Regenboog zwangerschap na kindje met afwijking

Oooh vreselijk... Wij hebben de zwangerschap van ons 2de kindje op 32 weken medisch laten stopzetten omwille van een hartafwijking. We hebben laten testen op erfelijkheid en bleek niet erfelijk. Ondertussen hebben we sinds een 3-tal maanden onze regenboogbaby bij ons. De angst zal de hele zwangerschap aanhouden vrees ik... Hebben jullie weet als het erfelijk is?

Ik ben op dit moment zwanger na een afbreking om medische redenen.

De chirurgen en kinderartsen hebben ons gezegd dat de kans op herhaling minimaal is. De afwijking die ze had is uiterst zeldzaam. 36 uur na haar geboorte is ze overleden…..20 november hebben we een afspraak in de Radboud om te bespreken hoe we met een volgende zwangerschap om zullen gaan qua begeleiding en controles. 32 weken. Dan ben je ook al een heel eind op weg geweest. Wat verdrietig ! Ook gefeliciteerd met jullie regenboog baby!

Gefeliciteerd met je zwangerschap. Hoe ga je er mee om? Ook vaak controles ?

Ja het is anders, spannend en niet onbevangen. De zwangerschap is nog pril en het verdriet om ons verlies nog vers. We hebben het alleen gedeeld met onze ouders omdat het nog te kwetsbaar voelt en felicitaties nog niet goed voelen… we moeten eerst zelf het vertrouwen vinden zegmaar. We krijgen inderdaad extra echo’s en de 20w echo in een gespecialiseerd academisch ziekenhuis.

En we hebben ook de mogelijkheid een vlokkentest te doen maar ik weet nog niet of we dat bij voorbaat al willen…

Dank je wel! Als het uiterst zeldzaam is, zou ik er vooral van uitgaan dat alles goedkomt! Een nieuwe zwangerschap is wel pittig. Je stelt alle voorbereidingen uit en bent totaal niet gerust. Maar tegelijk groeit het verlangen wel. Ik vond ook dat de zwangerschap maar bleef duren. En dan eens je kindje er is, eens goed huilen van opluchting. Nadien is het dan weer zoeken hoe je de rouw en verdriet in jullie nieuwe leven kan verweven. Ik voel mezelf soms schuldig omdat ik niet frequent genoeg op het kerkhof geraak. Dus weer een nieuwe dimensie in het verlies. Succes! Ik duim voor een mooie gezonde baby!

Ja je moet een weg vinden tussen rouw en geluk. Rouwen doe je voor de rest van je leven. De kinderchirurg had dit in zijn 25 jaar als kinderchirurg nog niet eerder meegemaakt…. Een nieuwe zwangerschap zal ook geen roze wolk meer zijn. Dat realiseer ik me al te goed. Voor onze dochter kreeg ik een miskraam met 12 weken en ook de zwangerschap van onze dochter was spannend. Het is en blijft een wonder. We hebben een zoontje die dinsdag 3 jaar wordt. Hij is gezond en daarom hebben we ook vertrouwen dat het wel goed kan komen….

Ik begrijp je helemaal. Mocht ik weer zwanger raken dan zullen we dat ook niet direct van de daken schreeuwen denk ik. Het is zo dubbel allemaal. Wij komen ook sowieso in het academisch ziekenhuis mocht het zo ver zijn. Alle zorg die we willen kunnen we ook krijgen. Dat is wel fijn. Biedt geen garantie, maar toch…

Wij hebben het een week nadat we het zelf wisten aan onze ouders en broers/zussen verteld. Waren toen 5 of 6 weken ver dacht ik. En achteraf helemaal geen spijt dat we het zo vroeg gedeeld hebben. We konden alle steun goed gebruiken. Gewoon eens iemand doe vraagt: Hoe gaat het? Doet deugd op zo'n momenten omdat je op een dunne koord tussen verdriet, geluk, willen maar niet durven hechten, verlangen... balanceert. Wij waren van mening: we hebben nu ook zo laat in de zwangerschap moeten melden dat het niet oke is. Dus kan altijd, ook als je de zogezegde risicotermijn van 12 weken gepasseerd bent.

Dat is zeker waar hoor. Zo heb ik er altijd in gestaan. Het kan altijd mis gaan en dat hoeft niet per se zo vroeg te zijn. Directe familie vind ik ook niet erg om het eventueel aan te vertellen. We zullen zien tegen die tijd. We kunnen alleen maar hopen dat een volgend kindje helemaal gezond is. Niemand kan je die garantie geven helaas.