10 Reacties

3 jaar geleden

Hi Elien, herkenbaar verhaal voor mij, al is 'n herseninfact mij bespaard gebleven... Wat n zware tijd voor je. Ik hoop dat je lieve mensen om je heen hebt, die je steunen. Ik ben eveneens single en op n leeftijd dat ik niet langer kon wachten met 't eindelijk toch zelf invullen van m'n kinderwens mbv donoren en fertiliteitskliniek. Na jaren proberen werd ik via IUI zwanger; mijn geluk kon niet op. Met 7 weken een kloppend hartje gezien, maar bij de volgende echo (11 weken) bleek 't hartje gestopt. 10,5 week is mijn moppie geworden. Na 3 weken kreeg ik de miskraam; zo zwaar om hem los te moeten laten. Het moment van de miskraam was 3 mnd voor mijn 43e verjaardag, het eindpunt van behandelingen, dus ik moest door. 1 mnd gerust en daarna volop verder met nog 2 x IVF met hormonen. Ik leefde nog maar half... Numb... Uit de IVF kwamen 4 embryo's die geen van allen aansloegen en daarmee stopte mijn traject in de kliniek. Ben toch doorgegaan. Eerst n maandje op vakantie geweest... Andere omgeving hielp me om n beetje lid te komen van alles. Mijn miskraam was inmiddels net n jaar geleden. Toen ik terug kwam, opgestart met n nieuwe donor. Na 2 x zelfinseminatie bleek ik zwanger van hem. Zo spannend en ook zo heerlijk. De eerste maanden heb ik in n spagaat geleefd; de angst dat 't weer mis zou gaan, de rouw om m'n vlinderkindje, de druk van 't traject, maar ook dat overweldigende geluk van 'n groeiend kindje in me. Heerlijk toen ik de 11 en zeker okk de 13 weken voorbij was en toen was ik ook klaar om te vertrouwen. De momenten van verdriet om Daantje zijn er zeker nog en zullen er ook altijd zijn, maar dit mannetje in me voelen groeien en bewegen is zo magisch. 33 weken ben ik nu zwanger en ik kan niet wachten om 'm in m'n armen te houden. Ik gun jou datzelfde geluk en hoop dat je, met de tijd, zult vertrouwen als een nieuwe zwangerschap daar mag zijn. Maar neem 't jezelf vooral ook niet kwalijk als je wel 's twijfelt of verdrietig bent. 't is heel begrijpelijk en juist goed om je emoties eerlijk onder ogen te zien en ruimte te geven.

3 jaar geleden

Ik denk dat iedereen die een miskraam heeft gehad deze angst heeft. Ik was snel erna weer zwanger (maar 1 keer ongesteld geweest) en tot zeker 14 of 16 weken was ik iedere keer als ik naar de wc ging bang dat er bloed zou zijn. Zo erg dat ik het gewoon ophield of maar op de wc bleef zitten om niet af te vegen. Bij de eerste echo werd aangegeven dat er vocht in mijn baarmoeder zat (niet bij het kindje), dus dat ik niet moest schrikken als ik bloed zou verliezen en dat het geen kwaad kon. Zo bang voor geweest, maar ergens ook het idee dat het dan anders zou zijn. Uiteindelijk geen bloed verloren en nu bijna 21 weken zwanger. Iedere controle is nog spannend, maar de echte angst is wel weg denk ik.

3 jaar geleden

Dag elien, Ik snap hoe je je voelt, ik heb begin februari ook een miskraam gehad met 8w. Een week ervoor bloed beginnen verliezen en een spoedecho gehad met kloppend hartje, toch is het nog mis gegaan. Het was verschrikkelijk en het was onze eerste zwangerschap. We waren ook heel angstig om opnieuw te proberen. In februari geen eisprong gehad en in maart een heel pijnlijke. In april dachten we we gaan het terug proberen en ja het is gelukt, ik ga het niet onder stoelen of banken steken maar we zijn heeel bang geweest zelfs nog altijd wat, ik denk dat er altijd wel iets van schrik blijft bij iedereen dat zoiets ergs meemaakt. We hadden schrik om blij te zijn, schrik opdat ze het terug zouden afnemen. Ondertussen ben ik 13w+ En elke keer een goede echo. De schrik minderd elke keer als we op echo gaan en zien dat alles goed gaat. Vervul je kinderwens en ga ervoor, het blijft nog altijd zo een mooi wonder, ondanks alles wat er gebeurt is is de kans groter dat alles goed verloopt en neem iemand in vertrouwen waar je de blijdschap en angst mee kan delen dat helpt veel. Veel succes en dat je wens op een mooi wondertje snel mag vervult worden. X

3 jaar geleden

Ik heb in sept ook een missed abortion gehad. Waarschijnlijk gestopt met 9 wkn en achtergekomen met de 12 wkn echo. Ondanks veel verdriet wilde ik toch snel weer proberen zwanger te worden. Vrij snel weer onbeschermde seks gehad en na 1 maand was het weer raak (1x ongesteld geweest tussendoor). Ik ben sowieso van nature een beetje een zwartkijker een heb hier best veel last van gehad tijdens deze zwangerschap. Vooral in het begin tot een week of 16 heel veel spanning elke keer als ik op controle mocht. Elke keer mentaal proberen voor te bereiden dat het weer mis kon zijn. Tenslotte had ik dat de eerste keer ook niet gemerkt. In mijn omgeving zijn er meer vrouwen die een miskraam hebben gehad en daarna toch en gezond kindje hebben mogen krijgen. Dat probeerde ik in gedachte te houden. Omdat ik er open over ben geweest kreeg ik steeds meer verhalen te horen over miskramen. Nog steeds vind ik het spannend (nu 35 wkn) maar gelukkig nu regelmatig schopjes, al heb ik al 3x minder leven gevoeld de laatste weken ( op de echo's bleek er dan genoeg beweging maar ik voelde het gewoon niet dan). Heel vaak ligt het niet aan de vrouw of aan haar lichaam maar is het gewoon domme pech of een ernstige aanlegstoornis van het kindje en kan het gewoon niet langer leven. Maar bereid je wel voor op een angstigere zwangerschap als dat je waarschijnlijk had gehad als het de eerste keer goed was gegaan. Maar het kan wel goed gaan, sterker nog: de kans is groot dat het nu wel goed gaat. Laat het op je af komen, je hebt er geen zeggenschap over. Heel veel succes!

3 jaar geleden

Bedankt voor jullie reacties. Fijn om te lezen dat het bij jullie nu wel zo goed gaat. Mijn kinderwens is groter dan de angst dus ik ga er weer voor. Ik heb veel aan jullie reacties het bewijs dat het uiteindelijk goed kan gaan. Bedankt hiervoor en jullie ook heel veel succes en geluk!

3 jaar geleden

Ik ben er vanmorgen achter gekomen dat ik weer zwanger ben. Ronde 2 na miskraam in maart. Ik ben vooral blij maar ook bang! Ik snap je gevoel erg goed. Het blijft toch altijd afwachten...

3 jaar geleden

ik heb ook zojuist een positieve zwangerschapstest in handen gehad. okt 2019 missed abortion en in feb 2020 weer. beide met 7 weken hartje gestopt. ik durf niet blij te zijn. eigenlijk durf ik niet eens een echo te laten maken. zo bang dat het weer mis gaat. blijft zo spannend allemaal 😑

3 jaar geleden

Reactie op LotteF

Ik heb in sept ook een missed abortion gehad. Waarschijnlijk gestopt met 9 ...
Ja hier precies hetzelfde. Eind februari miskraam gehad. Hartje was gestopt met kloppen met 9+4 dagen..... heb het zelf wel echt een plaatsje moeten geven, en ging wel even overheen..... maar het heeft bevestigd hoe graag we willen en ja..... als de wens groter is dan de angst. Hoewel ik dus nu direct zwanger ben geraakt vind ik het weer enorm spannend....... en ik vind het gek genoeg heeeeel langzaam gaan...... nu 4+5 op Naar de 12! Ik probeer positief te blijven, maar soms Vind ik het allemaal wel weer heel Eng en spannend!

3 jaar geleden

Reactie op Mariss1989

ik heb ook zojuist een positieve zwangerschapstest in handen gehad. okt 201 ...
Oh wat spannend, ik hoop zo voor je dat het deze keer wel goed gaat. Heb je al een afspraak bij de verloskundige gehad? Ik kan me heel goed voorstellen dat het heel erg spannend is. Sterkte en gefeliciteerd!

3 jaar geleden

Reactie op Mariss1989

ik heb ook zojuist een positieve zwangerschapstest in handen gehad. okt 201 ...
Ohh wat spannend zeg! Hopelijk gaat het goed. Ik had afgelopen weekend een positieve test. Vandaag een echo gepland voor over 3 weken wordt ik teruggebeld dat de gynaecoloog me over anderhalve week al wil zien. Omdat ik vroeger als kind geopereerd ben aan een liesbreuk willen ze extra controleren of het vruchtje wel in de baarmoeder zit. Lekker bevorderend voor de spanning dit na een miskraam. En dan duurt anderhalve week toch wel heel lang...