Lieve mama’s,
Met 20,5 weken hebben wij na een vruchtwaterpunctie helaas te horen gekregen dat onze zoon Trisomie 13 heeft. Compleet onverwacht na een negatieve nipt. Mijn man en ik hebben uit liefde besloten om de zwangerschap af te breken. De levensverwachting is extreem laag en er zijn al veel afwijkingen zichtbaar op de echo’s. Als ik het mag geloven, dan is het al een klein wondertje dat de baby er nog zit… Wij wonen in het buitenland en mochten kiezen voor een opwekking of operatieve verwijdering. Na het inwinnen van ervaringsverhalen, waren we vastbesloten om voor een opwekking te gaan, zodat we een moment met onze zoon konden hebben en er ook heel even als papa en mama voor hem te kunnen zijn. We zouden dit samen doen. Helaas blijkt dit nu onmogelijk vanwege een voorliggende placenta en mogelijke complicaties. Wij vinden dit ongelooflijk teleurstellend en ik kan me nu even niet voorstellen hoe het gaat zijn zonder bewust deze transitie te hebben meegemaakt. Ik word straks wakker… en dan is de baby weg. Ik kan naast informatie over de procedure an sich online weinig vinden over hoe zoiets gaat en voelt. We hebben daarover wel contact met de zorgverleners, maar heel veel informatie krijgen we pas volgende week vlak van tevoren. Zijn er dames die dit ook hebben meegemaakt en hier iets over willen delen? Mocht je achteraf alsnog je baby zien?
Veel liefs 🤍
Geen ervaring mee, maar wil je heel veel sterkte wensen. Daarnaast bij je vraag of je de baby mag zien.. vraag dat nu alvast na en geef aan wat je wensen zijn.
🙏🏼💕