Slaapritme verstoord

Wat naar dat je dit hebt moeten mee maken.. ❤️‍🩹 ik herken oa de slapeloosheid. Waar ik achter ben gekomen is als ik overdag meer tijd aan deze zaken besteed door er over te praten, denken, misschien over schrijven oid, in combinatie met dingen doen voor mezelf die ik leuk vindt, en mindfulness voor het slapen gaan, dat ik dan een veel betere nachtrust heb. En natuurlijk kost het ook gewoon een hoop tijd, je zult na zo een heftige gebeurtenis ook een 'nieuwe jij' worden. Dit zijn iig wat dingetjes die mij helpen en hopelijk heb je er iets aan. Sterkte met het verlies en het vinden van een nieuwe balans in je leven ❤️‍🩹

Hi! Ik herken het allemaal heel goed. Ik ben van mening dat je nooit meer terug gaat naar hoe je voorheen was. Wel denk ik dat je het uiteindelijk een plekje kan geven en dat het onderdeel zal worden van je dagelijkse leven. Ik ben 10 maart bevallen van mijn zoontje met 41+3 weken. De eerste twee weken heb ik mezelf opgesloten thuis en wilde ik niemand onder ogen komen. Daarna kwam ik tot de conclusie dat ik mij daar niet beter van ging voelen en heb ik besloten voor het leven te kiezen. Heb mezelf in het diepe gegooid door dagelijks weer de supermarkt in te gaan, naar een kinderverjaardag te gaan, uit eten geweest en weer naar de sportschool te gaan. Sinds vorige week werk ik ook af en toe weer een paar uurtjes. Ik zoek bewust de confrontatie op met alles hoe moeilijk dat ook is, maar voor mij voelt dat goed. Het heeft voor mij geen nut om me te blijven verstoppen omdat je de confrontatie met het dagelijks leven alleen maar uitstelt. Voor mij werkt de houvast van sporten en af en toe werken. Iedereen is denk ik anders hierin, dus doe vooral wat goed voelt voor jou!

Ik ben een maandje eerder bevallen van mijn stilgeboren dochter. Ik merk aan mezelf dat ik wel snel en vaak moe ben. En ook een kort lontje heb en weinig geduld. Maar ik kan ook vrolijk zijn en een goede dag hebben. Ik merk nu, bijna 2 maanden later, dat ik het normale leven weer wil oppakken. Ik wil dat alles weer “normaal” word. Ik ga weer beginnen met re-integreren op het werk en pak alles rustig weer op. Ik ben ook weer begonnen met sporten en spreek weer met vriendinnen af. Ik wil gewoon weer gelukkig zijn. Ik heb hiervoor echt de tijd genomen voor mijn verdriet. Mezelf toegestaan om me hier volledig aan over te geven. Ik ben er nog lang niet, maar het feit dat ik toe ben om weer deel te nemen aan alles wat ik hiervoor deed, geeft voor mij aan dat ik vooruit ga. Neem echt je tijd en haast je niet. Je voelt vanzelf aan als je toe bent aan andere dingen.

Hoi, wat herkenbaar! Ik ben 21 januari bevallen en heb dit ook allemaal gehad. Als ik wilde gaan slapen, had ik eerst ongeveer 1,5 uur herbelevingen. Het was niet vervelend, maar ik moest wel eerst alles opnieuw ‘beleven’ voor ik in slaap kon vallen. Ook heb ik mij regelmatig afgevraagd of ik wel goed aan het rouwen was, ik wilde zo graag een boekje met een stappenplan hoe te rouwen. Vanaf het begin heb ik aan alles toegegeven, het verdriet en alle emoties die voorbij kwamen en ook aan de dingen waar ik wel zin in had. Er veel over praten hielp ook! Rond de 10 weken na de bevalling voelde ik ineens een knop om gaan, ik had meer zin om het ‘normale’ leven op te pakken en dat langzaam op te bouwen. Ook was ik mentaal aanweziger dan daarvoor, zoals jij ook al aangeeft. Je bent er fysiek wel, maar mentaal niet helemaal. Ik denk wel dat dit per persoon verschillend kan zijn, voor mij was dat op 10 weken, voor jou kan het eerder of later zijn. Wanneer je er aan toe bent, dat voel je vanzelf aan! Nu, 3 maanden later, gaat het steeds wat beter maar ben ik nog aan het opbouwen op mijn werk en kan ik mentaal nog minder hebben. Maar het gaat steeds beter en dat helpt! Hopelijk heb je iets aan mijn reactie en ik wens je veel sterkte toe met verwerken van het verlies van je dochtertje.✨

Dankjulliewel voor jullie reacties. Het geeft ergens herkenning en bevestiging dat het oké is. Al had ik liever gezien dat we hier allemaal geen ervaring mee hadden. Gek om de vele verhalen te lezen, het geeft troost, hoe gek ook en direct maakt het zo duidelijk dat het zo vaak geen goede afloop heeft. En dat terwijl er weinig open over wordt gesproken . Nogmaals bedankt voor jullie tips en het delen van jullie ervaring.