Jaloezie

Ik probeer altijd te onthouden dat anderen ook een rugzakje kunnen hebben. We zien het niet en mss vertellen ze het ook niet. Maar jouw gevoelens mogen er zijn.. Ik had mijn dochtertje op een moment dat meerdere in mijn omgeving ook aan kinderen begonnen. Mijn dochtertje stierf op 5 maand aan een infectie die begon met een kleine verkoudheid en ik heb heel lang het heel moeilijk gehad dat ik al die andere kinderen zag opgroeien, dat ze die leeftijd van 5 maand met gemak voorbij gingen. Nog voelt het onfair..

Mag ik vragen wat voor infectie dat was? Wat erg zeg… heel veel sterkte met je prachtige dochtertje 😣

Ik heb dit gevoel ook, en probeer telkens iedere moeder te zien als een “mede moeder” en blij voor haar te zijn, maar lukt me echt niet altijd even snel..

Bacterie streptokok pyogenes, met sepsis ( bloedvergiftiging) die voor hartstilstand had gezorgd.

Herkenbaar! Ik las op dit forum een keer de tip om je te beseffen dat het niet om die baby of die ouders draait, maar dat je gewoon je eigen kind terug wil. Het de ander kunnen gunnen omdat je niet die baby wil, maar je eigen ❤️‍🩹 beetje gek omschreven misschien, maar het helpt mij wel in dat soort situaties. Tegelijk heb ik het ook moeilijk met vriendinnen die na mij uitgerekend zijn, iedere keer het besef dat hun zwangerschap wel gewoon voortduurt en die van mij voor altijd op 21+3 stil blijft staan. Sterkte!

Stiekem zo blij te lezen dat ik niet de enige ben die deze gevoelens heeft…Het leven is soms zo oneerlijk😔

Dit vind ik ook zo lastig.. Onze zoon overleed toen hij bijna 8 maanden was.. En ieder kindje in onze omgeving wordt (gelukkig!!) wel ouder maar het blijft zo pijnlijk dat een jonger kindje ouder wordt dan onze zoon 😔

Ja heel herkenbaar. Het hielp/helpt mij erg om ook ruimte te geven aan dat gevoel. Het is niet gek dat je jaloers bent op hun geluk. En dat zegt niets over of je het hun niet gunt. Ik vond het alleen zo confronterend om bij anderen de blijdschap en geluk te zien wat bij ons zo anders was. Dus mijn tip: wees vooral lief voor jezelf en geef ruimte voor je gevoelens. Sterkte

Heel herkenbaar. Kreeg vandaag een appje van mijn nicht in de groepsapp dat ze zwanger is van de eerste. Ben al heel de middag van slag. Het laatste appje in die groep was van ons met het slechte nieuws, wat vandaag ook nog eens precies 3 maanden geleden is. Het verdriet overheerst te veel om blij voor ze te kunnen zijn. Dat je bijna hoopt dat het bij hun ook misgaat. Voel me echt een slecht mens als ik dit zo zeg maar dat is natuurlijk puur het verdriet en de jaloezie. Want je gunt dit natuurlijk helemaal niemand, maar toch. Wel fijn om te lezen dat ik niet alleen ben in elk geval. Overigens heb ik het nu even een uurtje laten bezinken en ze daarna gefeliciteerd, maar dat was wel een beetje kortaf denk ik😇 ach ik denk ook dat niemand verwacht dat je op tafel staat te dansen bij zulk nieuws na alles wat je hebt meegemaakt

Ook voor mij heel herkenbaar! Je gunt niemand anders wat wij hebben meegemaakt maar tegelijk zo jaloers bij mensen waar het allemaal maar ‘lijkt aan te waaien’. Wij kregen gisteren een appje van vrienden die hun eerste kindje verwachten. Echt net 3 maanden aan het proberen en al zwanger (wij zijn nu 5 maanden aan het proberen voor ons regenboogje en zwanger worden van Mara duurde een jaar). Ik was gisteren ook de hele dag van slag en een soort van boos. Echt een rotgevoel, maar het was gewoon even wat het was. Gelukkig merk ik vandaag alweer dat ik het een stuk beter kan relativeren allemaal!

In onze omgeving zien we ook veel koppels die zwanger zijn of net ouders zijn geworden, en we begrijpen dat het bij de levensfase hoort. We gunnen het iedereen, omdat we weten hoeveel vreugde een positieve zwangerschapstest kan brengen. Maar telkens wanneer we dit nieuws (gelukkig privé) horen, vraag ik me af of mijn reactie wel enthousiast genoeg was. Ik begrijp precies wat je bedoelt; we gunnen onszelf ook zo'n moment van geluk. We proberen jaloezie op afstand te houden, maar het verdriet mag er altijd zijn. En laat dat er maar gewoon zijn. ❤️