Miskraam bij 10+3 weken.

Je kindje verliezen is altijd vreselijk, de duur van je zwangerschap maakt wat dat betreft niet uit. Ik herken het schuldgevoel: je gaat bij jezelf alles bedenken wat je anders had kunnen doen. Ik heb er hulp bij gehad om niet mezelf ergens de schuld van te geven. Ik ben nu een jaar verder en kijk er weer heel anders op terug als vlak erna. Dus wat je zegt: een week is kort. Geef jezelf de tijd om te rouwen, maar neem jezelf niks kwalijk. Sterkte!

Dankjewel voor deze fijne reactie. Misschien een idee om er inderdaad hulp bij te vragen

Onze situaties zijn niet helemaal gelijk. Ik weet al vanaf 9 dpo dat ik zwanger ben/was en afgelopen vrijdag bij de termijn echo bericht dat het een missed abortion is. Ik moet nu dus ook nog de miskraam zelf daadwerkelijk hebben. Maar ik herken zeker wel de schuld gevoelens Wat had anders gekund? Al bezig met dat mijn cyclus een korte luteale fase heeft… en ik rond de innesteling in en in verdrietig en dus stress ervaarde. Maar ook of ik toch geen dingen heb gegeten die verkeerd waren? Leef ik gezond genoeg? Etc etc Of je nou zoals ik al lang weet of onverwachts geconfronteerd wordt met het lichaampje het blijft echt vreselijk. Rouw is ook normaal hoe klein het ook mag zijn…. Eventueel kan je gesprek bij de huisarts aangaan en naar de poh door laten verwijzen.

Wat vervelend om te lezen.. het maakt inderdaad geen verschil het blijft zo verdrietig maar de erkenning over het schuldgevoel geeft mij toch zeker een stuk meer rust.. je kan er zo weinig aan veranderen maar dat doet niks met het verdriet wat je ervaart.. Heb zelf een afspraak staan bij de huisarts om toch te bespreken en het meer hierdoor hopelijk meer een plekje kan geven. Heel veel sterkte in iedergeval! Blijft een intens verdrietig iets ♡