2 Reacties

2 maanden geleden

Ja... dat is een uitdaging... wij zitten, na bijna 2 jaar, nog steeds op een ander niveau van rouwen. Iedereen verwerkt dit op zijn eigen manier. En door elkaars manier te respecteren, komt het wel goed. Wij zijn maandenlang naar een psychologe gegaan hiervoor. Om over ons dochtertje te praten. En pas daar kreeg ik mijn man aan het praten, thuis nog steeds amper.

3 weken geleden

Mijn vriend en ik zijn ons eerste kindje 7 weken geleden verloren met 23,6 weken. Ik merk ook dat wij verschillend rouwen. Ik uit mijn emoties vaker en intensiever en ik heb behoefte aan mensen om mij heen waarmee ik over het verlies kan praten. Mijn vriend zoekt afleiding in dingen doen en heeft rust en stilte nodig. We hebben 2 weken geleden naar elkaar uitgesproken dat we het gevoel hadden langs elkaar te leven, zo richtte ik me vooral op mijzelf ipv op vragen hoe hij zich voelt. Daarom hebben we afgesproken dagelijks even bij elkaar in te checken hoe we ons voelen en waar we die dag behoefte aan hebben. Ook proberen we echt tijd te maken voor elkaar ipv de afleiding te zoeken in dingen die'moeten' zoals geboorte/rouwkaartjes maken, bezoek plannen etc. Ook hebben we samen gesprekken met de maatschappelijk werker vanuit het ziekenhuis. Ik probeer hem met ruimte te geven, omdat het rouwen altijd anders zal gaan dan dat ik dat doe. Hopelijk kan je hier wat mee! Heel veel sterkte met dit gemis