍀

Het gaat redelijk goed op dit moment. We hadden gisteren weer een afspraak en ik bleek al 3 cm ontsluiting te hebben 💪 Dat zegt natuurlijk nog niet veel, maar maakt het inleiden wel wat makkelijker. De gynaecoloog heeft het nog wat verder opgerekt waardoor ik sinds gisteren veel harde buiken heb dus wellicht zet het de komende dagen door en anders staat de inleiding voor a.s. dinsdag (met 38+2). Ben blij dat we een einddatum hebben waar we ons beide goed bij voelen. Ze begrepen mij ook erg goed in het ziekenhuis en zeiden dat inleiden vanaf 38 weken helemaal prima was. En dat veel vrouwen in soortgelijke situaties dat willen, zoals ik hier ook wel lees. Ik snap dat je liever geen inleiding hebt. Ik zou ook liever afwachten en het vertrouwen hebben om hem te laten komen wanneer hij zelf wil. Maarja dat vertouwen heb ik niet dus ik ben blij dat ze open staan voor inleiden. Hopelijk komt je baby inderdaad vanzelf op een termijn waar je je nog prettig bij voelt 🍀

Wat fijn van de 3 cm!!! En ik zie het ook over een paar weken wel hoor, of ik me nog steeds relaxed genoeg voel. Waars heb ik dan ook liever inleiden dan afwachten :) Heeeel veel succes met de laatste loodjes!!!

Hierbij een update en mooie afsluiting van dit topic voor vrouwen in dezelfde situatie. Jullie berichten hebben mij namelijk erg geholpen. Heel erg bedankt daarvoor ❤ Uiteindelijk mochten we ons dinsdag om 12 uur melden. Mijn baarmoedermond was nog wat te lang dus dinsdag 3 keer medicijnen gehad waar ik wel regelmatige weeen op kreeg maar nog te licht om wat te doen dus toen zijn we gaan slapen. Woensdagochtend kreeg ik weer medicijnen en werden de weeen heftiger. Om 12 uur braken de vliezen en zat ik op 3 cm en om 5 uur al op 10 cm dus het ging ineens hard. Om 18.21 is onze lieve zoon Sem geboren 💙 Omdat ik wat koorts had en het inmiddels al laat was zijn we nog een nachtje gebleven en donderdagochtend mochten we naar huis. Alles is helemaal goed met hem en we zijn heel opgelucht en blij dat hij er is 🥰😊

Gefeliciteerd 😘