Nog proberen voor regenboog baby of het loslaten ...

Ik ben hier ook erg mee bezig. Ik denk dat elke reden om verder te willen proberen legitiem is! Ook als dat betekent dat je jezelf niet de ideale hoeveelheid tijd geeft om het te verwerken. Ik heb de laatste tijd veel gesprekken gehad met huisarts, gynaecoloog, etc, en allemaal zeggen ze dat rouw en wens voor een nieuw kindje echt op twee sporen naast elkaar bestaan. Wat ik maar wil zeggen: volg je gevoel. Ook als het dubbel is maar je tóch een iets sterkere voorkeur hebt voor het ene of het andere besluit. Elke redenatie is goed!

Als de wens er nog zeker is zou ik het blijven proberen. Ik persoonlijk zou er geen druk op proberen te leggen. Als het gebeurt, dan gebeurt het. En zo niet, dan is dat ook zo. Bij mij duurde het 7 jaar tot ik weer zwanger was 🤷‍♀️ nu heb ik ook zoiets van ja, de wens is er wel maar of dat nog lukt... We zien het wel 🙃

Onze dochter overleed vorig jaar. Ik ben enkele jaren jongen dan jou. Ik voelde de klok ook tikken. Mijn mantra was/is. De wens is groter dan de angst. Ik blijf dit herhalen. Wellicht voelt dit voor jou ook zo? Dan zou ik er zeker voor gaan.

Als jij en je partner er hetzelfde in staan zou ik daarvoor gaan. Wij wilden altijd een groot gezin van 4 kinderen. Wij zijn 5 jaar bezig geweest en 6 trajecten en onverklaarbaar onvruchtbaar verklaard. Op mijn 35e opeens spontaan zwanger en zoontje is nu 2. We hebben de jackpot gewonnen. Sindsdien zijn we elke keer na paar maanden opnieuw zwanger zonder medische hulp. Het kindje blijft alleen niet zitten of het hartje stopt. We hebben nu 2 miskramen gehad en 2 missed abortions moeten ondergaan waarbij we ons kindje Mini hebben begraven. We zijn elke keer meteen weer gaan proberen ondanks ons verdriet. Ook wij vroegen ons af, we hebben de jackpot gewonnen, een fantastisch zoontje waarom willen we nog meer? Wij kregen veel opmerkingen dat we te snel achter elkaar bezig zijn en rust moeten nemen, dat we het niet goed verwerken. Maar wij dachten alleen maar na een zwangerschap ben je extra vruchtbaar en daar nemen we het van. Ik ben nu 38 jaar en 35 weken zwanger. 🙏 Het volhouden heeft bij ons geholpen. Maar moet wel zeggen dat we elke keer zeiden, "we proberen het nog 2 maanden en dan stoppen we." We hebben dit vaak weer verlengt. Deze zwangerschap heeft mij in het begin heel veel stress gegeven, ik was zo bang het te verliezen dat ik mijzelf helemaal gek maakte. We hebben wel meteen besloten als deze zwangerschap mis gaat is het klaar, het is het voor ons niet meer waard. We hebben een prachtig zoontje daar gaan we enorm van genieten. Ik sta nu aan de goede kant en dit krijgt een goed einde. 🙏Ik hoop dat dit voor jou ook zo is. En anders hebben jullie inderdaad ook het geluk dat jullie een prachtig zoontje hebben om enorm van te genieten 🩵

Wij zijn onze dochter Amaya afgelopen januari verloren na een zwangerschap van 42 weken. Haar hartje is gestopt met kloppen met 41+5. Bij ons was een erg lang traject om zwanger te worden. Ik ben al 12 jaar van de pil en werd in 2022 spontaan zwanger wat helaas een miskraam werd. Daarna bleef een zwangerschap uit en zijn we een traject ingegaan met 8 mislukte IUI’s. Onze intake voor IVF stond vorig jaar april gepland, maar een dag ervoor had ik een positieve test, een spontane zwangerschap. Mijn hele zwangerschap heb ik zonder klachten doorstaan, maar helaas is zij heel ruw uit ons leven gerukt door helaas verkeerde medische keuzes in het ziekenhuis. Dat wat er had moeten zijn is er helaas niet meer & dat doet ontzettend pijn. Helaas ben ik al 38 en is de wens voor een broertje of zusje nog steeds heel groot. Wij hopen natuurlijk op weer een spontane zwangerschap, maar hebben ook een intake voor IVF gepland staan, want ik voel de klok echt tikken 😞 doe waar jij je goed bij voelt. Zoals OumivanA zegt; De wens is groter dan de angst en dat is echt zo. Wat andere ook zeggen; het is jullie keus & als jullie er aan toe zijn zou ik zeggen; geef niet op 💪🏽

Ik heb dit ook heel erg 3 weken geleden onze dochter verloren met een zwangerschap van 38+5. Ik heb 2 kindjes van 11 en 8. En zit ook heel erg in een dubio. Ik ben zelf ook 36 al en zou het liefst ook nu weer terug zwanger worden. Alleen ben ik zo bang geworden Vorig jaar april een MA op 12 weken nu dit.. ben zo bang tot de volgende zwangerschap ook niet meteen goed verloopt en dan denk ik hoevaak kan ik een miskraam nog aan? En ik weet tot je dat helaas van te voren niet kan voorspellen. De 28e hebben we een gesprek in het ziekenhuis en zijn hopelijk de uitslagen van de onderzoeken binnen wat ze gedaan hebben tijdens de bevalling. Moest er iets ernstigs uitkomen dan zou ik het Zowiezo niet meer willen proberen. Maar komt er niks uit ben ik zo bang voor 9 maanden lang stress te hebben. En ik heb het gevoel echt alsof ik nu in een negatieve mindset zit. Ik ben al die keren direct zwanger geworden, en nu zegt iets in me tot het niet meer lukt .. ik vind het ook echt lastig allemaal.

Een maand geleden verloren wij onze dochter ook. Bij 38+6 was haar hartje plotseling gestopt. Alle controles en echo's en de nipt was allemaal in orde, niks kon dit verlies voorspellen. Qua leeftijd kan ik niet mee praten want ik ben 25. Maar de wil voor een volgende zwangerschap en tegelijkertijd de angst herken ik enorm. Ik zou het liefste weer terug zwanger zijn nu, tegelijkertijd denk ik niet dat ik dit aankan. Ook voelt het nu alsof elke zwangerschap slecht afloopt. Ik kan er niet positief naar kijken en zou het liefst willen doorspoelen naar tot ons 3e kindje gezond bij ons is. Ik hoor wel van alle hulpverleners die ons hierdoor begeleiden dat dit normaal is, maarja je moet er wel doorheen en dat is zo pittig

Ja ik heb dit dus ook. Onze baby had een knoop in de navelstreng. Maar als de 28e niks uit de onderzoeken komt en het idd alleen om de knoop gaat, dan heeft de gynaecoloog uitgesproken dat ze er zeker van is dat ik nog een gezonde baby kan krijgen. Dat is fijn om te horen, maar toch blijft die angst

Begrijp dit helemaal, zo vervelend om zulke 'pech' te moeten ervaren. Heel veel sterkte!💕