Irritante opmerkingen en dingetjes

Helemaal eens! Ik heb ook nooit problemen met verdriet van naasten gehad. Ook het feit dat tijdens de uitvaart letterlijk iedereen zat te huilen om de filmpjes die ik van ons mooie ventje gemaakt had, deed me enkel goed. De opmerkingen kwamen bij ons ook niet van hen maar van kennissen/collega’s etc.

Mooi gezegd ❤️

Sommige opmerkingen zijn echt niet normaal. Ik ben 4 maart mijn dochter verloren na een zwangerschap van 21 + 6 weken. Ik kreeg bijvoorbeeld te horen: je bent nog jong, je kan tenminste kinderen krijgen en ach gewoon opnieuw proberen

Ja die ken ik helaas ook.. echt te bizar voor woorden. Ik gaf als antwoord “ooit bedacht dat ik door het trauma niet voor een andere kind durf te gaan?” Echt, mensen moeten beter gaan nadenken.

Dat is inderdaad ook een goed antwoord. Ik zeg altijd, het is niet dat het normaal is omdat ik jong ben of wat dan ook. Niemand hoort dit mee te maken

Die opmerkingen heb ik vooral in het ziekenhuis te horen gekregen. Ze bedoelen het misschien "goed" maar voor ons kan het niet fijn zijn. In het begin is iedereen bezorgd en proberen lief te zijn door constant te vragen hoe het gaat en die dingen maar ik merk dat het uiteindelijk "verwatert" bij de meeste. Ik hoor zelden mensen over ons kindje nog, ik heb een blog geschreven over mijn dochtertje en die is pas gedeeld en kreeg als opmerking van mijn schoonvader "dit is toch al oud nieuws".. toen dacht ik echt van uhm?

Omg…😳

R-J-M, wat een verschrikkelijke reactie van jouw schoonvader. Het is sws bizar wat mensen allemaal durven te zeggen. Iedereen heeft een mening om ons Sterrenmoeders. Het lijkt wel alsof je maar gauw weer mee moet draaien in de maatschappij en je overleden kindje zeker niet benoemen ‘dat is zo ongemakkelijk’😳. Ik ga niet naar babyshowers want ik ben bang dat ik een breakdown krijg. Zo had ik laatst een huilbui in de Hema toen ik een rompertje zag… of weer een geboortekaartje ontving van mn zwangere nichtjes, vriendinnen, collega’s… it’s hard. Ik gun het iedereen, heel erg. Maar ik gunde het ons ook😔

Om ons=over ons

R-J-M-, wat een verschrikkelijke reactie. Soms heb ik het idee dat we maar net moeten doen alsof er niks is gebeurd en vooral de naam van ons kindje maar niet moeten noemen. Alsof je iets lelijks zegt als je dat wel doet. Juf N, Ik vind het ook erg lastig om andere mensen wel met hun kindjes te zien. Zie er dan ook erg tegenop om straks weer aan het werk te gaan (in de kinderopvang). Ik ben ook nog steeds niet bij mijn nichtje op kraambezoek geweest. Mijn schoonzus is na een moeizame spannende zwangerschap 2 dagen voor mij bevallen van een gezond kindje. Ik heb daar al veel opmerkingen over gekregen; Je zult toch eens moeten gaan, hoe langer je wacht hoe moeilijker het word. Zij hebben er lang over gedaan zwanger te worden en dan zeggen mensen tegen ons; hun is het gelukt dan lukt het jullie ook wel nog een keer, voor jullie had nog niet zo mogen zijn of god heeft een ander plan. (Mijn vriend komt uit een zeer gelovige omgeving). Ik vind dat zo akelig want wij zijn 2 jaar bezig geweest met begeleiding van het ziekenhuis. Hebben in november gehoord dat het waarschijnlijk niet meer zou gaan lukken en toen was er dan toch ons wondertje. En dan die opmerking horen doet zo'n pijn..

Wat ik ook enorm vervelend vond is hoe de vaders vaak vergeten worden. Opmerkingen naar hem: ik vind het zo erg voor je vrouw etc. Kwam echt zo vaak voor. Daarnaast wordt van vaders ook verwacht dat ze veel sneller weer functioneren, gaan werken etc. Terwijl ze net zo hard rouwen. Enige verschil was dat ik lichamelijk meer zooi had, maar that’s it

Virtuele knuffel voor jou ❤️. Heel herkenbaar..

Dit gelovige herken ik.. Met alle respect, ik zelf ben niet per ce gelovig of bezig met het geloof. Dus opmerkingen als “hij is nu bij god” of “god had het zo gewild en heeft hem rust” schieten bij mij echt in het verkeerde keelgat. HOEZO heeft mijn kind dit verdient en kreeg hij zo kort de tijd? Welke god had dit gewild en heeft hier een goede reden voor, ik hoor het graag.

Pffff, don’t start. Wij zijn wel gelovig… maar eerlijk ik weet het echt allemaal niet meer. Ik ben even klaar ermee. Ik kan die opmerkingen niet handelen. Ga toch weg… heeft God dit bedoeld?! Geen enkele ouder zou dit moeten meemaken… Die opmerkingen helpen niet. Luister naar mijn verhaal, LUISTER en verder niets.

Buren van ons zijn ook gelovig, wij zelf niet. Ik praat erg veel met ze, en ze heeft ook aan dat dit een van de dingen is waarin zij God niet begrijpt. De andere kant waarin zij hebben gebeden voor rust voor ons vind ik wel enorm mooi. En toen ik hoorde dat dochter van 6 ging bidden voor een nieuw kindje voor ons kon ik wel janken. Geloof is gewoon heel dubbel en ik vind het zeker mooie kanten hebben, maar me er aan overgeven, lukt me echt niet, vooral door dit soort zaken

Leest dit fijn in het Engels? Ik lees nooit Engelse boeken…

Heel herkenbaar. Wij zijn ook gelovig, maar zo ingewikkeld dit. Hoe kan dit gebeuren en toegelaten worden door God? Wij hebben heel veel moeite met het geloof op het moment. Sommige mensen zijn er heel relaxed onder als we dit zeggen. Reacties als dat zij wel voor ons bidden als het ons even niet lukt. Mijn schoonouders denken er anders over. Wij moeten nu weer gaan geloven, alleen God geeft kinderen (tja. En waarom neemt Hij ze dan ook?). Mijn schoonvader spande de kroon: weer gaan geloven, de duivel kruipt nu in jullie en speelt met jullie.

Deze week op vakantie met de schoonfamilie. Morgen hebben we de 20 weken echo, natuurlijk hebben we deze week al wat spanning ervan. Volgens mijn zwager moeten we ons maar eens over de dood van Yara heen gaan zetten en gaan genieten van deze zwangerschap. Nog maar eens uitgelegd dat het niet zo werkt. Maar het kan er niet in. Hij begrijpt echt niet dat je er niet gewoon overheen kan zetten. Maar even weggelopen, er zat een combinatie van heel veel tranen en heel veel woede in mij en stond niet voor mijzelf in.

Heel herkenbaar allemaal. Vooral de appjes en telefoontjes de hele dag door zijn zo vermoeiend. Je krijgt niet eens tijd om aan jezelf te denken en je gevoel echt te ervaren omdat je steeds met andere mensen en dingen bezig moet zijn 😔 Wij zijn op 8 juli met 18+5wk bevallen van ons stille wondertje Aurora 💖 Het is enorm moeilijk om alles aan te moeten horen, zeker alle goedbedoelde reacties. Het doet me denken aan iets wat ons verteld is de dag voor de bevalling werd ingeleid: er kan niks gezegd worden wat het beter maakt, alleen wat het erger maakt. Mensen weten niet hoe er mee om te gaan tot ze zelf zoiets meemaken.

Wat een vreselijke opmerking. Fijn dat je even weg bent gelopen ik snap je emotie's volledig. Ik zal echt enorme ruzie hebben gemaakt.