Klaagmuur.

Ik snap je gevoel heel goed! En die mag je best hebben! Is ook niet niks om je kindje te verliezen! Ik heb ook heel erg last van dubbele gevoelens! Veel vrouwen om mij heen zijn net bevallen of zijn zwanger. Ik ben blij voor ze maar ik kan het niet uiten, ik begin dan te huilen omdat ik mijn kindjes zo mis!

Hoe gaat het met je?

Dank voor alle lieve reacties. Ik vind het vaak zo moeilijk om die gevoelens er te mogen laten zijn. Dan voel ik me toch een slecht mens ofzo. Dus jullie herkenning en begrip doen me goed ❤️

Snap ik! Ik voel me daarna ook niet fijn, maar mensen begrijpen het wel, ook al zeggen ze het niet zo snel.

Wat ik ook ontzettend irritant vind zijn de mensen; "we zijn jong en mankeren niks dus ik zal wel een gezond kindje op de wereld zetten". Wij waren ook jong en helemaal gezond (We hebben elk mogelijk onderzoek dat je kunt bedenken gedaan) en wij hadden GEEN gezond kindje. Eigenlijk pure jaloezie, omdat ik ook graag zo wil denken...

Nou dit ken ik wel hoor. Of ‘ach we zijn vast zo zwanger’ Ik kan/kon daar zo boos van worden. Wij hebben via fertiliteit gelopen en met medicijnen zwanger mogen raken en dan dikke domme pech en een prachtig af meisje moeten laten gaan 🥴

Die zin ken ik ook wel inderdaad. Wij wilde op een gegeven moment weer starten met een traject. Het ziekenhuis begreep onze gevoelens totaal niet. Je hebt laten zien dat je zwanger kunt worden, dus ga het eerst maar weer een half jaar zelf proberen. Daar stond ik wel even van te kijken! Hoe durf je zoiets te zeggen..Gelukkig zijn wij overgestapt naar een ander ziekenhuis, die ons wel begreep en hebben inmiddels onze 2de iui gehad.

Ik heb een gezonde dochter maar daarna eigenlijk alleen maar pech. Hiervoor een miskraam met 14 weken en nu zwanger van een niet gezond kindje. En dan inderdaad verwachten ze ahhh je bent jong en je mankeerd niks volgende keer beter. In het ziekenhuis kreeg ik dat okal te horen.

Ja die achteloosheid van mensen. Alsof het niets is.

Zo herkenbaar deze! Of "ik voel de baby, dus de 20 weken echo zal wel goed zijn". Het gemak waarmee het gedacht word. Jaloers, maar ook dat ik denk: heb je dan niks van mijn verhaal geleerd? Kan allemaal er zo leuk uitzien, maar in 1 minuut kan je hele wereld op zijn kop staan.

Best lekker even klagen hier want op dat soort momenten weet ik nooit wat te zeggen en mompel ik maar wat. Zoals “Toch ook wel fijn dat je weet dat alles weer werkt” … na de miskraam die volgde op de stilgeboorte. Ja heel fijn voor mij? Ook even een klaag over mijn normaal gesproken hele lieve schoonouders die het geboortekaartje van mijn dochter hebben weggehaald uit de kamer en in een la gelegd. Ze hebben geen idee hoeveel pijn dat deed.

Vandaag te horen gekregen dat wij ons meisje gaan laten gaan. Ik moet het uitdragen en afwachten wanneer ze ons gaat verlaten. Misschien kan ze nog eventjes bij ons zijn of overlijd ze tijdens de bevalling of in mijn buik. Ergste is dat er zelfs ter sprake kwam over een eventuele nieuwe zwangerschap, best gek dat je hieraan denkt terwijl je dit hoofdstuk nog niet hebt gesloten. Heel normaal blijkbaar volgens de arts. We gaan het nog zwaar krijgen en ben er best bang voor het word als een normale bevalling maar van een kindje die komt te overlijden.. moest dit even kwijt..

Pff wat een verschrikking lijkt mij dit! Heel veel sterkte de komende tijd! 💖

Ach wat verdrietig!!! Neem alle tijd met elkaar en doe wat goed voelt!! Wellicht heb je iets aan steunpuntnova.nl (kwam ik later pas achter). Liefs

Lieve R-J-M-, Ik wil jullie echt heel veel sterkte wensen met dit verschrikkelijke nieuws. Ik bewonderde je optimisme en vond het knap hoe je met alles omging. Neem de tijd voor de bevalling en probeer zo veel als mogelijk op een voor jou fijne manier te doen zodat je straks met een fijn gevoel terug kan kijken op de bevalling. Kijk alvast goed rond op internet mbt herinneringen die jullie kunnen maken met jullie meisje. Je kan het helaas allemaal maar 1x doen dus beter te veel doen dan achteraf spijt hebben dat je iets niet gedaan hebt. En schaam je niet om hulp te zoeken tijdens deze moeilijke periode. Liefs♡

Begin september mijn miskraam opgewekt. Sindsdien aan het worstelen met een niet lege baarmoeder. Ongesteldheid bleef maar uit, dus een myosure gepland voor begin november. Afgelopen woensdag toch ineens ongesteld geworden, vrijdag naar het ziekenhuis om toch nog een extra echo te maken om te kijken of het weefsel mee is gekomen. Eenmaal daar bleek mijn baarmoeder nog te onrustig met alle bloed om het goed te zien, of ik volgende week nog even een keer wil komen voor een extra echo. Ik ben zo zat van die onzin afspraken. Nog nagevraagd of het echt geen probleem was dat ik nog flink ongesteld was namelijk; maar nee hoor, geen probleem. Ben zo ziekenhuis moe, maar we zijn er nog lang niet. Extra echo, de ingreep (weet toch al dat die komen gaat want bloed sinds vandaag bijna niet meer), afspraken voor de onderzoeken. De lege armen die ik vlak na de geboorte van Yara zo extreem voelde, worden steeds zwaarder en weer mee aanwezig. Ik wil zo graag door, ik wil zo graag mijn kindje om voor te zorgen. Terwijl ik blijf hangen in een onvolledige miskraam en het verdriet rondom Yara, krijgt letterlijk bijna iedereen om ons heen een kindje, of een tweede kindje of zelfs hun derde. Ik voel me soms zo alleen met al mijn verdriet, mijn onmacht en worstelingen. De wereld draait maar door en wij blijven achter. Letterlijk achter. Het voelt zo zo zwaar allemaal..

Jeetje wat vreselijk voor jullie, sterkte 💫 💕

Dankjewel ❤

Jeetje wat vreselijk! Heel veel sterkte!

Bedankt 🤗